چند پرسش دوستانه از ملالى جويا

آغای محترم ، هارون جان .
اول اینکه چند تا انسان با جسارت ، دلیر زن یا مرد ، در کشورت سراغ داری که : صدای در گلو گره خوردۀ مردمان وطنت را همچون ملالی جویا فریاد بزند ؟ آنچه درین ستم آباد به مردم رفته است ، آتش به جان هر انسانِ با وجدان میزند . و فقط یکنفر است که سوز و درد مردمش را ، با جان و رگ و پوستش درک میکند و میگوید : سوختند ، سوختیم ما . اینکه نام چندنفر را ذکر کرده یی که جایزه نپزفتند . میشد « ژان پل سارتر » را مثال بیاوری که جایزۀ نوبل را نپذیرفت . سارتر فیلسوف بلند آوازۀ فرانسوی با شهرت جهانی ، جایزۀ نوبل را رد کرد . چون دربار سلطنتی سویدن میخواست با نام و شهرت سارتر « فیشن » کند . سارتر با این عمل اش ، غرور دربار سلطنتی سویدن را به زمین کوبید و این عمل بیشتر بر محبوبیت این فرانسوی با غرور افزود و ملت فرانسه برایش گفتند : هورا ...
به تأیید گفتار جناب قدرت الله حکیمی و محترمه عابده نفیسی : شرکت خانم جویا در مجامع بیرونی در اعتبار بخشیدن ملالی جویا خیلی موثر است ، تا نشستن دست روی دست ، در عزلتِ این خراب آباد . وانگهی او در هر محفلی در هر کجا ، استعمار ، امپریالیزم و دروازه واز کن های داخلی اش را شلاق زده است . اشهد بالله ، من به وجود این خواهر احساس غرور میکنم . این کار از هیچ کسی دیگری ساخته نیست ، حتی جناب شما .
زنبور درشت بی مروت را گوی / باری چو عسل نمی دهی نیش مزن .
www.kamalkabuli.blogfa.com