مقایسه دو شخصیت در اتحاد شمال افغانستان: سید منصور نادری و احمد شاه مسعود

بادرودبه خردمندان که آینده افغانستان و مردمش هستند!
هم میهنان گرامی که میخواهید فعالیتی و نوشتة داشته باشید ولی وقتی من عنوان های این نوشته ها را می بینم . به اینفکر می افتم که ما هیچ ترازوی نداریم .دونفر را مقایسه کنیم و هم هیچ کس و طرفدارانش نمی گویند که ماست ما ترش است .و هر قدر این رشته جرو بحث را بکشیم به نتیجه نمی رسیم .و هم بعضی دوستی های ما افغانها برای وطن و مردم مانند دوستی خاله خرسک می ماند که هدف ما کار مثبت است ولی آن کار مثبت تیشه به ریشه خود ما می زند.
منحیث مثال در آمریکا تما ژورنالیستانش در دو بعد می نویسند . بعد داخلی و بعد داخلی و نشرات شان هم قسمیست که مردم خویش را در مسائل خارجی آنقدردخالت نمی دهند و در مسائل داخلی همدیگر را تلک و ترازو می کنند.
و در مسائل خارجی همیشه منافع ملی خود را درنظر می گیرند .
و مردم عوام نظرش را ابراز می کند و به حزبی که نظر خود را در چوکات قانون نزدیک می بیند.رای می دهد ولی درکشور ما همه مسائل برعکس است . و ژورنالیستان ما نه بطور کلی بلکه عدة با تیشه قلم به ریشه فرهنگ می زنند.
منیحیث مثال دانا روهر باکر نامه مینویسد به بانو کلنتون که از حکومت فدرالی در افغانستان حمایت کند.
چون او می دانند که هر سیستم حکومتی که در کشوری روی کارباشد چقدر میتواند منافع آمریکا را در افغانستان تامین کند. اگر او به قانون افغانستان احترام داشته باشد ما انتخابات داریم و تمام اپوزسیون چهره های شناخته شده و بار ها هم خود را در معرض امتحان قرار داده و ناکام مانده اند .و باز هم او با سران جهادی و همفکرانشان تماس می گیرد و میخواهد چه قسم آنرا بخرد و آن اهدافی که برای امریکا سود بیشتر را دارد انتخاب کند ولی دولت افغانستان با سیستم ریاستی و تمرکز قدرت دردست رئیس جمهور و حفظ منافع ملی میتواند از هر حمله که برای غضب و چپاوول سرمایه ملی رخ بدهد جلو گیری نماید .
و دراین راستا ژورنالیسان اهداف پنهانی دولت هار نمی دانند و برای بر ملا کردن راز های دولت تلاش می کنند. به این معنی که در افغانستان ایوزسیون یعنی دشمنان دولت و در هر کجائی که فرصت پیدا می کنند با تیشه به ریشه های رشد افغانستان زده می روند .
که اعتراضات جناب فهیم هم از همین نظر است . هرکسی اشتباه می کند ولی تکرار اشتباه گناه بزرگ است گناه را که ضیا مسعود نمود و معاونیت رئیس جمهور را ترک نمود باید گفت چرا ؟
مقام مقام است ولی آنها پشت سر خود دانا روکر باکر ها را دارد و سفر شان به المان هم همین بود که میخواهند زور بگویند و لی نمی دانند که افغانستان به پیش می رود با یک رژیم دیموکراتیک نظر به شرایط زمانی ولی کسانی که با دولت و مردم افغانستان دشمنی می نمایند آب در آسیاب طالبان و عربستان و پاکستان می ریزند و نمی گزارند مردم ما در وحدت ملی و یکپارچی رهایی یابد و مقایسه این دو شخص که هردو در ساحه خودش دارای اهمیت هستند جز اختلافات و دامن زدن دشمنی دردی را دوا نمی کنند.
بنظر من باید همه در گام نخست به خود کمک کنند تا بینشی که در جهان حاکم است را بدانند. و در ثانی برای وحدت ملی کار کنند .
چون هر کسی که در افغانستان متولد شده باهم حق مساوی دارند ولی بهترین آنها در فرهنگ و خدمت به دیگران است .
امید ما در ساحه خردمندی بدین امیال نایل شویم و برای همیشه دشمنی و جهل از افغانستان رخت ببندد و آیندگان ما دیگر این درد ها را نکشند . و شرط آنست ما از خود شروع کنیم و همدلی با همه داشته باشیم .
هفت شهر عشق را عطار کشت
مخالفین دولت هنوز در خم یک کوچه اند.
و برای یک جامعه دیموکراتیک و مترقی با موازین بین الملی شناخته شویم.