افتخارآفرینی جهانی محمدحسین محمدی برای ادبیات افغانستان

محمدحسین
محمدی، نویسنده «انجیرهای سرخ مزار»، جایزه جشنواره بین‌المللی خاورمیانه و آفریقا
را در فلورانس ایتالیا دریافت کرد و ترجمه ایتالیایی این کتاب به زبان ایتالیایی در
پنجمین جشنواره بین­المللی ادبیات در ونیز ایتالیا (۱۰
تا ۱۳ آوریل) رونمایی شد. هم­چنین شهرداری فلورانس، مدال نقره‌ای جیلیو‌
(giglio)، نشان خاندان
شاهی شهر فلورانس را به محمدحسین محمدی اهدا کرد. قرار است «انجیرهای سرخ مزار» در
شهر‌های تورین، میلان و روم نیز رونمایی شود. این کتاب را بانو نرگس صمدی، استاد دانشگاه
ونیز به ایتالیایی برگردانده و انتشارات 33 پل چاپ کرده است.

محمدحسین
محمدی (زاده ۱۳۵۴ خورشیدی در شهر مزارشریف، مرکز ولایت بلخ افغانستان)، نویسنده،
منتقد ادبی، پژوهشگر و داستان­نویس، یکی از پرکارترین نویسندگان افغانستان است که در
سال ۱۳۶۱ به ایران مهاجرت کرد و تحصیلاتش را تا دوازدهم دبیرستان در مشهد گذراند. وی
در همین سال­ها به داستان­نویسی روی آورد. او با داستان «کوکوگل»، مقام نخست را در
مسابقات سراسری دانش‌آموزی ایران در سال ۱۳۷۴ کسب کرد که به گفته داوران آن مسابقه،
چون به زبان «دری» نوشته بود، دوم اعلام شد.

این
داستان­نویس افغانستانی در سال ۱۳۷۵ به مزار شریف بازگشت و در دانشکده طبی بلخ مشغول
تحصیل شد. وی در دوره جنگ‌های داخلی سال ۱۳۷۶ و سقوط مزار شریف به دست طالبان، تا چند
قدمی اسارت و مرگ پیش رفت، ولی توانست از چنگ آنها بگریزد و دوباره
به ایران کوچید.

محمدی
در کنار نوشتن برای مطبوعات، برای گذران زندگی، مدتی خیاطی کرد تا در سال ۱۳۷۹ وارد
دانشکده صدا و سیمای ایران شد و در رشته کارگردانی درس خواند. محمدی در سال ۱۳۸۱ با
داستان «عبدل بیتل آمده بود این‌جا بمیرد»، در پنجمین جشنواره شعر و قصه دانشجویان
سراسر ایران، مقام اول (مشترک) و در همان سال، در چهارمین کنگره شعر و قصه جوان ایران
با داستان «مرده‌گان» باز هم مقام اول را به دست آورد. داستان «مرده‌گان» در سال
۱۳۸۲ (در بخش داستان کوتاه‌)، برنده اول نخستین دوره جایزه ادبی اصفهان و برنده سوم
(مشترک‌) جایزه ادبی بهرام صادقی شد.

وی در
زمستان همان سال نیز با داستان «دشت لیلی»، مقام اول پنجمین کنگره شعر و قصه جوان ایران
را به خود اختصاص داد. افزون بر آن، مجموعه داستان «انجیرهای سرخ مزار»، برنده بهترین
مجموعه‌داستان اول سال ۱۳۸۳ از طرف بنیاد گلشیری و برنده سومین جایزه ادبی اصفهان شناخته
شد. رمان «کوتاه از یادرفتن» نیز برنده جایزه بهترین رمان ایران از سوی انجمن منتقدین
مطبوعات ایران شد.

محمدی
در سال ۲۰۱۰ میلادی به دهمین دوره فستیوال ادبیات برلین دعوت شد و در شهر برلین داستانی‌خواند.
برخی از داستان‌های او به زبان‌های انگلیسی، آلمانی و ترکی استانبولی ترجمه و منتشر
شده‌اند. هم­چنین انتشارات آکتس‌سود در فرانسه، کتاب «انجیرهای سرخ مزار» را به زبان فرانسوی ترجمه و چاپ کرده ‌است.

محمدحسین
محمدی به همراه همسرش، زکیه میرزایی که دانش­آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی است،
انتشارات تاک را در سال 1389 در کابل بنیان نهاد که تاکنون بیش از شصت اثر ادبی و
علمی را منتشر و به بازار فرهنگ افغانستان روانه کرده است. زکیه میرزایی به زبان­های
انگلیسی و روسی مسلط است و به ویرایش نیز می­پردازد. از میرزایی، مقاله­های ادبی و
ترجمه­هایی در برخی نشریه­های ادبی ایران و افغانستان منتشر شده است. محمدی در
رشته روزنامه­نگاری و میرزایی در رشته علوم سیاسی در دانشگاه­های خصوصی کابل سرگرم
تدریس هستند.

به جز
آن، محمدی، عضو بنیان­گذار و عضو هیئت مدیره خانه ادبیات افغانستان (1382 تاکنون)، مدیر
خانه ادبیات (1387 ـ 1390)، معاون خانه ادبیات (1390 ـ تاکنون)، عضو دبیرخانه شب­های
کابل (1387 تاکنون)، دبیر جایزه ادبی نوروز1و2 (1388 و 1391)، دبیر شب­های رمان
افغانستان (1391)، عضو دبیرخانه جشنواره­های ادبی قند پارسی (1381 تاکنون)، دبیر
پنجمین جشنواره ادبی قند پارسی (1388)، سردبیر و مدیرمسئول «فرخار» (1383 تا 1386
و 1388 تا 1390)، مدیرمسئول فصل­نامه «روایت» (1386 تاکنون)، سردبیر ماه­نامه «غچی»
ـ برای کودکان ـ (۱۳۷۷ تا ۱۳۷۹) و ماه­نامه «گلستانه» برای نوجوانان (۱۳۷۹) و سردبیر ماه­نامه «طراوت»
و مدیر تولید تلویزیون خصوصی «نگاه» (1387 ـ 1388) بوده است.

آثار ادبی
محمدی عبارتند از: از یاد رفتن (رمان کوتاه)، ناشاد (رمان)، انجیرهای سرخ مزار (مجموعه
داستان)، تو هیچ گپ نزن (مجموعه داستان)، پروانه‌ها و چادرهای سفید (مجموعه داستان)،
سوره بچه‌های مسجد (سری کتاب‌های گروه سنی کودک و نوجوان)، یک آسمان گنجشک (مجموعه
شعر برای نوجوانان)، بابا غورغوری و مادرکلان خیلی خیلی پیر (برای گروه سنی کودک و
نوجوان)، فرهنگ داستان‌نویسی افغانستان (پژوهشی)، تاریخ تحلیلی داستان‌نویسی افغانستان
(پژوهشی).