مقایسه دو شخصیت در اتحاد شمال افغانستان: سید منصور نادری و احمد شاه مسعود

ای کسانی که خودرا اسمعیلیه میدانید و ای احسان فراموشان شما اگر از سید منصور نادری بحیث یک رهبری مذهبی پیروی نمیکنید خیر است اما باید بخاطر خدمات چند دهه که ایشان بخاطر شما مردم انجام داده و یا بخاطر خدمات اجداد شان از محمد (ص)گرفته تا سید نادر خان که دارای 93 جلد کتاب چاپ شده و غیر چاپ شده دارد بنگرید و از شما صمیمانه تفاضا میشود که خودهارا بد نام نسازید (یعنی اسمعیلیان افعانستانرا) این خوجه ها بدعت گران قانون گذاران تا ابد نیست و تجارب تلخ افغانستانرا نچشیده اند.
بیاید از تجارب نادری استفاده کنید و بحیث یک رهبر سیاسی ملی و با اعتماد خویش حمایت کنید. آری این محقق و یا خلیلی هزارجات نیست این پیرزاده شماست. آری این آن احمد شاه نیست این نسل شاه اولیاست. آری این پاد شاه صاحب دوستم نیست این پرچم دار اسمعیلیان افغانستان است آری این پروفیسور مجددی نیست و یا ربانی این سیدالجبل پیر خرابات است. درست است این مکی مذهبی (خرانه دار امام)ما نیست که پشت میز نشسته دست بعیت بدهد این وزیر حاضر امام است و به صاحب اعتقادان (خان آغای) پیر است نه مکی. و به مردم غیر اسمعیلیه حاتم است سادات است بزرگ است مو سفید است خدمتگار وطن است. ای تعاصبان ای محصلان کمی بتاریخ و عقاید خویش بنگرید تا از دین و دنیا با خبر شوید. خداوند شمارا براه راست هدایت فرماید.....باز هم زنده باد اسمعیلیان افغانستان و بدخشان اتفاق و اتحاد شب زنده داران عابدان مومنان مسلمانان واقعی دانشوران. و زنده باد الحاج سید منصور نادری ریس کانون فرهنگی حکیم ناصر خسرو بلخی و رهبر سیاسی و ملی اسمعیلیه افغانستان.
سيد منصور" نادري" نه تنها آگاهي از زندگي يک شخص و يا يک چهره يي ملي؛ بلکه رهنما و راهگشائيست که چطور در هنگام حوادث نو ظهور و ارزشهاي آن، ارزشهاي فرهنگي و والاي انساني خود را با در نظر داشت آن فرهنگ نو ظهور و حاکم بر امور حفظ کرد تا در مرز هاي مشخص بجاي تصادم تفاهم و به جاي تضاد الفت دادن فرهنگي را ايجاد کرد. اين شيوه يي ابتکار و فرهنگ ساز در حل قضايا، يکي از مبرمترين و عاجلترين ضرورت هاي اساسي زمان و کليد حل مسايل و پرابلم ها در بين افراد يک ملت و ملت ها در جهان امروزي است. اگر کسي بخواهد که کارنامه يي مردي بنام سيد منصور را که الفبا و انشاء و تار وپود آن از بر خورد ها و آفرينش و تغيير دادن حوادث سرکش با سرنوشت ده ها هزار ازعوام الناس و شماري از افراد آگاه در ان گره خورده اند بفهمد؛ تنها و تنها توضيح آن غير از اين مثال شعري علامه اقبال به هيچ زبان ديگر ممکن و ميسر نخواهد بود.
سيـنه اي داري اگـردرخورد تير درجــــهان شاهين بـزي شاهـين بمير
زندگي راچيست؟ رسم ودين وکيش يک دم شيري به از صـــد سال ميش
زنده اي، مشتاق شو،خـــلاق شو همچو ماه گــيرنده اي آفـــاق شو
درشکن آنراکه نايد ســـازگار از ضميرخود ديــگر عالــــم بيار
مرد حق بـرنده چـــون شمشير باش خـود جـهان خـويش راتـقدير باش