سید منصور نادری، شراب و کباب و بزرگترین قرآن در جهان

آنچه که من به خوانش گرفتم ,یک نبرد قلمی بی انتها,یک جنگ مذهبی, درین منازعه نه تنها طرفین اصلی بلکه نفت پا شان بیشتر حضور دارند,برای تعین سر نوشت کشور, فکتور های غلط بکار رفته است ,هر گاه کشا نیدن پای جنا یتکاری در میز تاریخ با شد ,تا جا نیان اصلی این بلاد نو بت یابند ,تا پای قیامت باید صبر نمود.اما هر گاه از تحقق عدالت حرفی در میان است ,باید چنین پنداشت که هنوز زخم های کیان وپیشوا یان مذهبی وملی آن که از دست چند رو شنفکر احساساتی ومتعصب حزبی عا قبت نیندیش ,در زمان اقتدار ستاره سرخ انقلاب وسر قو ماندان اعلی آن جریحه دارشده است التیام نیا فته است وبهتراست تا با توصل به شیوه های درمان, این قلوب شکسته ,راه های همزیستی را جستجو نمود.آنا نیکه از ما ورائی تو رنتو این دود سیاه را از حلقوم خویش بیرون مینمایند باید بازتاب وعوا قب آنرا در میان نسل های کنونی وفر دای جا معه به سنجش کشا نیده وشجا عانه این مسئولیت تاریخی را بدوش کشند.
اما هرگاه کارکرد ها وکار نکرد های این خا نواده در زمان تسلط سیا سی اش به محا سبه کشا نیده شود ,باتناسب بسیاری نظامها ,خا طرات عا لی وفرا موش نا پذیردر وجدان های انسان های شریف باقی بوده اما متئسفانه تکرار آن که به نیاز همگانی وآرزوی کلی مبدل شده است,برای ایام های طو لانی دیگر خواب است وخیال .
التجا دارم تا به این بحث های دلگیر کننده واتها مات وجعلیات خا تمه دا ده شود.