وقتی کسی بخواهد موتری را راننده گی کند در قدم اول با تعقب کورس های رسمی و یا طور شخصی از نحوه یی راندن موتر و قوانین ترافیک و جاده و شیوه راننده گی بدون خطر و یک اندازه از تخنیک موتر را یاد میگیرد و بعد از سپری کردن امتحان دریوری اگر کامیاب شد لایسنس دریوری بدست میاورد و تنها همان گتکوری موتر ها را که اجازه دارد، راننده گی میکند. حالا فکر کنید که اگر این لایسنس مربوط به کتگوری موتر های تیز رفتار باشد او حق راننده گی لاری یا بس وغیره را ندارد. وعلاوه بر ان اینهمه زحمت ، در موتری که دریوری میکند تا حد اکثر نو نفر سواری را شامل میگردد. حال با در نظر داشت این موضوع متوجه میشویم که برای اینکه مصونیت 9 نفر در بین موتر و چند نفر دیگر در روی سرک چقدر باید زحمت کشیده شود. یک داکتر طب را مد نظر قرار بدهید که چند سال درس میخواند باز دوره ستاژ را تیر میکند و تا اینکه اهسته اهسته وظیفه اش را میاموزد. یک وکیل مدافع را مد نظر قرار بدهید یا یک معلم را و یا متخصص هر مسلک دیگر را.
مگر بخاطر رهبری یک مملکت بدون کدام درس و امتحان و جواز با سرنوشت بیست میلیون نفر بازی صورت میگیرد. این خلقی های بی سواد و پرچمی های فروخته شده را ببیند که با خواندن چند جلد کتاب مارکس و لینن و ستالین فکر میکردند که تمام دنیا در بغل جیب شان است. فکر میکردند که افغانستان ملک شخصی شان بوده و این ظالم ها حق دارند هرکسی را بگیرند و بندی کنند و بکشند و فراری اش نمایند. این مرمان بیسواد و نادان که از رتبه های خیلی پائین یک شبه به پست های بلندی مثل وزارت و ریاست وسفارت رسیده بودند اصلآ نمیدانستند که در وزارت خانه چه بکنند و مسئولیت شان چی میباشد. کارشان تدویر جلسه حزبی و تنظیم مظاهره و دادن شعار و زنده باد و مرده باد و غریب کشتن و جاسوسی برای روسها بود. تف به روی اینها. این احمق های بی سواد و نااگاه انقدر در خود خواهی و زورگویی و شخصیت پرستی و روس پرستی غرق بودند که حتی از قصابی کردن همدیگر نیز دریغ ننمودند. هر چهار نفر از رهبران شان به وضع فجیعی به قتل رسیدند یا مردار شدند. از همه ای شان تنها نجیب قبر دارد .مرده یکی شان در کناراب های ارگ انداخته شد و مرده یک دیگر شان بعد از انکه بر دهانش ادرار نمودند در دریای امو انداخته شد. بالاخره اخرین ریس جمهور هم مثل موش وحشت زده فرار را بر قرار ترجیع داده و بقیه اعضای فریب خورده و همسنگرانش را بدست دزدان پاکستانی و ایرانی تسلیم نمود. لعنت بر اینها. بعد از ان دوره دزدان و قاتلان و نوکران ای اس ای و مزدوران خود فروخته ایرانی رسید. اینها با بی شرمی با همدیگر جنگیدند، خانه و کاشانه ما مردم غریب و زیر پا وهر دم شهید را خراب و خود ما را اواره و دربدر ساختند. هزاران نفرین و هزاران لعنت بر زنده و مرده این مجاهد صاحب ها. بعد نوبت طالب این بچه بی ریش بابر و ای اس ای رسید. پنج سال اینها انقدر به نام دین و غین بر مردم ما ظلم کردند تا اینکه در مقام جنگ با بادار بادر شان شکست خورده و در عقب خود یک ملت بی سواد، نادان، بی تعلیم و بیچاره وگرسنه ، شهرو قریه های خراب شده را به میراث گذاشتند.حال نوبت بدبختی های جدیدی بود. کرزی دزد و دارو دسته سارق اش با چپاول میلیونها دالر و با تشدید افکار قوم پرستانه و دریافت پول از این و ان مملکت و ملت بچاره ما را به امریکایی ها و ایرانی ها ودیگران فروخت. اخر ما مردم چقدر بدبخت و بیچاره میباشیم. این تجربه تلخ من است از طفولیت تا جوانی و تا سرحد میانه سالی من که عمرم بر باد رفت. تنها عمر من نه بلکه عمر همه هم نسل های من و نسل های بعد تر از ان. یا از ترس بندی شدن و کشته شدن پدر و سایر بزرگان خود بیمناک بودیم و گاهی هم عسکر گریز و گاهی هم دربه در در پشت محبس به پایوازی یک دوست یا عضو فامیل و گاهی هم از راکت و بم گریزان و گاهی هم در پاتک پول و مال ما چور شد. حال با بدبختی بسیار کلان تر دچار و سر در گریبان هستیم. از یک طرف دیدن اینهمه عسکر خارجی برای مردم ما استفراق اور شده است و از طرف دیگر میترسیم که مبادا با خروج این نیرو ها باز گلبدین بیناموس و طالبان قاتل کابل را محاصره و ما را زیر راکت و توپ نگیرند .مردم ما گشنه و بیکار و مملکت ما خراب و جیب ما خالی و ریس جمهور ما با بقیه اعضای کابینه دزدان با چراغ. چه کنیم و چه خاکی را بر سر کنیم؟ هزاران لعنت بر تره کی خر و امین پدر لعنت و کارمل شورنول خائن و نجیب گاو قاتل بیغیرت و نادان. هزاران نفرین بر تمامی رهبران مجاهدین به شمول ربانی و گلبیدین و سیاف و انوری و افضلی و محسنی و مزاری و دوستم و تمامی سرک وپچک شان که از قید قلم مانده باشند تا طالب و قالب و خرزی و خرم ودیگران شان. روز های 7 و 8 ثور روز های ماتم ملی اعلان گردند. زنده باد مردم مظلم و داغدیده و زحمتکش و بی وسیله ما. با احترام . از طرف یک هموطن اواره و دربدرتان که قربانی 34 سال جنگ داخلی میباشد
وقتی کسی بخواهد موتری را راننده گی کند در قدم اول با تعقب کورس های رسمی و یا طور شخصی از نحوه یی راندن موتر و قوانین ترافیک و جاده و شیوه راننده گی بدون خطر و یک اندازه از تخنیک موتر را یاد میگیرد و بعد از سپری کردن امتحان دریوری اگر کامیاب شد لایسنس دریوری بدست میاورد و تنها همان گتکوری موتر ها را که اجازه دارد، راننده گی میکند. حالا فکر کنید که اگر این لایسنس مربوط به کتگوری موتر های تیز رفتار باشد او حق راننده گی لاری یا بس وغیره را ندارد. وعلاوه بر ان اینهمه زحمت ، در موتری که دریوری میکند تا حد اکثر نو نفر سواری را شامل میگردد. حال با در نظر داشت این موضوع متوجه میشویم که برای اینکه مصونیت 9 نفر در بین موتر و چند نفر دیگر در روی سرک چقدر باید زحمت کشیده شود. یک داکتر طب را مد نظر قرار بدهید که چند سال درس میخواند باز دوره ستاژ را تیر میکند و تا اینکه اهسته اهسته وظیفه اش را میاموزد. یک وکیل مدافع را مد نظر قرار بدهید یا یک معلم را و یا متخصص هر مسلک دیگر را.
مگر بخاطر رهبری یک مملکت بدون کدام درس و امتحان و جواز با سرنوشت بیست میلیون نفر بازی صورت میگیرد. این خلقی های بی سواد و پرچمی های فروخته شده را ببیند که با خواندن چند جلد کتاب مارکس و لینن و ستالین فکر میکردند که تمام دنیا در بغل جیب شان است. فکر میکردند که افغانستان ملک شخصی شان بوده و این ظالم ها حق دارند هرکسی را بگیرند و بندی کنند و بکشند و فراری اش نمایند. این مرمان بیسواد و نادان که از رتبه های خیلی پائین یک شبه به پست های بلندی مثل وزارت و ریاست وسفارت رسیده بودند اصلآ نمیدانستند که در وزارت خانه چه بکنند و مسئولیت شان چی میباشد. کارشان تدویر جلسه حزبی و تنظیم مظاهره و دادن شعار و زنده باد و مرده باد و غریب کشتن و جاسوسی برای روسها بود. تف به روی اینها. این احمق های بی سواد و نااگاه انقدر در خود خواهی و زورگویی و شخصیت پرستی و روس پرستی غرق بودند که حتی از قصابی کردن همدیگر نیز دریغ ننمودند. هر چهار نفر از رهبران شان به وضع فجیعی به قتل رسیدند یا مردار شدند. از همه ای شان تنها نجیب قبر دارد .مرده یکی شان در کناراب های ارگ انداخته شد و مرده یک دیگر شان بعد از انکه بر دهانش ادرار نمودند در دریای امو انداخته شد. بالاخره اخرین ریس جمهور هم مثل موش وحشت زده فرار را بر قرار ترجیع داده و بقیه اعضای فریب خورده و همسنگرانش را بدست دزدان پاکستانی و ایرانی تسلیم نمود. لعنت بر اینها. بعد از ان دوره دزدان و قاتلان و نوکران ای اس ای و مزدوران خود فروخته ایرانی رسید. اینها با بی شرمی با همدیگر جنگیدند، خانه و کاشانه ما مردم غریب و زیر پا وهر دم شهید را خراب و خود ما را اواره و دربدر ساختند. هزاران نفرین و هزاران لعنت بر زنده و مرده این مجاهد صاحب ها. بعد نوبت طالب این بچه بی ریش بابر و ای اس ای رسید. پنج سال اینها انقدر به نام دین و غین بر مردم ما ظلم کردند تا اینکه در مقام جنگ با بادار بادر شان شکست خورده و در عقب خود یک ملت بی سواد، نادان، بی تعلیم و بیچاره وگرسنه ، شهرو قریه های خراب شده را به میراث گذاشتند.حال نوبت بدبختی های جدیدی بود. کرزی دزد و دارو دسته سارق اش با چپاول میلیونها دالر و با تشدید افکار قوم پرستانه و دریافت پول از این و ان مملکت و ملت بچاره ما را به امریکایی ها و ایرانی ها ودیگران فروخت. اخر ما مردم چقدر بدبخت و بیچاره میباشیم. این تجربه تلخ من است از طفولیت تا جوانی و تا سرحد میانه سالی من که عمرم بر باد رفت. تنها عمر من نه بلکه عمر همه هم نسل های من و نسل های بعد تر از ان. یا از ترس بندی شدن و کشته شدن پدر و سایر بزرگان خود بیمناک بودیم و گاهی هم عسکر گریز و گاهی هم دربه در در پشت محبس به پایوازی یک دوست یا عضو فامیل و گاهی هم از راکت و بم گریزان و گاهی هم در پاتک پول و مال ما چور شد. حال با بدبختی بسیار کلان تر دچار و سر در گریبان هستیم. از یک طرف دیدن اینهمه عسکر خارجی برای مردم ما استفراق اور شده است و از طرف دیگر میترسیم که مبادا با خروج این نیرو ها باز گلبدین بیناموس و طالبان قاتل کابل را محاصره و ما را زیر راکت و توپ نگیرند .مردم ما گشنه و بیکار و مملکت ما خراب و جیب ما خالی و ریس جمهور ما با بقیه اعضای کابینه دزدان با چراغ. چه کنیم و چه خاکی را بر سر کنیم؟ هزاران لعنت بر تره کی خر و امین پدر لعنت و کارمل شورنول خائن و نجیب گاو قاتل بیغیرت و نادان. هزاران نفرین بر تمامی رهبران مجاهدین به شمول ربانی و گلبیدین و سیاف و انوری و افضلی و محسنی و مزاری و دوستم و تمامی سرک وپچک شان که از قید قلم مانده باشند تا طالب و قالب و خرزی و خرم ودیگران شان. روز های 7 و 8 ثور روز های ماتم ملی اعلان گردند. زنده باد مردم مظلم و داغدیده و زحمتکش و بی وسیله ما. با احترام . از طرف یک هموطن اواره و دربدرتان که قربانی 34 سال جنگ داخلی میباشد