تازه ترین گزارش ها درباره شگاف میان قبیله گرایان دست راستی ودست چپی درکشورسویدن

آقای غمخورباوجود نداشتن استعداد وسابقهء نویسنده گی ، با استفاده ازترفندهای سیاسی درعالم غربت( طبق ضرب المثل مشهور لاف زدن درمسافری ولقمه گرفتن درتاریکی لذت دارد) و همچنان برانگیختن احساسات پشتونوالی دربین افغانهای شهرمالمو وتشویق های بیدریغ هم حزبی های سابقش دررادیوهای صدای امریکا و بی بی سی ،توانست که خودرا بعنوان یک چهرهء سیاسی دربین حلقات متعصب قوم گرای پشتونی مطرح سازد. او درنردبان شهرت خیلی زود خودرا به پله های همفکرهای سابقش ونره غولهای مانند اسماعیل بون وسرتور وسمسور افغان رسانیده وبانوشتن چرندیات وخزعلیات احساسات برتری خواهی تعدادی ازبی خبران تاریخ را برانگیخته وترحم آنهارا بخویش جلب کرد. سوژه های مضامین آقای غمخور راکه تاکنون درسایتهای بینوا وافغان جرمن وتول افغان به نشررسیده دشمنی باشخصیتها ورجال سرشناس اقوام غیرپشتونی افغانستان تشکیل میدهد.. آقای غمخورخواهان وحدت ویکپارچگی افغانستان و برادری با اقوام غیرپشتون است اما درعین حال خواهان برابری ومساوات وازبین بردن انواع تبعیض های قرون وسطائی نیست.. جناب غمخور درمقالات خویش می نویسد که (چه افغانان تول سره یو دی او باید یو موتی شی لیکن د غیرپشتنانه حاکمیت په دی خاوره کی ستر ناورین راولی) آری! ازنظرایشان حاکمیت غیرپشتونی درافغانستان باعث( ناورین) ویا هم مصیبت ها میگردد.جناب ایشان هیچ قوم دیگررا شایسته رهبری وحکومت کردن نمیداند. زیرا تاکنون درتاریخ افغانستان به عقیده آقای غمخور هیچ رجل نام آور به اندازهء پشتونها بعدازتاسیس افغانستان درعهد احمدخان ابدالی استعداد، کیاست وکفایت رهبری واداره مملکت را ازخود نشان نداده است. مثالهای تاریخی آقای غمخور حوادث حکومت نه ماهه امیرحبیب الله کلکانی وحکومت پنج سالهء برهان الدین ربانی است که هیچ دست آورد مثبت ازآن درتاریخ ثبت نگردیده است. خنده آورتر ترازهمه اینکه آقای غمخورمعتقد به اکثریت بودن پشتونها نسبت به دیگران اند اما درعین حال ضد هرگونه احصائیه گیری و آمارگیری وشمارش نفوس. میباشند . تاکنون درهیچ گوشه ازدنیا باین اندازه وقاحت ودیده درائی دربرابر حق وعدالت صورت نگرفته که هم خودرا اکثریت دانست وهم ازآمارگیری وشمارش نفوس ترس داشت. بهرترتیب صاحب این قلم درین مقاله با اطلاعات وشواهد موثق خواسته برای خواننده گان وهم خود آقای غمخورثابت کند که شخص ایشان ودیگرهمکاران با استعدادشان دراتحادیه علمی وکلتوری بعنوان پشتونهای اصیل ودارای اندیشه های مارکسیست لیننیستی تاجه حد قدرت اداره ورهبری یک اتحادیهء کوچک را درغربت که اکثریت اعضای آنرا تنها یک قوم ویک زبان تشکیل میدهد دارا بوده وتاکنون چگونه اداره ورهبری کرده است؟ .

هرچند علت عزل آقای غمخور ازاتحادیه نامبرده، فروپاشی اتحادیه بخاطرعدم ارائه راپور دقیق مالی سالانه به مقامات شهرداری خصوصا بخش مستوفیت یا اداره محاسبات کمون گزارش شده است ولی علایم ازنارضایتی فامیلهای مهاجر افغانستانی ازانحصارگرائی قبیلوی وتصرفات شخصی وبی کفایتی وحتی دراکثرموارد توهین به شعایردینی ومذهبی مردم نیزمطرح است که درپائین به آنها اشاره خواهدشد.

مقامات کمون ویا شهرداری های سویدن که متشکل ازنخبه ترین نماینده گان احزاب سیاسی داخل حکومت واپوزیسون میباشند ، بعد ازهرچهارسال یکبار، همزمان با انتخاب نماینده گان پارلمان وحکومت ازطرف مردم انتخاب گردیده وبرای چهارسال زمام اداره شهررا بدست میگیرند. عالی ترین مقام اجرایی یک کمون، همانا شورای عالی نماینده گان شهر است که در رأس آن سخنگوی شورا ازحزب اکثریت قرار دارد. این مقامات برای تقویه زبان مادری اطفال وکمک به نوجوانان جامعه مهاجر، دارای برنامه های نسبتا سخاوتمندانه بوده وهرحزب بخاطرکسب آراء بیشتر درپی آنست که اقلیت های مختلف قومی تازه وارد را تشویق کند تا با تشکیل اتحادیه های فرهنگی وهنری زمینه های جذب پناهنده گان و درنهایت حل آنهارا در جامعه میزبان مساعد سازد.

مقامات شهرداری ویا کمون مالمو که درآن حزب سوسیال دموکرات اپوزیسون اکثریت دارد نسبت به ائتلاف احزاب بورژوازی حاکم درسطح کل کشور، تحت زعامت حزب محافظه کار سویدن ، دارای آجندا وبرنامه های خیلی باز برای اقلیت های مهاجربوده اما درعین حال هنگام تقدیم راپورمالی سالانه ، خواهان وضاحت وشفافیت ازطرف مسوولان اتحادیه ها میباشد.حزب سوسیال دموکرات سویدن جمع احزاب مؤتلفش چون حزب چپ وحزب محیط زیست ، خواهان حل فوری اقلیت های پناهنده درجامعه میزبان نبوده بلکه خواهان ایجاد فضای اند که درآن فرهنگ ها وزبانهای مختلف بتواند رشد ونمو نموده ودرکنارهم زیست نمایند. که میتوان نامش را جامعه چند کلتوری گذاشت..برخلاف ، احزاب بورواژزی حاکم خواهان تقویه زبان سویدی برای اطفال درمدارس ودبستانها بوده وبرای زبان مادری وکلتورهای وارادتی نقش درجه دوم قایل اند.

طوریکه قبلا ذکرگردید با وجود اختلافات سلیقوی دررابطه به جذب پناهنده گان هم جناح حاکم وهم اپوزیسیون کمک های خویش را برای انجمن ها واتحادیه های مختلف اجتماعی عرضه نموده ودرمقابل خواهان کار وفعالیت بیشتردز زمینه های فوق الذکر و ارائه اسناد واضح وشفاف در مورد دخل وخرچ پولهای کمکی میباشند. . .طبق راپورهای واصله تاکنون پانزده اتحادیه وانجمن فرهنگی ودینی درلست سیاه مقامات شهرداری شهرمالمو ثبت گردیده اند که یکی ازآنها اتحادیه به اصطلاح علمی وکلتوری آقای حبیب الله غمخورمیباشد این اتحادیه ها نتوانسته اند ثابت کنند که آنها کمک های مالی شهرداری ودیگر نهادهای کمک دهنده را درکدام راه به مصرف رسانیده اند وهمچنان درمورد رقم اصلی تعداد اعضای اتحادیه های مذکور ابهامات وجود داشته است .آنچه که درمطبوعات محلی ازکوتاه آمدن این اتحادیه مبنی برارائه اسناد شفاف درز کرده است ، نبود اشخاص مسلکی وقانون دان ودربعضی موارد سهل انگاری مسؤولان اتحادیه ها ودربرخی موارد دیگر، سوء استفاده های شخصی عامل اساسی چنین رویداد توصیف شده است اما ازآنجائیکه سیستم اداری ونظام بیروکراتیک سویدن دربسا حالات ملتزم به حفظ اسرار است به مشکل میتوان جزئیات موضوع را درمورد تگ تگ اتحادیه ها کشف نمود.
.

شهرمالموی سویدن که درقسمت جنوب سوئد موقعیت دارد یکی ازشهرهای ایالت اسکونه است که مطابق به اسناد تاریخی درجنگهای قرون ماضی میان شاهان دنمارک وسوید بوسیلهء قوای سوئد ازکنترول دنمارک خارج ساخته شده وضم ولایات شاهی سویدن گردیده است. این شهر بوسیله پل و همچنان تونل زیردریائی ( اوریسوند) به کشوردنمارک وازآنجا به تمام اروپا وصل گردیده است.درگذشته این شهر ازجمله شهرهای صنعتی بحساب می آمد ولی بمرور زمان تعداد فابریکه ها وکارخانجات صنعتی کاهش یافته است. بعاز پازگشائی پل اوریسوند، شهرمالمو ازامنیت وسلامت به مقیاس دیگرشهرهای سوئد بصورت لازم و درست برخوردارنیست . میزان جرم وجنایت درین شهر رو به افزایش بوده وقوس صعودی خودرا میپیماید. تعداد جوان بیکار ومکتب گریز وخانه گریز عمدتا پناهنده ،شدت کسب کرده است. آزادیهای بی حد ومرز جنسی درآنکشور به افزایش خشونت ، تجاوز جنسی خرید وفروش مواد مخدر ، اختطاف دختران جوان ، آدم ربائی ، قتل وتهدید دوکانداران وراننده گان سرویس ها وبانکها با تفننگچه ازجمله جنایات معمولی وروزانه شهر مالموبه حساب می آید
.

همزمان با رشد این پدیده های منفی ، حس خارجی ستیزی در وجود افراد جامعه میزبان نیز درحال افزایش بوده وهرروز تعداد هوا داران و اعضای احزاب دست راستی افراطی خارجی ستیز درآن شهر ومناطق همجوار آن درحال گسترش است .

تاکنون رقم دقیق افغانهای ساکن شهرمالمو معلوم نگردیده اما چنان معلوم میشود که تعداد افغانهای مقیم شهرمالمو بمراتب کمتر از فلسطینی ها ،عراقی ها، ایرانی ها ، ترک ها ، صومالی ها وکردها ونژادهای دیگر ازکشورهای حوزه بالکان باشد. درمورد ایرانیهای شهرمالمو باید متذکرشد که به مقایسهء شهرهای گوتنبرگ واوپسالا وستوکهولم تعداد ایرانیهای شهرمالمو کمتراست.

گفته میشود هرکدام ازنژادهای یادشده دارای چندین اتحادیه وانجمن فرهنگی استند که درمجموع هیچکدام آنها دراجتماع حضورمحسوس ندارد. تنها اتحادیه ایکه بیشتر ازدیگران درصحنه سیاسی سویدن خودنمائی میکند وبیشترین اعضا را درخود جا داده است انجمن فلسطینی ها است که دارای دفاتر ونماینده گیها درشهرهای مختلف سویدن میباشد . این انجمن تنها انجمنی است که کمکهای کشورمیزبان را نپذیرفته وبه آن جواب رد داده است. ولی باوجود آن تعدادی از لابی های حکومت اسرائیل درپارلمان سوئد توانستند این انجمن را بخاطر ارسال پولهای کمکی به فلسطینیان تحت اشغال ومتضررین نوار غزه واریحا به میزمحاکمه بکشانند. دعوا علیه سخنگوی انجمن مذکور تاحال درمحاکم محلی درجریان است ولی به نظرنمیرسد که محاکم سویدن فیصله قاطع درزمینه ممنوعیت فعالیتهای سیاسی انجمن مذکور صادر کنند زیراسوئد هیچگاه خواهان خراب سازی روابطش با دنیای اسلام نیست وپیامدهای ناشی ازخرابی روابط خویش را خصوصا با دنیای عرب بیشترازدیگران درک میکند.

درسال 2007 انجمن مذکور توانست که بعداز پیروزی سازمان حماس درانتخابات تشریعی درمناطق خودمختار فلسطینی یکی از وزراء حکومت خودگردان فلسطین مربوط سازمان حماس را با وجود هوشدارهای اتحادیه اروپا و مخالفت طرفداران اسرائیل درپارلمان سوید رسما به آن کشوردعوت نموده وبه حیث یک مهمان عالی رتبه دولتی از وی پذیرائی نمایند..این مهمان عالی رتبه باوجودیکه برچسپ تروریسم را ازجانب هواداران حکومت اسرائیل برجبین داشت با رهبران احزاب مختلف سوئد خصوصا حزب چپ وحزب محیط زیست که طرفدار دیالوگ باسازمان حماس هستندملاقات وگفتگوهای را پشت درهای بسته انجام داد.

حال بدنیست که مطابق به وعده ، نیم نگاهی به حال اتحادیه آقای غمخوربیفگنیم
اتحادیه آقای غمخور بعدازورود سیل آسای عناصرخلق وپرچم به کشورسوئد درپی سقوط حکومت دکترنجیب الله ازبطن اتحادیهء قدیمی تر بنام (دافغانانو کلتوری اتحادیه) بوجود آمد. اتحادیهء مادر که متسکل ازچند فامیل باهم خویشاوند ازولایت قندهارافغانستان در دهه هفتاد میلادی بود بصورت سنتی وعنعنوی اداره گردیده وحساب وکتاب آن در دست شخصی بنام انجنییر محمد نادر بریالی یکی از قبیله گرایان فاشیست که اکنون معین وزارت راه سازی وسرک سازی میباشد قرار داشت.هرچند وجه مشترک میان قبیله گرایان جدید وقدیم همان احساس قبیله گرائی وبرتری خواهی قومی بود ولی بازهم دیده شد که قبیله گرایان دست چپی به مجرد ریشه گرفتن شان دراجتماع سویدن انحصارگرائی های سنتی فاشیستان قدیم را تحمل نتوانسته وفورا درپی تاسیس اتحادیه های جدید بنام اتحادیه آریانا افغانستان واتحادیه علمی وکلتوری زدند که در راس هریک از اتحادیه ها کارمندان واعضای سابق حزب خلق وپرچم قرار داشت. جنرال سیدغلام یکی ازصاحبمنصان عالی رتبه دوران نجیب که متهم به جنایات ضد بشری وتخلف از مقررات جنگی درزمان قدرتش میباشد ریاست اتحادیه را ازمردمان پکتیا ولوگر بعهده داشت که اکنون مانند اتحادیه آقای غمخورازهم پاشیده و درلست سیاه مقامات شهرداری قرار گرفته است. اتحادیه آقای غمخور که قبلا توسط یکی ازمحصلین سابق فاکولته طب بنام داکترخلیل ساپی رهبری میشد مرکب از مردمان ولایات لغمان وننگرهار بود که بمرور زمان به دست آقای غمخور ازهم فروپاشید.

خداکند که این معلومات کوچک توانسته باشد گوشه ای ازکارائی وشایستگی عناصرقوم گرا وقبیله پرست قرون وسطائی را که دیگران را فاقد استعداد رهبری واداره دانسته وتنها خود وقبیلهء خویش را درین عصرکامپییوتر وانترنت ازهمه بالاتر و ولاتر میدانند بهترشناختانده باشد.

.