شرمک "راوا" از شعله ای بودن!

چند وقت پیش وقتی آقای رمضان بشردوست دریک پروگرام رادیوی آزادی طی صحبت خود گفت که شعله ای نیست و شعله ای ها را در ردیف گروه های خاین اخوانی و پرچمی وخلقی نام گرفت در شماره 66 و 67 مجله پیام زن نشریه ء سازمان راوا یک مقاله نشر شد با عنوان " داکتر بشر دوست و عریضه شعله ای نبودنش! ".

در مقاله مذکور میخوانیم که (( اینک آقای بشر دوست شروع نموده که بر شعارهای برحق ضد جهادی و پرچمی و خلقی‌اش، ضدیت با مائوییزم و مائوییست‌ها را علاوه سازد. چرا؟ آیا او تحلیل و شناخت دقیقی از جنبش مائوییستی در افغانستان دارد؟ فکر نمی‌کنم. در غیر آن او باید می‌دانست که جنبش مائوییستی یا شعله جاوید یا دموکراتیک نوین، یگانه گرایش ایدئولوژیک‌ـ ‌سیـاسی بود و هست که افتخار مبارزه پیگیر بر ضد بنیادگرایان و میهنفروشان پرچم و خلق را داشت؛ بزرگترین جریان سیاسی به شمار می‌رفت و از شهرت و اعتبار و محبوبیت حتی در منطقه برخوردار بود؛ اکثر رهبران و فعالان و اعضای سازمان‌های مختلف متعلق به آن، به علت ایستادگی روی استقلال افغانستان و عقاید شان، به دست بنیادگرایان و پرچم و خلق ترور و تیرباران شدند. امروز هم با وصف تحمل ضربات هولناک و جبران ناپذیر، این جریان کماکان در مرکز حملات خاینان اخوانی و پرچمی و خلقی قرار دارد. این خاینان همیشه در هنگام احساس افلاس و ورشکستگی سیاسی در مقابل این و آن فرد یا تشکل، او را متهم به شعله‌ای و مائوییست بودن می‌کنند. این به سادگی می‌رساند که تمامی خاینان و جانیان مذهبی و غیرمذهبی مردم ما، اساسی‌ترین دشمن شان را عمدتاً در وجود شعله‌ای‌ها می‌بینند تا جریان ایدئولوژیک و سیاسی دیگر. پس تزیید ناشیانه‌ی مائوییست‌ها در کنار خاینان اخوانی و پرچمی و خلقی توسط آقای بشردوست، هیچ دلیل دیگری نمی‌تواند داشته باشد جز اینکه وی می‌خواهد به این وسیله به درگاه خاینان مزبور عریضه دهد که شعله‌ای نیست! )).

بیایید همه ء ما برای خوشی سرکرده های راوا بگوییم که داکتر رمضان بشر دوست کار درست نمی کند که میگوید شعله ای نیست . اما سوال از سرکرده های راوا این است که چرا خودشان از شعله ای بودن خود می شرمند ؟

اگر به قسمی که در همان مقاله " داکتر بشر دوست و عریضه شعله ای نبودنش " آمده است که شعله ء جاوید یک جنبش سر بلند بود ، اگر به قسمی که در همان مقاله آمده است سرکرده های راوا " این آگاهی را دارند که شعله‌ای‌ها از اول تا امروز مرتکب هیچ خیانت و جنایتی نسبت به مردم و وطن نشده و قطره‌های خون شان در سنگرهای جنگ مقاومت ضد روسی و قتلگاه‌های جلادان اخوانی و سگان روس‌ها وثیقه‌ی این اعتقاد و احترام شان را تشکیل می‌دهد." ، پس چرا در حالیکه شعله ای هم بودند از شعله ای بودن خود می شرمند و از دادن جواب قاطع و روشن طفره می روند ؟

مردم از سرکرده های راوا سوال می کنند که شما شعله ای هستید یا نه ؟ جواب سرکرده های راوا همیشه با شرمک ابهام آلود آمیخته می باشد. سرکرده های راوا می شرمند قاطع و روشن بگویند که شعله ای هستیم .

در مجله پیام زن شماره ء مسلسل سی و هشتم عقرب 1373- اکتوبر 1994 صفحه 67 در جواب به یک خواننده ء پیام زن که از شعله ای بودن آنها جویا شده بود سرکرده های راوا نوشتند که (( برچسپ شعله ای دیگر کهنه شده ، خاینان اخوانی و دنباله روان شان همیشه از سر استیصال و تنگ آمدن قافیه این لقب را به مخالفان میدهند تا به زعم احمقانه خود مخالفان را کیش و مات کنند. غافل از اینکه مردم ما نسبت به آن جریان سیاسی همیشه بعنوان جریانی آزادیخواهانه ، انقلابی و عمیقا ضد وابستگی و بیگانه پرستی نگریسته اند. شما مشخص نساخته اید که ما از کدام شعله ای ها حمایه کرده ایم . آنها به حمایه ما نیاز چندانی ندارند. ولی ما از برخی شاعران شهید شعله ای دفاع کرده و میکنیم . )) .
جواب روشن نیست . ولی میتوان این مفهوم را افاده کرد که مایلند بگویند که ما شعله ای نیستم . در پیام زن شماره ء مسلسل 46 ، اسد 1376- اگست 1997 ، صفحه 32 ، نوشتند که (( شعله ای به نظر ما نه مظهر جنایت است نه وطنفروشی و نه هیچ خیانتی دیگر ...ولی ما بدون آنکه شعله ای باشیم ، هیچ بیمی نداریم از اینکه بمثابه سازمان و نشریه ای دموکراسی خواه در برابر بنیاد گرایان و همدستان شان از گرایش مذکور به پشتیبانی برخیزیم . ))
با وجود آنکه قاطعیت ندارد اما کلمات ولی ما بدون آنکه شعله ای باشیم را میتوان به معنی ما شعله ای نیستیم تعبیر کرد. زمانی که سرکرده های راوا میگویند ما بدون آنکه شعله ای باشیم از شعله ای جاوید پشتیبانی می کنیم . از سرکرده های راوا می پرسیم که اگر از کس بیمی ندارید ، اگر شعله ء جاوید را یک جریان مترقی ، انقلابی و عمیقا ضد وابستگی و بیگانه پرستی میدانید و اطمینان هم دارید که مردم افغانستان آن جریان را به دیده ء احترام و اکرام می بینند چرا از شعله ای بودن خود می شرمید و میگویید ما بدون آنکه شعله ای باشیم ، از شعله دفاع می کنیم ؟ داکتر رمضان بشر دوست که هیچ وقت شعله ای نبوده و شما هم تایید می کنید که داکتر بشر دوست شعله ای نیست و میگویید که بین داکتر بشر دوست و شعله ای ها بسیار فاصله و تفاوت وجود دارد ، وقتی بشر دوست عریضه ای شعله نبودنش را به گفته شما به جانیان اخوانی و پرچمی و خلقی تقدیم میکند شما بالایش قهر می شویید که چرا چنان کرد اما خود تان که از بطن جریان شعله ای جاوید و از شکم گروه انقلابی یا سازمان رهایی خلقهای افغانستان بیرون شده اید چرا عریضه ای شعله ای نبودن تان را به شرمناک ترین شکل و طرزش به حضور جانیان اخوانی و پرچمی و خلقی و خلیل زاد و خانمش و امپراتوری جرج بوش دوم تقدیم می کنید؟ چرا در تاریخچه راوا در سوانح مینا و در هیچ سند دیگر سازمان تان به گذشته و رابطه ء شعله ای شان اشاره نمی کنید؟ این که چیز بد نیست پس دروغگویی برای چی؟