Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 59939

حذف زبان های بومی از دانشگاه ها و استفاده از زبان خارجی خیانت ملی ست!

24 جون 2012, 02:20, توسط موسی هزاره

من می خواهم به چند نکته در این مقاله اشاره کنم:
1. تحصیل در دانشگاه به زبان انگلیسی به معنی فراموشی زبان بومی نیست. تحصیل در رشته های طب و انجنیری در غیر ان هم، بیش از هفتاد در صد انگلیسی است. یعنی مگر چه چیز را ما در این دو رشته کشف کرده ایم که نامش به زبان بومی ما باشد؟
2. تحصیل به زبان انگلیسی امتیازات جدی دارد که نویسنده نادید گرفته است. مثلا،
فعلا هندوستان، در جذب سرمایه گذاری در تیلی کمیونیکیشن، در جهان رتبه ای اول را دارد. چرا؟ چون نیروی کار هندوستان به زبان انگلیسی مسلط هستند. اگر نه با زبانهای هندی چطور می تواند برای مشتریان یک شرکت امریکایی و یا استرالیایی خدمات ارایه کند؟
نیروی کار هندوستان و حتی باکستان، برای جستجو و یافتن کار در سراسر جهان شکل ندارند چون زبان انگلیسی را خوب می دانند. به همین دلیل، در اکثر کشورهای غربی، کارگران ماهر این دو کشور در رشته ای خود کار می کنند.
3. انگلیسی را بریتانیا بر هند تحمیل نکرد. هندوستان برای از بین بردن اختلافات زبانی انگلیسی را ترویج کرد. در هندوستان بیش از 300 زبان وجود دارد و هرکس می خواست زبان او رسمی باشد.
4. قرار است ما در جهان امروز باواقعیت های ان زندگی کنیم. زبان انگلیسی در جهان امروز یک زبان جهانی است. مربوط یک کشور نیست. شما وقتی انگلسی بلد باشید، دروازه های زبادتری به روی تان باز است. از تمام رسانه های انگلسی زبان می توانید استفاده کنید. از منابع انگلسی می توانید استفاده کنید.
5. فعلا هم ما چیزی واقعا به زبان بومی خود نداریم. حتی در زبان فارسی، ما در حقیقت مستعمره ای فرهنگی ایران شده ایم. زبان های فارسی و پشتونی ما برای پاسخ گفتن به نیازهای علمی ما بسیار ضعیف هستند و مانمی توانیم با سرعتی دلخواه این زبانها را برای حمل مفاهیم علمی امروز متحول کنیم. در نتیجه، یا باید کتابها و منابع کهنه را استفاده کنیم و یا باید از منابع ایران استفاده کنیم که در این صورت، باز هم زبان ما به سوی یک سردر گمی پیش خواهد رفت.
6. خیلی از رشته های طب و انجنیری حتی نام شان وارد زبان پشتون و فارسی ما نشده چه برسد به محتواری شان. ما بیش از یک قرن زمان لازم داریم که محتوای این علوم را حتی به صورت نیم بند وارد زبانهای خود بکنیم ان هم اگر باسرعتی بسیار حرکت کنیم. و اگر نه روز مان سیاه می شود.
بنابر این، به نظر من، به این سخنان کرزی ناید با دید قومی و زبانی نگریست. بلکه اگر اعتراض هم داریم باید اعتراض مان را به صورت تحلیلی و شایسته بیان کنیم و از تهمت و افترا و لج بازی دست بکشیم. من باور دارم که برای ساختن یک ملت و کشور،ما به تصمیم های بزرگ سرنوشت ساز نیاز داریم. با دیدهای تنگ و تعصب الود ما به جایی نمی رسیم. مخصوصا با زنجیر قوم گرایی بر گردمان، امیدی به اینده ای درخشان نمی ماند.
من فکر می کنم، تحصیل نه تنها در رشته های طب و انجنیری بلکه در تمام رشته های علوم تجربی باد به زبان انگیسی باشد. این هیچ ضرر ندارد اما ما را وارد جهان امروز می کند. فعلا کشور ما در قرن بیست و یک قرار ندارد. کشور ما فعلا حتی به قرن هجده نرسیده است. ایا تا ابد می خواهیم در عقب ماندگی وبدبختی زندگی کنیم؟
8. در مورد هندوستان، دوست ما اقای نویسنده دچار یک اشتباه شده است. هند، در دانش پزشکی و نرم افزار کمپوتر واقعا امروز برای خودش جایگاهی بلندی دارد. اینکه نصف جمعیت هند زیر فقر زندگی می کند دلیل این نیست که هند در علم طب عقب مانده است. اگر پیشرفت را از روی در امد بگیریم در این صورت قطر باید پیشرفته ترین کشور دنیا باشد. زبان انگلیسی در هند نفع های بسیاری داشته است که پیشرفت چشمگیر دانشمندان ان در رشتههای پزشکی و کمپوتینگ یکی از انها است.
قصه ای پاکستان جدا است. پاکستان یک دولت ناکام است و لذا در سیاست شکست خورده است.
دوست ما اسکاندیناویا را مثال اورده اند. اسکاندیناویا پا به پای کشورهای انگلیسی زبان صنعتی شدند و پیشرفت کردن و زبان خود را هم با دانش و جهان مدرن منطبق کردند. اما ما نه ان فرصت را داریم و نه توان علمی اش را.

جستجو در کابل پرس