عبدالقهار عاصی
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
عبدالقهار عاصی یکی از شاعران چیره دست نوین در سال ۱۳۳۵ خورشیدی در ولایت پنجشیر چشم به جهان گشود و تحصیلات خویش در فاکولته زراعت پوهنتون کابل به پایان رسانید.
"من خونم را به هیچ کس نخواهم بخشید" به یاد دارم زمان را که یکی از برنامه های سالروز شهادت عاصی را در ستدیو رادیو افغانستان ثبت می کردم و آن برنامه را مرحوم "سید حامد نوری" گوینده گی می کرد، در آغاز برنامه گفت: " من خونم را به هیچ کسی نخواهم بخشید."
"خون ناحق دست از دامان قاتل برنداشت/ دیده باشی لكه های دامن قصاب را"
عاصی شاعری دردمند و از احوال مردم باخبر و در مورد هر اتفاقی سکوت نمی کرد و قلم برمیداشت و شعر می سرود
تنگ است دلم
مسيچه
پروازى كن!
بى همنفسم نسيم
آغازى كن!
بيطاقتم اى درخت
تسكينم ده!
بى حوصله ام بهار آوازى كن!
"محمد یونس مهرین" یکی از نزدیکان و همکاران اسبق "عاصی" در رادیو تلویزیون افغانستان می گوید: " عاصی در حاکمیت رژیم کمونیستی، کتاب را زیر نام "از جزیره خون" به چاپ رساند ولی این کتاب از سوی زمامداران آن وقت به خاطر انعکاس واقعیت های در آن زمان مصادره شد.
مهرین می افزاید: " من در آن زمان تهیه کننده یی برنامه "جوانان" در رادیو افغانستان بودم و روزی یکی از سروده های او را از همان کتاب " از جزیره خون" برگزیدم؛ اما پیش از نشر آن برنامه، سروده عاصی در بخش ارزیابی برنامه های رادیو حذف شد.
عاصی شاعر دلتنگ مانند اکثری از افغانها به ایران مهاجرت کرد و در آن جا نیز آرام نه نشسته و درد های هموطنان خود را در قالب شعر سرود؛ اما بعد از مدت کوتاه نظر به ملحوظات روانه کشور شد.
کبوترهای سبز جنگلی در دوردست از من
سرود سبز میخواهند
من آهنگ سفر دارم
من و غربت
من و دوری
خداحافظ گل سوری!
از آمدن عاصی دیری نگذشته بود که او بر اثر راکت های کور که از سوی بعضی از تنظیم های جهادی به کابل فیر می شد در کارته پروان در هفتم میزان سال ۱۳۷۳ خورشیدی با زنده گی وداع گفت.
نوشته های که از عاصی بزرگ به جا مانده: "مقامه گل سوری"، "لالایی برای ملیمه"، "دیوان عاشقانه باغ"، "غزل من و غم من"، "تنها ولی همیشه"، "از جزیره خون" و "از آتش از بریشم"، شش مجموعه شعر عاصی است و "آغاز یک پایان" خاطرات اوست از جریان سقوط کابل به دست مجاهدین و جنگهای داخلی نوشته است.
فرهاد دریا هنرمند محبوب کشور با عاصی رابطه یی نزدیک داشت و دریا از اولین هنرمندانی بود که شعر های عاصی را با آهنگ خواند و فرهاد دریا است که آخرین کتاب عاصی را به چاپ رساند
اما گمان زنی ها وجود دارد که "سفرنامه" تا هنوز به چاپ نرسیده و شاید نسخه‌ای از آن نزد خانواده‌اش باقی مانده باشد
عاصی این شاعر که نتوانست سخنانش ناتمام خواستم در پایان یکی از سروده هایش را انتخاب کنم چشم هایم را دیوان "عاشقانه باغ" به خود جلب کرد و من بدون اینکه لحظۀ انتظار بکشم شعر را از صفحۀ نخست آن انتخاب کردم که زیباست:
دیوان عاشقانه باغ
نشسته لشکر پاییز روی شانه باغ / ورق ورق شده دیوان عاشقانه باغ
تو گویی از دل من رنگریز پیر فصول/ زمینه ساخته بر گوشه و کرانه باغ
ترا به کلبه عشاق نامراد کشد / لقای مغرب زرین آستانه باغ
زشاخسار سپیدار بلبل زاری / و داع میکند از باغ با ترانه باغ
کنون ز وحشت تاراج باد های خویف / نصیب زاغ وزغن گشته آب و دانه باغ
دریغ شوکت درویشهای سبز قبا / دریغ رونق روحانیان خانهه باغ
بسان معبد زردشت زرنگار و بلند / شراره میزند از دور آسمانه باغ
مگر که قافله ی عاشقان فتاده به را / صدا صدای جدا ییست در میانه باغ
بها را به گلو گاه باد میشکند / تغزل غم و دلتنگی زنانه باغ
کجاست خامه ی جادو گر منو چهری / که از چکامه کشد طرح غمگانه باغ
از وفات قهار عاصی، سخن سرا و شاعرگران مایه کشور 17 سال می گذرد؛ اما تو گویی هنوزصدای واژه واژه یی شعر هایش فضای کشور را در خود پیچیده است و هرگز به خاموشی نمی گراید.
پيام‌ها
28 سپتامبر 2011, 18:35
عاصی از چوکره های شورای نظار بود و در جنگهای داخلی نقش داشت.
http://youtu.be/NCfwYSCOWp4
28 سپتامبر 2011, 20:24, توسط شورای نظاری
اومایوویستک بی دم!
کور مادر ذات اګرهم باشد اګر یکبار قهار عاصی را درزنده ګی خویش دیده باشد این چهره ای را که خودت آنرا قهار عاصی نامیده ایی بر ادعایت تف میکند. اولا ازنظر ظاهری چهره ای قهار عاصی را من بارها وبارها ازنزدیک دیده ام با این غازی مرد یکه درفلم ظاهر شده است هیچ شباهت ندارد حتی میشود این مرد را شبیه افسر رهبین دانست درحالیکه او نیز مرد جنګ وسلاح وغیره نیست
دوم اینکه در جنګهای مزدوران پاکستانی برسرګله ګی ګلبدین علیه مجاهدان وغازیان شمالی عاصی هرګز یک جناح مشخص را حمایت نکرده است اما صرف بر مستقل مزاج بودن ابرمرد تاریخ کشور ما مسعود بزرګ باور مند بود عاصی هرګز طرفدار جنګ با هیچ جناحی خصوصا با حزب وحدت اسلامی نبود زیرا خود وی نیز ازنظر نژادی هزاره بود ولی او هرګز خود را محدود به هزاره بودن یا تاجیک بودن نمیساخت شعر (خبر دار! بیګانه بیګانه است) وی درهمان سالهای راکت پرانی های پاکستانیها وعمال زرخرید وی نشان ازعظمت و بزرګی فکری آن راد مرد عزیز میکند که اکنون ثبت تاریخ ګردیده است وهیچ کسی قادر به تحریف تاریخ نمیګردد عاصی نه مرد تفنګ بود ونه هم مرد ده شکه وپیکا . شاید کدام احمقی مثل تو اګر باورش بیاید که این چهره ای ساختګی را قهار عاصی بنامد لعنت بر دروغ ګویان مایوویست و پرچمی های نجیبی وخلقی های ګرد پای قبیله که آرامش روحی خویش را دربدنام ساختن دیګران می بینند.
توصیه ای من بتو این است اګر میخواهی که عاصی را در دوران مجاهدین بشناسی همین شعری را که قبلا یاد اوری کردم یکبار آنرا بخوان شاید هرمون های غیرت وشهامت وآزاده ګی دروجودت تزریق ګردد
29 سپتامبر 2011, 08:16
درست همان کسی که در کلیپ ها دیده میشود ، قهار خان عاصی ... از کاسه لیسان شورای بدنام نظار بود ... او تا آخرین دم از حاکمیت شورای نظاری ها در کابل حمایت کرد ... او علاقه دیوانه وار به آمدن آمر مسعود به کابل داشت ... میگویند او به مسعود بسیار چاپلوسی میکرد ... ا زهمینرو مسعود نیز او خیلی ها بد می دید ... در جنگ های خانمانسوز میان حزب اسلامی و جمیعت بویژه بخشی شورای نظار او در پهلوی ربانی و مسعود ایستاد و عملا در جنگ ها سهم میگرفت ... او شاعر جنگ سالار است ... که نمیشود به مدیحه سرایی از او یک مسعود دیگر بسازید ... بیغم باشید چهره های همه برای مردم افغانستان بویژه قشر روشنفکر کشور افشا شده است و مردم میشناسند که کی ... کی بود و چه کرد ... تشکر
29 سپتامبر 2011, 09:06, توسط شورای نظاری
شورای نظار درآنوقت حافظ وحامی عزت وشرافت وسرفرازی ملت مجاهدیکه زنجیر غلامی وبرده ګی پاکستان را بګردن نمی آویخت بحساب می آمد. شورای نظار درآنوقت دربرابر مارکسیستان عقده ای وفروخته شده به کلدار باکستانی که نیمی درمکتب خاد تربیت دیده بودند وچون مار آستین بجان دولت نوپای مجاهدین چسپیده بودند ونیمی هم خودرا در آنوقت زیر ریش ګلبدین پنهان کرده بودند وعلیه نظام نوپای مجاهدین دست به تخریب وسبوتاژ می زدند قرار ګرفته بود. امروز که مسعود نیست پاکستان هرروز نورستان وکنر را با ضربات توپ می بندد کجاست مایوویست های بی دم که حالا مانند شورای نظار دربرابر خواسته های هژمونیستی باکستان بایستند ومقاومت پیشه کنند؟ تاچه وقت شورای نظار باشد که زن های شما را اززیر پای پنجابی ها بکشد وبعد برچسب غلامی واخوانی ګری را نیز توسط شما نمک ناشناسان بخورد مګر شرم تان نمی آید؟
شما بد اخلاقها صرف مبارزه وانقلاب را درکتاب ها خوانده اید. تاریخ را هیچکسی نمیتواند فریب دهد جنګ شورای نظار ورزمنده ګان بپاخاسته ای آن دوران برای دفاع از حاکمیت ملی این کشوربود که بدسایس ولطایف الحیل مختلف توسط حلقات پاکستانی در وجود شخصی بنام ګلبدین حکمتیار پیش برده میشد آنچنانکه جنګ امروز درمقابل طالبان نیز درهمان مسیر قرار دارد. قهار عاصی اګر شعری دررثای قهرمان ملی کشور سرود باشد درحقیقت دین وطنی وملی خودرا ادا کرده است وبس
من بازهم تاکید می کنم که چهره های ماندګار ادبی بیګانه ستیزی چون شهید قهار عاصی بزرګ که شعر ماندګارش : خبردار ببګانه بیګانه است قرنها درګوش نسل اندرنسل این سرزمین زمزمه خواهد شد و اسطوره مقاومت ومبارزه شهید احمدشاه مسعود بزرګ که کارنامه های جاودانی اش دربرابر استعمار سرخ وسیاه سرمشقی برای آینده ګان این سرزمین خواهد بود با این لق لق کردن سګ ها هرګز مسخ نمی شود
3 اكتبر 2011, 08:44, توسط شادکام
قهار عاصی یک شاعرک جنگسالار و شورای نظاری بود و در جنایات و کشتار های کابل نقش داشت. این کثافت را یک مشت میهنفروشان مفلوک تر از خودش میخواهند قهرمان بسازند.
او در سگ جنگی ها با برادران دیگر جهادیش مردار شد.
22 اكتبر 2011, 07:41
اگر این شخصی که در این فلم فیر میکند قهار عاصی باشد احترامم به شخصیت اش دوچند میگردد زیرا او در نظرم به مرد قلم و شمشیرتبدیل خواهد شد. مردیکه برخلاف ماکیانانی که فقط کت کت کردن بلد اند جرات ایستادن در برابر مفعولی چون حکمتیار و اجیرانی چون مزاری و شیادی چون دوستم را که زنده گی شرارت بارش تحت لوای نجیب گاو (نانجیب روسی) در حافظه تاریخ باقیست داشت.
28 سپتامبر 2011, 21:18, توسط 254
شخصی که در کلیپ فیر می کند، قهارعاصی نیست. دروغ.
28 سپتامبر 2011, 22:49
وستان عزیز
شخصیکه در کلب فیر میکند یکهزار فیصد قهار عاصی است.
کسی میپذیرد و یا نی - کار خودش است.
با عاصی کسی دشمنی نداردو لی انچه کرده است مورد پذیرش نیست.
کابلی والا
29 سپتامبر 2011, 07:22, توسط پن والا
دوست عزیز و گرامی که به اسم شورای نظاری پیام گذاشتید. سلام تقدیم است، چرا ما و شما نتوانستیم که تا به حال از این تصویر های ذهنی ما بیرون شویم و برای دیگران حق بدهیم که همه را به نقد بکشند و این تابو هارا در یک شیشه بشکنند، نوشته شما ( اما صرف بر مستقل مزاج بودن ابرمرد تاریخ کشور ما مسعود بزرګ باور مند بود ) که من و تو به این باور هستم. ولی خوشبختانه که من قهار عاصی را بهتر از تو می شناسم. باهش اشنا بودم از همان دوره پوهنتون کابل و بیرون و داخل آن و او مرا با افکار چپی ضد نظام می شناخت ولی با هم دوست بودیم و چه نعمتی. می دانم که بخت با او یاری نکرد که از پیشگاه ملت و مردم خود به خاطر خوش آمدید به مجاهدین معذرت بخواهد. اما چه ابر مرد بزرگی که بعد از مشاهده وضعیت انجمن نویسنده گان و آن هم زمانیکه بخاری های مجاهدین و پوسته امنیتی قوماندان عاشق الله از شورای نظار کتاب می خواند، تاریخ بیهقی، آثار مولانا و ناصر خسرو و غیره و غیره، ( آغاز یک پایان را نوشت ) و معذرت خواست بخش 159 صفحه 621 الی 625 رمان ( کوچه ما) آیا در فرهنگ دیگران کلمه به نام معذرت خواهی است و حالا نوبت تو است که هر چه دو و دشنام به آدرس ما و نویسنده رمان کوچه ما می فرستی بفرست.....
29 سپتامبر 2011, 09:20, توسط شورای نظاری
بلی ! آقا یا خانم پن والا!
من بحیث یک شورای نظاری از خودت بخاطری بی تفاوت ماندن وخنثی بودنت معذرت میخواهم. من نوشته های اقای پرتو نادری را درین مورد خوانده ام. این مطالب بحدی بی معنی وبی فایده است که کوچکترین حرف راجع به آن ضیاع وقت شمرده میشود.
29 سپتامبر 2011, 15:54, توسط جلال
درودوسلام.
من بعد از تفکر واندیشه زیاد تصمیم گرفتم که خاطرات وبه خاطر داشته های خودرا در حالیکه دستانم به نوشتن گیر میکند بنوسم بخاطریکه سنت شکنی نشود زیرا ما رفتگان بد نداریم بهر حال بعصی از سنت شکنی ها ضرور است.
من با مرحوم محترم عاصی در دهه 50 همصنفی صنف نهم الی ختم در لیسه غازی بودیم با حفظ یک مطلب هیچ وقتی باهم کوچکترین دعوای نکرده بودیم وخوش بختانه روابط همکلاسی را داشتیم .
بعداز فراغت هرکی درپی روز گار بود حین برخود بعد سلام وعلیک احوال یکدیگرا میپرسیدیم الی دهه 60 درنیمه ای اخیر این دهه من از روابط نزدیک جناب ایشان با اغایان مزدک وکاویانی اگاه شدم بعد ازچند وقتی بنا بر پروبلم های داخلی خزب حاکم اغای کشتمند از تمام موقفش استعفا داددریک شبی ازین موضوع اغای کشتمند از طریق بی بی سی جریان را گفت در ان وقت دولت تظمینی بودن ازادی بیان هم اعلان نموده بود اطلاعات هفتگی برای اولین بار به مدیریت اغای طنین گردانندگی میشد اغای عاصی یک شعر بلند بالای گفت ونوشت و انچه که قابل یاداوری است قوم وملیت وتبار اغای کشتمند را ابن الوقت واین تبار شایسته گی موقف را ندارد گفته شده بود تصادفا در سرک د ه وزیر اکبر خان با هم سرخور دیم من این موضوع را یاد اوری کردم واین مطلب را با برخورد مرحوم اغای پهلوان احمد جان خاطر نشان ساختم زیرا میدانستم که هردو ازدره هزاره اند وافزودم که مرد سرگردنه مردم نمیگویند بلکه مردم دزد سر گردنه میگویند . در جوابم گفت که حال این کار شده .
زمانیکه هفت به هشت رسید چندین بار جناب ایشان را بادستمال مخصوص شورای نظاری دیدم که با افراد مسلح این شورا این طرف وانطرف میجهیدند . بناء میتوان گفت .
جناب عاصی شاعر خوب خوش ذوق وخوش قریحه بود که خداشغریق رحمت کند .
اثری را دوست مان گفته که زمان کمونیست ها از چاپ باز مانده است دو حرف وجود داردیا هیچ درانوقت نوشته نشده بود یا اینکه نوبت چاپش نرسیده بود.
ویدیوئیکه نشان میدهند اغای عاصی از کوه تلویزیون با دهشکه بطرف کارته سه شلیک میکند دقیق است شاید میخواسته احساس یک شاعررا در جریان کشتن چه نوع احساس خواهد داشت بداند .جلال
29 سپتامبر 2011, 17:55, توسط شورای نظاری
آقای جلال!
دروغ ګفتن تاریکی ایمان است. اګر عاصی مرد تفنګ می بود اینجانب همین اکنون چنین اعترافی را میکردم زیرا در آنوقت ما به حق بجانب بودن راه خویش ایمان وباور داشتیم وحالا نیز میګوییم که ما بر حق بودیم. تمام شهدای ما شهید اند. ضرورت به این نیست که مانند یکتعداد افراد حالا به شکل اپورتونیتسی تغیر موضع بدهم وبګویم که نه والله در آنوقت ما درمقابل حزب وحدت بد کردیم.
حالا هرچه بود ګذشت ما حالا نیز بر حقانیت خویش استوار وثابت قدم باقی مانده ایم. وخوب میدانیم که هردوجانب از احتیاط لازم کار نګرفتیم وکار به جنګ واختلاف کشید که نباید می کشید اما موضوع قهار عاصی کاملا ازین موضوعات جداا است من هم همان غازی مرد فیر کننده را می شناسم وهم با قهار عاصی شبها وروزها نشسته ام وصحبتها کرده ام. حتی کامره ماینی که عکاسی آن صحنه را کرده است نیز می شناسم. موتتاژور این فلم یعنی فاروق زرنګ را نیز می شناسم پدر شاعرش آقای حیا را نیز می شناختم.
درچنین حال واحوالی از زیر ریش من کسی خرسوار ګذشته نمیتواند. یعنی اینکه هیچ کسی نمیتواند بدون داشتن یک سند محکم بر عاصی تهمت ببندد که وی سلاح ګرفته ودربرابر دشمن مقابلش فیر کرده است.
29 سپتامبر 2011, 21:04, توسط راضيه كندزى
جلال جان از لابلاى همين نوشته طولانى درك كردم كه ميخوستى تيم بتى كه تو هم با ان شاعر زيبا كلام معر فت دشتى.بسياروف كردى.ولى در اخر بادت رفت.او خوشاعر زيباكلام تو جكاره كه قضاوت ميكنى كردن خودرا بسته ميكنى.
1 اكتبر 2011, 04:47
پاچه گیر از کجا معلوم که بطرف چهلستون ............... پیر نمیکند ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
29 سپتامبر 2011, 16:12, توسط پن والا
دوست عزیز، با تفاوت ماندن ویا بودن من وتو کاملأ فرق دارد. شما با تفاوت ماندن ات را در پیام دومت در بالا با فرهنگ عالی به نمایش گذاشتی، ایکاش می توانستی آنرا ادیت کنی که نمی شود.( ببین قهر نشوی عزیزم، توصیه ام اینست که اول خوب بخوان بعد دکمه send را فشار بده).
اما با تفاوت ماندن من چیزی دیگر است. قهار عاصی آن ابر مرد بزرگ که خدایش روح اش را شاد داشته باشد. خدمتی بزرگی در راستای شعر پارسی دری در این حوزه فرهنگی انجام داده که همه با هم به این نظر اند که دیگر قهار عاصی ای در این خطه تکرار نخواهد شد. او به همه مردم افغانستان نه، بلکه به همه مردم این حوزه ادبی تعلق دارد، و در این هم شکی نیست.
خدمات سترگ اش ملیون مرتبه بر یک اشتباه اش چلیپا می کشد.
ما رفتیم و شما باز هم...........بنویسید.
یاهو!
29 سپتامبر 2011, 18:04
او شورای نظاری دمدار. بلی مائویست ها دم ندارند، شعور دارند. بز شادگل. مسعود کج پکول.
29 سپتامبر 2011, 21:13, توسط سليمان سخت كوش
راستى برادران با خبر باشيد كه اينجا يك جاسوس با كستان است او ميخواهد تنها تفرقه باندازد.اين انسان كثيف و بست به اقوام و رهبران انها تو هين ميكند تا ديكران بر انكيخته شوند و شروع كنند به اقوام برادر خود توهين كردن.اين شخص انقدر از نام مستعار استفاده كرده همه اورا شناخته اند.
اكربرا يش يك بشم را نسان بدهى فورى شروع ميكند شورا ى نظار شوراى نظار عرعرعرعرعر و بعد جرجر.همه نوشته هاى اين شخص عرعر خر است.بهتر است به او هيج جواب ننويسيم.
30 سپتامبر 2011, 13:07, توسط شورای نظاری
مایوویستک بی دم!
منظورمن از استعمال صفت بی دم راجع بخودت این است که تو فقط یک دم کمبود داری نه اینکه جنابعالی شعور بالا داری یعنی اینکه با داشتن یک دم میشد که استخوان بندی ات تکمیل می بود که حالا چنین نیست درظاهر انسان استی ولی شعورت همچو حیوان. حالا خدا کند که مقصدم را درک کرده باشی
30 سپتامبر 2011, 13:11, توسط قهار عاصی
بیا که گریه کنیم
به تلخکامی دو شیزه گان آوراه
به بی زبانی دروازه های
بسته
شکسته
به خاطر غم بسیار و شادمانی کم
به خاطر شب وروز سیاه بی هنری
بی شعری
بیا که گریه کنیم
نه در تفاهم با عجز در بلی گفتن
که در مفاهمه با عشق
هزار سال سخن را و بیصدای را
بیا که گریه کنیم
بیا که گریه کنیم
به مرده گان خود و مرگهای تعلیمی
به زنده گان وسیه چالهای سوگ و سقوط
برای عشق
برای زیبایی
برای سنگ سپیدی که یاد گاری را
در آن سیه کردیم
برای خاطره ها
برای بانگ نماز بزرگ آزادی
بیا که گریه کنیم
شبانگهان و خیالات دسته جمعی را
فرا خوانیم
وزرا گریه کنیم
برای آنچه که رفته ست
درودی همیشه بفرستیم
به کاروانی بی باز گشت آسودن
بیا که گریه کنیم
چراغ کوچکی از حرفهای نا گفته
بر افروزیم
ترانه های بهشتی دوستیها را
بلند کرده
به رهگذار نرفته
به باغهای مراد
فرود آییم
و پیش از آن که گلو گیر مان شوند
صدا بکشم
بیا که گریه کنیم
به جای هر چه که آواز نار ساداد
به جای پل که در اندیشه اش نمی گنجید:
جدای از همه غصه ها غمی دارد!
بهار آواره ست
به شاخسار بلند
گلی نمیشگفد
به ساز های من و تو
همه ترانه خوشبوی گریه وزاری
کمال می یابد
بیا که گریه کنیم
بیا که گریه کنیم
به هر کلافه که رنگ تسلیت دارد
دروغ یافته اند
بیا که گریه کنیم
و تا که پیشتر از دیگران خجل نشویم
برای فرصت محتوم بی سر انجا می
بیا که گریه کنیم
سیا هدا منی روز های بیدردیست
دلم میان سرودی بلند
میسوزد
دریغم از درود یوار باغ میاید
به قامت غمی باغ
قبای دوخته ی در زیان نمی آید
بیا که گریه کنیم
چه جنگهای پر آواز میزند دل من
بیا که گریه کنیم
ترانه بر لب و فریاد بر گلو مانده
بیا که گریه کنیم
خرابه های فراموش گشته همسازاند
بیا که گریه کنیم
برای همنفسیهای امت ها بیل
برای جامعه های شهید
زندانی
کنار یکدیگر از زاری و پریشانی
پناهگاه کشیم
و تا اماده شود خونبهای ما
غم ما
و تار گان بریده شده
به دست معجزه یی که
هیچ امید ش نیست
به هم بپیوندند
و آفتاب دگر بر فراز آب شود
و دستگاه دگر از برادری
دستهای دگر
به شانه ها بندد
خیال خام به سر پروریم و گریه کنیم
از آستانه گور جدای و ماتم
نماز زاری را
به سوی مغرب دیدار ها، نیایشها
به سجده بر خیزیم
و پرچم گنه نا مرادی خود را
به باد های یله تا جنوب، تا دریا
رها سازیم
بیا که گریه کنیم
به سر زمین اجلها و مرگهای عبث
ترانه های بشارت
امید
آغازیم
به مویه های هم آهنگ، ساز گار شویم
شکوفه های نخستین فرو دین باشیم
در این دیار نه دیوانه مانده نی عاشق
بیا که گریه کنیم
شبانه کس به هوای کسی نمیخواند
و نینواز شبانه
به نغمه های گدازنده دل نمی بندد
بیا که گریه کنیم
مه از کرانه خونین خاک میگذرد
و شبکله پوشان
به زخمهای شمرده
جنا بش را
به نیزه می بندند
ستاره گان تما شایی از فرازبد و
خموش و خسته نگه میکنند و میگذرند
طنین هول بر انگیز نعره آشوب
سایه سارا نرا
گرفته است
دلی اگر به امیدی توان تسلی داد
زبان نرمی نیست
سری اگر به خیال خوشی توان سبکید
صفای خاطر سر شار آشنایی نیست
بیا که گریه کنیم
سفارش از دگران است و مر گداز دگران
بیا که گریه کنیم
تفنگهای مجانی
گلوله های مجانی نشار میدارد
و سال سال جوانمرگی است و هجرت و کوچ
بیا که گریه کنیم
جوانشدن چقدر نا خوش است
و حس مرگ چه مقدار ناسزاست
بداست
شکم گرسنه تینان شهید میکردند
شکم گرسنه ترینان
به سوی مرگ فرستاده میشوند
بیا که گریه کنیم
شغال یاس به در گاه پوز میساید
و گرگ زوزه به مستیش پنجه در پنجه است
بیا که گریه کنیم
به کودکان شب و انتظار و گرسنه گی
به مادران سیه چالهای نا امیدی
به مرد های نگو نبخت نا گزیری و مرگ
در این دیار که هر رهگذر برای خودش
ترانه میخواند
امید وار به ساز بلند نتوان شد
در این گذر که سیلابها و حادثه ها
که هر کسی به خیال خودش
چپر همی بافد
توقع چه توان بست همسرایی را
بیا که گریه کنیم
من از گذر که سیلا بها و حادثه ها
فراز میایم
واز حوالیی بی آفتاب و بی باران
گذار داشته ام
هزار معر که را قصه ام
و هفت خوان شدن را
گذشتانده ام
بیا که گریه کنیم
بیا که گریه کنیم
30 سپتامبر 2011, 18:24, توسط سلیمان رازی
من نمیدانم که برادرانن پنجشیری چرا میخواهند به چشم تاریخ خاک بپاشند... خلیل الله خلیلی و قهار عاصی هر دو غارتگر و جنگ سالار بودند و نمیتوان برایشان کرکتریستیک تهیه نمایید ... آنها جنایتکاران تاریخ اند و تاریخ جنایات شان را برای همیشه در حافظه زنده نگه خواهند داشت ... آری
30 سپتامبر 2011, 20:48, توسط کشن آبادی
قهار عاصی اعتقاد راسخی به جهاد ومجاهدین داشت . ولی این اعتقاد او ریشه در ساده لوحی و بیگانگی او از دنیای سیاست و فقدان درک از ماهیت بازی های سیاسی در افغانستان منشاء می گرفت. در این جا از یکی از منظومه های عاصی صرف دو بیت را برای نشان دادن میزان ایمان او به " مجاهدین" می آورم:
شکفته از جگر سنگ ها صدای مجاهد
فراز گردنه ها می تپد لوای مجاهد
ورا که داعیه آزادی است وجام شهادت
هزار مرتبه جن ودلم فدای مجاهد...
ولی گوینده ی همین ابیات ( عاصی) پس از آن که مجاهدین گویا" فتح الفتوح " می کنند وبه کابل سرازیر می شوند وبلا فاصله بر سر تصاحب قدرت به جان هم می افتند و دریای خون جاری می کنند؛ عاصی تازه با حقیقت سهمگینی روبرو می شود و شرمسارانه ، تلخکامانه ولی با وجدان بیدار ؛ می سراید:
به ما گفته بودند الحادیان
که اینان نباشند ارشادیان
رسیدند وبر هر طرف تاختند
به یغما وتاراج پرداختند
خلاصه که رسواتر از ملحدین
فراز آمدند آن همه مفسدین
زفتنه پراکندند هر سو کین
برای ریاست نه ازبهر دین
بیا ای سروش دریا سبو
به من ده کلید در گفت وگو
که بادرد خویش آشنا سازمت
به قانون غم نغمه پردازمت
که این جا دراین عرصه ی خونچکان
از اانسانیت می نیابم نشان
نیاورده اند این خسان غیر غم
نباریده اند زین طرف غیر ستم
زدین آنچی دارند ریش است وبس
ز انصاف جور همیش است وبس
نه پروای حق شان نه پروای داد
که لعنت براین قوم کمزاد باد
هر آنچی به نام جهادی شده
فرومایگان را فسادی شده
سلامت نمانده به وجدان شان
شکسته ست دیوار ایمان شان
بدین ترتیب می بینیم که عاصی همان هایی را که ستوده بود به هجو می گیرد و آن هارا یغما گر، رسواتر از " ملحدین" ، خسان، ستمگران، بیدادگران، قوم کمزاد، فرومایه، فاسد، بی وجدان و ایمان باخته می خواند. دوست ما " شورای نظاری" متوجه هستند که عاصی به مثابه ی یکی از هزاران شاهد عینی صحنه ی جنگ ها وغارتگری های مجاهدین در کابل- نه شورای نظاررا مثتثنا قرار داده ، نه جمعیت را ، نه وحدت را، نه حزب اسلامی را ونه هیچ گروه در گیر دیگررا. او یکسره مدعیان جهاد را به نکوهش ونفرین گرفته است. دوست مخالف عاصی باید متوجه شود که شاعری با چنین وجدان بیدار واین حس ودرکی که بدان رسیده است ؛چگونه می تواند درکنار همین مجاهدین پیکا دردست بگیرد و بالای منطقه ای فیر کند؟ همه می دانیم که امروز از برکت ابزارانترنیتی ( فتو شاپ) هر صحنه ی دلخواهی را که خواسته باشند می توانند به تصویر بکشند. بیایید ازحب وبغض بگذریم وبه واقعیت ارزشد دهیم.
1 اكتبر 2011, 04:43
به مجاهد ومجاهدین نداشت برادر همیشه به مسعود و پنجشیر پکر میکرد ...
1 اكتبر 2011, 17:05, توسط شورای نظاری
سلام به همه وسلام به محترم کشن ابادی!
قبل ازهمه خدمت همه باید عرض کنم که تجربه ای چندین ساله کابل پرس? نشان داده است که دربرابر اختاپوتهای فرهنګی هزار چهره ای که میخواهند چهره ای شهید قهار عاصی را بد جلوه دهند بکار ګیری زبان نرم وملایم همان مثال ترجم بر پلنګ تیز دندان است که درحق ګوسفندان ستم روا میدارد. این اختاپوتها جز زبان خشونت به چیز دیګری نمی فهمند. اشخاصی مثل تنویر، بابر، بهادر، اصیل کابلی، جلال بایانی، ولید طرزی وغیره نامهای که تاکنون چندین بار رد وبدل ګردیده اند ولی پیام وسبک نوشته های شان همه یکسان است. دربرابر این اشخاص زبان ادب وادبیات را استعمال کردن ضیاع وقت است.
واما درباره شعریکه محترم کشن ابادی از شهید قهار عاصی روایت کرده اند باید عرض کرد که آقای کشن آبادی درحقیقت ادعای بنده را مبنی براینکه آن فلم از شهید قهار عاصی نبود تایید می نماید چیزیکه من آنرا میخواستم. من ګفته ام ګذشته ازهر دلیل دیګر ازنظر ظاهری آن غازی مرد مجاهد با قیافته شهید قهار عاصی هیچ شباهت ندارد. غازی مرد موهای سرش رفته است درحالیکه شهید عاصی سرش تا آخر عمر پرمو بود. بینی ابرو وغیره نیز هیچ شباهتی با شهید قهار عاصی ندارد.
شعریکه از شهید قهار عاصی بروایت محترم کشن ابادی نیز دلیل قوی بر این مدعاست که عاصی مرد جنګ وستیز ودهشکه نبود.
واما چرا شهید قهار عاصی درین شعر ازتمام مجاهدین به یک سویه دلګیرشده است؟
جواب این است که او باید چنین میشد. او یک شاعر بود نه یک رهبر سیاسی ونظامی ونه یک تحلیل ګر ونه یک مورخ ژرف نګر.
شهید قهار عاصی ویا هرشاعر دیګر تاجیک تبار یا هزاره بادیدن صحنه های دلخراش جنګ باید تاب وتحمل شان را از دست بدهند زیرا آنها در دنیای رشد وپرورش یافته اند که در آن قتل وخشونت وزورګویی ونسل کشی وبربریت راه ندارد.
ولی به مقایسه این شاعران ، متاسفانه متشاعران زبان پشتو ازین امتیاز برخوردار نیستند. اګر قهار عاصی پشتون ودرجای عبدالباری جهانی می بود بعداز نسل کشی یکاولنګ ومزار توسط طالبان به وجد می آمد وبرای پای لچ های قندهار شعری می سرود که آی پای لچها
ببوسم آن کلاه های بویناک وګنده های شمارا که درکشتن انسانها چقدر دلاورید
بنازم آن لنګی ودستار سیاه وچشمان سرمه دار تانرا که چقدر خوب انسان می کشید
ولی قهار عاصی ، باختری وامثالهم چنین نیستند آنها همیشه توقع دارند که همه چیز باید ازمجاری درست آن بدون شکست وریخت نصیب شان شود. یا به عباره دیګر هم شهید هم غازی وهم جان به سلامت
ولی باهمه حال بازهم من از عاشعان شعر قهار عاصی هستم وخواهم بود وآن مرد بزرګ را مرد جنګ ونظامیګری نمی دانم
1 اكتبر 2011, 06:27, توسط پن والا
سلام دوستان، گرچه گفتم دیگر بر نمی گردم ، ولی نا گزیر شدم، بیایم و یک کمی خودمانی گپ بزنیم. و می خواهم از همه این پیام ها و کامنت ها که دوستان گذاشتند در باره من، در باره تو،( می خواستم بگویم شما) ولی نی ضرور نیست با هم دیگر حرف می زنیم و کسی هم بیگانه نیست. همه و همه ایجا آمدند و هر روز می آیند در این آشفته بازار کابل پرس? (ولی هم که شده غنیمت است ) و قهار عاصی هم بهانه شد و خوب هم بهانه شد که کار کرد های یک شاعر، که دستمزد اش را در این خراب آباد با راکت بگیرد و به گفته بزرگ مردان به هزار ساله ها بپیوندد. در این پیام ها هم ، همه به راکت بسته شدند ویا به راکت بسته کردند.( شورای نظاری، مایویست اندیشه، خلقی و پرچمی، گلبدینی، وحدتی، اتحاد شمال وغیره وغیره) همه ما دراین نابسامانی، خشتی گذاشته ایم و در این بربادی مسوول هستیم و یک دیگر را متجاوز، ناقض و با اندیشه های دیکتاتوری خطاب می کنیم. ایا تا به حال کسی آمده که بگوید ما ویا ما وشما مسوول هستیم و یا بیاید از سر شروع می کنیم و گذشته ها را با Permanent Marker پاک می کنیم و در راستای حقایق نا گفته دست و آستین بر می زنیم و نا گفته هارا گفته می سازیم ، آیا کسی بوده و یا هست که در باره هموطنان هندو باورم در دوران مجاهدین و یا به اصطلاح در دوران این حاکمیت ( هدفم حاکمیت مجاهدین است) در این سایت حرفی زده باشند در دیگر سایت ها جسته و گریخته حرف های هست ولی تو کابل پرس، بلی شما، سکوت هستید.
می خواهم چشم دیدم را از یک جنایت هولناک با شما شریک شوم. گرچه این گونه جنایت ها در هر گوشه این سرزمین اتفاق افتاده است ولی این گونه به اصطلاح منحصر به فرد است و آنهم در زمان حاکمیت ناجی یان------
بلی قصه از این قرار است که در زمان حاکمیت مجاهدین، سرک تایمنی از شروع قلعه فتح الله الی چارراهی تایمنی، به این ترتیب سلطنت بندی شده بود.
1- سرک اول: منزل استا برشنا، غند والگا مربوط فرقه هشتاد به قوماندانی دگروال هاشم
2- - سرک پنج: کواپراتیف ریاست ارزاق ، شورای نظار
3- سرک هفت استقامت شرقی در کمیساری وزارت دفاع به قوماندانی علی جان از حرکت اسلامی محسنی
4- سرک هفت استقامت غربی، مکتب متوسطه قلعه فتح الله به قوماندانی ظاهر از حزب وحدت اسلامی مزاری
5- پوسته مسجد غروال و تپه تایمنی به قوماندانی شیر آغا از شورای نظار و همچنان از همین پوسته کنار مسجد یک عبوری به سرک هشت موجود بوده و همین حالا هم موجود است
6- سرک نهم الی چاراهی تایمنی به قوماندانی جنرال پاینده مزاری از فرقه هشتاد.
پس سرک هشت حایل بوده و جنایت هم در همین جا اتفاق افتاده است، یعنی منزل موهن لال بجاج که با همه اعضای فامیل در کنار دستر خوان نان شب با کیبل خفه و یا به اصطلاح غرغره میشود. کی ها مسوول است؟ من ، تو و یا همه! به گفته آن تیوریسن نامدار ( نامش باشد که سر زبان نشویم) رسیدن قشر محروم به قدرت، شمشیر تیز اش گلو محرومان جامعه را می درد. موهن لال بجاج هم از همین قشر محروم است که به گفته هندو باوران، سخاوت مند بوده و مردی بوده در بین هندو باوران شهر ام ، سرتاج و ممتاز.
پس همین است که عاصی دوباره بر می گردد ودر این جا پیام می گذارد که:
• بیا که گریه کنیم
به تلخکامی دو شیزه گان آوراه
به بی زبانی دروازه های
بسته
شکسته
به خاطر غم بسیار و شادمانی کم
به خاطر شب وروز سیاه بی هنری
بی شعری
بیا که گریه کنیم
ببینم که این پیام به مزاج کی خوش نمی آید...
1 اكتبر 2011, 18:09, توسط کشن آبادی
درود به هموطنان عزیزم " شورای نظاری" و " پن" والا!
من حقیقت را بیشتر از هرچیز دیگر دوست دارم.یکی ازعوامل عصبیت و یکسویه نگری و تعصب؛ همین عادت نادیده گرفتن واقعیت و بی ارزش دانستن توجه به حقیقت است. باور کنید اگرما حقیقت را بالاتر از گرایش های قومی ومذهبی وایدیولوژیک قرار داده وبر بنیاد واقعیات داوری کنیم- هرگز این همه کشمکش های کودکانه و خصمانه و فحش دادن و تحقیر وتوهین یک دیگر به وجود نمی آید. آنچی من درمورد قهار عاصی نوشتم فقط رونمایی از واقعیت بود ودر پس پشت آن هیچگونه دلبستگی به این یا آن گروه ومحکوم کردن کسی قرار ندارد.همانگونه که برادر ما نوشته اند ؛ این شعر نشاندهنده ی رستگاری شاعر است . او بنا به هر انگیزه ی که بوده به جناحی گرایش داشته ولی زمانی که پی برده آن آرمان های انسانی اش از سوی این گروه پامال گردیده؛ احساس خویش را با سروده ای بیان کرده است. تکرار می کنم که به هیچ دلیل وترفندی نمی توان پذیرفت که چنین شاعری در جنایاتی سهم گرفته باشد که با چنین کلمات علیه مرتکبان آن برخاسته است. درمورد آنچی که محترم شورای نظاری نسبت به عناصر نژاد باور وفاشیست مشرب نوشته اند؛ با ایشان همنوا هستم. چیزی که عیان است چی حاجت به بیان است. ولی ما باید از آن ها عبرت گرفته ومواظب باشیم که در سوی دیگر این منجلاب نیافتیم.تکیه بر اصالت نژادی و فرهنگی ازهر سویی که باشد مردود است. هویت و حیثیت انسانی بالا تر از هویت اتنیکی است. اما می توان عناصر وگروه های نژاد باور وفاشیسم گرا را با قاطعیت افشا ومحکوم کرد.
22 نوامبر 2013, 03:24, توسط بحمن شنگری
صوفی دشکه بود بنام اوغان و هزاره بر بی گناهان فیر میکرد, چون پنجشیریست و پوک بخمن او را مرد قلم و شمشیر میپندارد , پنجشیری که پوک نبود پنجشیری نیست, او همانیستکه بز ذا دزد سر گردنه خطاب داده بود