خبرهای کوتاه از افغانستان به گزارش نجلا باختر از کابل- يکشنبه 31/3/83

جهان - افغانستان - فرهنگی - اجتماعی - اقتصادی - سياسی - حقوق بشر - انتشار کتاب - درباره ی ما - کار با ما

روزنامه های برتر دنيا: آسيا آمريکای لاتين آفريقا اروپا ايالات متحده کانادا استراليا پيوندها صفحه ی نخست

چشم انداز افغانستان نو

فارسی: افغانستان/ ايران/ تاجيکستان

يکشنبه 31/3/83

خواندن

نوشتن

مهندسی ادبيات افغانستان

کامران ميرهزار

مقاله ها و گفتگو

گفتگو از مينا کابلی

جلد: سين کرنان

RAHA S/N: RWIWH7

چشم اندازافغانستان نو

به قلم سردبير

پناهندگان افغانی را راحت بگذاريد

تريبون فمينيستي ايران

گزارش های روزانه از کابل

نجلا باختر

افغانستان تجارتخانه ی حقوق بشر

خبرگزاری کابل: اينجا در افغانستان برای ما بازار داغ حقوق بشر و دموکراسی را ساخته اند. حقوق بشر و دموکراسی در افغانستان تجارتی پر سود است که هر يک به فراخور توانايی و قدرتش از آن سود می برد. کوشش برای حقوق زنان و کودکان افغانستان بيشتر از آنکه برای کودکان و زنان افغانستان باشد، راهی ست برای کسب قدرت و بدست آوردن ثروت های کلان و باد آورده. هرکس، گروه يا سازمانی که می خواهد راه صد ساله را يک شبه طی کند و به مال هنگفتی دست يازد، حقوق بشر، زنان و کودکان افغانستان بهانه هايی خوب و توجيه شده ای محسوب می شود. افراد و گروه های افغان و غير افغان زيادی را در اينجا می بينم که هر يک برای رسيدن به منافع شخصی خود از اوضاع و شرايط نامطلوب افغانستان سود می برند. کسانی هستند که با افغانستان به مانند آزمايشگاه مطالعات خود استفاده می کنند. از ارتش آمريکا گرفته که افغانستان را به محل آزمايش تسليحات جديد خود درست کرده است تا انبوه سازمان ها و ان جی او هايی که مثل قارچ از دل کابل سر درآورده اند و هر يک با ترفند های گوناگونی جذب سرمايه می کنند و اين سرمايه ها بيشتر از آنکه صرف افغانستان شود، صرف خوشگذرانی ها در هتل کانتينانتال يا مطالعاتی می شود که بدست جوانان افغانی انجام شده که زبان انگليسی را فراگرفته اند و کمی کامپيوتر می دانند. مطالعاتی که نه که در افغانستان می ماند و کارا می شود و بلکه به روسا ی ناديده و ناشناخته در خارج از افغانستان فرستاده می شود. روسای ناشناخته ای که کارتل های بزرگ اقتصادی را اداره می کنند و يا به سرويس های جاسوسی نيرومند و يا ضعيف تر کشور هايی که هريک به فراخور نفوذ خود در تجارتخانه ی دموکراسی جمع آمده اند. نمايندگان حقوق بشر، سازمان ها و کمپانی ها، کيف ها و چمدان هايی بدست دارند که وقتی از ميدان هوايی به سمت محل قرار ملاقات يا اقامتگاه هايشان می روند بی توجه به شمايل ناهمگون کابل، فورا به بحث های تجاری خود می پردازند. در اينجا سازمان های زيادی ست که برای بازسازی کشورمان به کابل آمده اند و نمی خواهند چهره ی کابل را در کابل که اقامت دارند، بنگرند و بی توجهی سيگاری ديگر می گيرند و جام های ودکا، ويسکی يا کنياکشان را بالا می آورند و باز ادامه ی تجارتشان، ادامه ی کارشان است. چيز ديگری که در افغانستان هنوز مشاهده می شود دلالان و يابندگان اشيای عتيقه است که تحت پوشش همين نهادهای بشردوستانه غارت کرده و معاملات دست اول اشيای عتيقه و مواد مخدر را انجام می دهند. از پاسداران جمهوری اسلامی ايران گرفته که دل کوه های باميان را می شکافتند تا ان جی او ها ی انگليسی يا فرانسوی که برای شناخت افغانستان، افغانستان را با خود به کشورهايشان می برند و می فروشند. حقوق بشر، حقوق زنان و کودکان افغانستان، دموکراسی و آزادی بيان عباراتی هستند و پوششی برای کارهای ديگر. با سطح نازل ژورناليزم و خبرنگاران ناشی و مغرور بی بی سی يا راديو آمريکا و چند رسانه ی تشريفاتی و نيم بند، کاريکاتوری از آزادی بيان در کابل درست شده که نه می توان گفت آزادی بيان و نه ژورناليزم حرفه ای. و باز هنوز ما قرار است که بازيچه هايی باشيم در بی بی سی يا راديو های ديگر در حين کار کردن آبرومندانه برای سرويس جاسوسی انگلستان.

به کابل تجارتخانه ی حقوق بشر و دموکراسی خوش آمديد.

کابل

فرستادن نظرات