خشم حبیب الله غمخور بالای سیدمخدوم رهین و داکتر سپنتا ناشی از تعصبهای قومی است

حبیب الله غمخور درکورس آموزش زبان سویدنی درمدرسه ای بنام (لرنیا)درشهرمالمو هم صنفی من بود. به اندازه ای کند مغز بود که چتد تا قندهاریهای دیگر بالایش می خندیدند.
اویک روز به معلم زبان سویدنی گفت:
این چه قسم کشوریست که از روز تولد تا روزمرگ تمام عمر انسان صرف آموزش شود. معلم مقصدش را درک نکرد گفت میشود مقصدت را کمی واضح بسازی او دوباره با عبارات چپ وغلط همان گفته ای خویش را تکرار کرد
معلم گفت: مگر در وطنهای شما چنین نیست.
غمخور از بس که بی جواب مانده بود گفت که نه بعداز اتمام تحصیل مستقیما مردم صاحب کار وبار میشوند.
معلم گفت حالا مقصدت را فهمیدم که میخواهی بگویی در سنین بالا درس خواندن درکلاسهای درسی برای کلانسالان مشکل است؟
غمخور گفت من منظورمن همین است
معلم خندیده گفت: حبیب جان ما کارتهای دعوت بشما نفرستاده ایم که بفرمایید اینجا تشریف بیاورید.
از اینکه خودتان تشریف آورده اید باید زبان مارا هم یاد بگیرید. میدانم که بالای شما سخت است ولی چاره چیست