بادرود و سپاس به خردمندان
و همچنان من سپاس می کنم از هم میهن گرامی که در طی این نظریات نگرانی های شان را مطرح ساخته اند.
ازنظر من پیمان های استراتیژیک افغانستان با کشور های دورونزدیک بعد از سال 2014 افغانستان را جرئت می دهد برای سربلندی و ایستادن برای حفظ منافع خودش و همکاری نزدیک با کشور های جهان.
البته دولت افغانستان برای حقانیت و مظلومیت مردم افغانستان در مدت این 10 واندی سال متقبل جانفشانی های زیادی شد. و در بازی که سالها قبل هنگام جنگ سرد بین دو ابر قدرت شرق و غرب شروع شده بود همیشه مورد حق تلفی ها قرار گرفت که تمام زیر بنا های آن نابود شده بود
.
در فزیک یک قانونی است بنام قانون عمل و عکس العمل ، به همان اندازه که مشکلات فراوان بر افغانستان وارد شد به همان اندازه تغیرات شگرف در ذهنیت های مردم و باور های مردم به میان آمد ولی من این را بگویم که مشکل ما ابعاد زیادی دارد ولی فیصدی بیشترش همانا بی علاقگی خود ما به سرنوشت ماست و هم سردمداران که یک بعدی فکر می کردند و بیشتر ایدیالوژیک بودند .
ولی امروز افغانستان توانسته ساختار های خویش را ترمیم و نو سازی کند گرچه 10 سال برای ساختن کشوری زیاد نیست ولی همین حالا بادرنظرداشت اردوی ملی و پولیس ملی وامنیت ملی و بقیه ارگان هابا فعالیت های سریع در بعد حکومت داری خوب بزرگترین آرزوی دولت وملت است .
دراین مدت باقیمانده اگر کسانی که تا به حالا با نگاه های دشمنانه به دولت نگاه می کردند . ناخوداگاه در خدمت آرمان دشمنان قرار می گرفتند یک باز نگری در خودشان بیندازند ومنفی نگری را بس کنند.
دیگر بعد از 2014 دشمنان نمیتوانند اعمال شوم شان را برای وحشت و دهشت و کشتار بی گناهان ادامه دهند. این امر قطعی است
سالها قبل آن طالبانی که در افغانستان پلان های شوم داشتند نابود شدند و جز چند رهبر که آنها هم نگران سرنوشت خود شان است چیزی باقی نمانده ولی زیر نام طالبان از سراسر جهان فریب خورده های احساساتی مسلمان و بی دانش بدام اینان می افتد و در کشور پاکستان با پول اعراب منظم میشوند.تا اعمال تروریستی انجام دهند.
ما باید امیدوار به آینده باشیم چرا مردم ما بیدارشده اند و دوست دشمن شان را تاحدی می شناسند وتنها سلاحی که در طول تاریخ همیشه کشور ما را تار ومار ساخته همانا تفرقه هاست .اگر روشنفکران افغان در هر جا برضد تبعیض نژادی و قومی و لسانی و مذهبی بجنگند و به این نکته پی ببرند که همه ما در گام نخست انسان هستیم و در گام دوم افغان هستیم.
که همین دو صفت برای رهایی کشور و مردم ما کافیست .
و اینکه اقوام زیادی در افغانستان وجود دارد همه در خاک و ساختار کشور و شهر شان حق و حقوق و مسئولیت دارند. و لازمه آن نجات و رهایی خویش و اطرافیان است .
و بعد از چند سال آهسته آهسته تصفیه سازی صورت می گیرد و کسانی شایستگی و لیاقت دارند در رئس قرار بگیرد اقوام را بگذار و اگر از اهل هنود افغانستان هم باشد.
و همان معیار های رهبری افغانستانرا پوره کند و برای سعادت و خوشبحتی مردم افغانستان تلاش نماید.
پس فرد فرد در مقابل پیشرفت و آینده خود و کشور مسئولیت دارند.
مخصوصا جوانان که دارای انرژی و توان بالاتری هستند.باید در الویت باشند.
دیگر غم نخوریم دشمنان هیچ کاری نمیتوانند برضد منافع ملی بکنند.
به امید یکپارچگی و وفاق ملی در سرتا سر افغانستان به رهبرای مردم افغانستان
به پیش بسوی آزادی و آبادی
داود خان این دوبیتی را میخواند ولی راهش را نمی دانست :
قبای زندگانی چاک تاکی
چو موران زیستن در خاک تاکی
به پرواز آو شاهینی بیاموز
تلاش دانه در خاشاک تاکی
بادرود و سپاس به خردمندان
و همچنان من سپاس می کنم از هم میهن گرامی که در طی این نظریات نگرانی های شان را مطرح ساخته اند.
ازنظر من پیمان های استراتیژیک افغانستان با کشور های دورونزدیک بعد از سال 2014 افغانستان را جرئت می دهد برای سربلندی و ایستادن برای حفظ منافع خودش و همکاری نزدیک با کشور های جهان.
البته دولت افغانستان برای حقانیت و مظلومیت مردم افغانستان در مدت این 10 واندی سال متقبل جانفشانی های زیادی شد. و در بازی که سالها قبل هنگام جنگ سرد بین دو ابر قدرت شرق و غرب شروع شده بود همیشه مورد حق تلفی ها قرار گرفت که تمام زیر بنا های آن نابود شده بود
.
در فزیک یک قانونی است بنام قانون عمل و عکس العمل ، به همان اندازه که مشکلات فراوان بر افغانستان وارد شد به همان اندازه تغیرات شگرف در ذهنیت های مردم و باور های مردم به میان آمد ولی من این را بگویم که مشکل ما ابعاد زیادی دارد ولی فیصدی بیشترش همانا بی علاقگی خود ما به سرنوشت ماست و هم سردمداران که یک بعدی فکر می کردند و بیشتر ایدیالوژیک بودند .
ولی امروز افغانستان توانسته ساختار های خویش را ترمیم و نو سازی کند گرچه 10 سال برای ساختن کشوری زیاد نیست ولی همین حالا بادرنظرداشت اردوی ملی و پولیس ملی وامنیت ملی و بقیه ارگان هابا فعالیت های سریع در بعد حکومت داری خوب بزرگترین آرزوی دولت وملت است .
دراین مدت باقیمانده اگر کسانی که تا به حالا با نگاه های دشمنانه به دولت نگاه می کردند . ناخوداگاه در خدمت آرمان دشمنان قرار می گرفتند یک باز نگری در خودشان بیندازند ومنفی نگری را بس کنند.
دیگر بعد از 2014 دشمنان نمیتوانند اعمال شوم شان را برای وحشت و دهشت و کشتار بی گناهان ادامه دهند. این امر قطعی است
سالها قبل آن طالبانی که در افغانستان پلان های شوم داشتند نابود شدند و جز چند رهبر که آنها هم نگران سرنوشت خود شان است چیزی باقی نمانده ولی زیر نام طالبان از سراسر جهان فریب خورده های احساساتی مسلمان و بی دانش بدام اینان می افتد و در کشور پاکستان با پول اعراب منظم میشوند.تا اعمال تروریستی انجام دهند.
ما باید امیدوار به آینده باشیم چرا مردم ما بیدارشده اند و دوست دشمن شان را تاحدی می شناسند وتنها سلاحی که در طول تاریخ همیشه کشور ما را تار ومار ساخته همانا تفرقه هاست .اگر روشنفکران افغان در هر جا برضد تبعیض نژادی و قومی و لسانی و مذهبی بجنگند و به این نکته پی ببرند که همه ما در گام نخست انسان هستیم و در گام دوم افغان هستیم.
که همین دو صفت برای رهایی کشور و مردم ما کافیست .
و اینکه اقوام زیادی در افغانستان وجود دارد همه در خاک و ساختار کشور و شهر شان حق و حقوق و مسئولیت دارند. و لازمه آن نجات و رهایی خویش و اطرافیان است .
و بعد از چند سال آهسته آهسته تصفیه سازی صورت می گیرد و کسانی شایستگی و لیاقت دارند در رئس قرار بگیرد اقوام را بگذار و اگر از اهل هنود افغانستان هم باشد.
و همان معیار های رهبری افغانستانرا پوره کند و برای سعادت و خوشبحتی مردم افغانستان تلاش نماید.
پس فرد فرد در مقابل پیشرفت و آینده خود و کشور مسئولیت دارند.
مخصوصا جوانان که دارای انرژی و توان بالاتری هستند.باید در الویت باشند.
دیگر غم نخوریم دشمنان هیچ کاری نمیتوانند برضد منافع ملی بکنند.
به امید یکپارچگی و وفاق ملی در سرتا سر افغانستان به رهبرای مردم افغانستان
به پیش بسوی آزادی و آبادی
داود خان این دوبیتی را میخواند ولی راهش را نمی دانست :
قبای زندگانی چاک تاکی
چو موران زیستن در خاک تاکی
به پرواز آو شاهینی بیاموز
تلاش دانه در خاشاک تاکی