فراخوان کابل پرس برای آزادی پرويز کامبخش ادامه دارد!

تقــدیم آنکه دربرابر سیاهی قد علم کرد و اینک لحظات
تلخ اما شکوهمند زندگی را در زندان مخوف اوسطاییان
تجربه می کند
به کامبخش عزیز و فامیل مبارزش
آژن
غـرور خاکم باش!

چه ساده آغازی
نه او به بام کسی رفته است نیمه شبی
نه او سیاهه "هشت" را پــدیــد آورده
نه او تنــاب به حـلقــوم خـلق آویخــته
نه هم شکنجه گریست
نه او شورش هنگامه خیز به پا کــرده

و این طویله گرایان خویشتن نشناس
که مهُر مرگ به بازوی روشنی زده اند
به پای خطبه ای خامی
نبشته اند
اعـــــــــدام
و جـای حـیرت نیست
دیار و یار مـرا
حسرت نهان ترا
چگونه دزدیدند
ولقمه لقمه به دنــدان خــشم دریـدنـــد
و قطعه قطعه هـزار دست و پا بـرُیدند
به حـلق کـشته ی مـا شُرشُر شاشیدن

مگر خدا نبود !
مگر عدالت تان
تاج صد رذالت نیست؟
مگر حکومت تان
فحشاِ قدرت نیست ؟
و این شقاوت پوک را
به تف خواهد بست

کنیزکان دموکرات شانه جنبان کیش
میان فک شما وهم روز خــوابـیده
سخن ز مسخ نگاه است و
دار به گردن مرد

سپاه سرکش فردای عدل آمدنیست
بمان به گونه ی رندان
به سان خسرو پاک
و عاشقانه نویس
آن سرود مزدک را
سلول ِ تنگ نماد نبرد مردان است
چــه باک از بودن
و خط فاصله اینست
غـــرور رزمم باش

درنگ نباید کرد
و زین حقیقت بشگُفته در میانه ما
صدای عشق جوان نو جوانه خواهد زد
سرود باید خواند
درود باید گــــفت
برآنکه حنجره اش قفل قرن را رازیست
برانکه می رود آزاد
سربلند و متین
برآنکه نام او حلاج کوچکیست بردار

به یادِمان بسپار
همیشه زندگی آغاز می شود با مرگ
ز خاک خون شهیدان
ترانه خـواهـــد رست
به پیش باید رفت
آژن
29/1/28