در پاسخ به دوستي كه هواداري مرا از استاد زرياب هم چنان با عتاب جواب داده است، بايد گفت: همه چيز را نبايد به يك چوپ برانيم. سخن حق نيز هيچ گاه پنهان نمي ماند. اصولن چرا زرياب، نامي ماندني شده است؟ يا شاملوي بزرگ؟ همه اين ها به كارهاي سترگي است كه در اندازه خويش براي سرزمين پارسي كرده اند. چه بخواهي و چه نخواهي، نام زرياب بلند است و نيز شاملو. هيچ حكومتي از نوع ديني و غير ديني يا ضد ديني اش نمي تواند نام هاي بزرگ را زير خاك كند. يك لحظه بياييد و به جاي آن هايي كه ناآگاهانه سرسپردگان لشكر ادبي رژيم ايران مي شماريد، بنشينيد كه چه گونه با وجود هزار و يك مشكل اقتصادي و غيراقتصادي، از نان شب و روز خود مي زنند و براي درآوردن مجله و برپايي همايش جهت نكوداشت نام بزرگان فرهنگ و ادب خويش، عرق مي ريزند. در همايش نكوداشت استاد زرياب در ايران كه همه رسانه هاي دولتي و غير دولتي ايران و افغانستان در داخل ايران و افغانستان و اروپا آن را بازتاب دادند، همه ديدند كه چه كساني آمده بودند. محمود دولت آبادي، پير روشن ضمير داستان نويسي پارسي به احترام استاد آمد و سخن گفت. همه اهل قلم روشن فكري ايران آمدند. اگر زرياب، سرسپرده يا جاده صاف كن رژيم بود، كدام روشن فكري حيثيت خود را براي وي از بين مي برد؟ آن چه را نيز در رسانه هاي نوشتاري و الكترونيكي از استاد ديديد، به موضوع تخصصي ادبيات اختصاص داشت. روشن فكران ايران با مبارزه روشن فكر شدند. روشن فكر افغان هم تنها با مبارزه با واپس گرايي فرهنگي و سياسي روشن فكر خواهد ماند. مبارزه دامنه داري كه استاد زرياب و هواداران زبان پارسي و فرهنگ ناب كشورمان براي حفظ زبان مادري افغانستان در برابر كژانديشان بيگانه پرست آغاز كرده اند، با اتهام زدن خاموش نمي شود. بگذاريد زرياب ها و ما ايران نشينان را ايراني گك خطاب كنند، ولي خواهيد ديد كه زبان گهربار پارسي از لابه لاي آتش بازي زبان هاي بيگانه عربي، غربي، اردو و هندي برخواهد خاست. زمام داران انحصارطلب فرهنگي نيز با نشاندن داغ و درفش بر سينه فرهنگ بانان پير و جوان اين قوم، كاري از پيش نخواهند برد. باري، در كشور ما مزد گوركن از آزادي ما افزون تر است.
در پاسخ به دوستي كه هواداري مرا از استاد زرياب هم چنان با عتاب جواب داده است، بايد گفت: همه چيز را نبايد به يك چوپ برانيم. سخن حق نيز هيچ گاه پنهان نمي ماند. اصولن چرا زرياب، نامي ماندني شده است؟ يا شاملوي بزرگ؟ همه اين ها به كارهاي سترگي است كه در اندازه خويش براي سرزمين پارسي كرده اند. چه بخواهي و چه نخواهي، نام زرياب بلند است و نيز شاملو. هيچ حكومتي از نوع ديني و غير ديني يا ضد ديني اش نمي تواند نام هاي بزرگ را زير خاك كند. يك لحظه بياييد و به جاي آن هايي كه ناآگاهانه سرسپردگان لشكر ادبي رژيم ايران مي شماريد، بنشينيد كه چه گونه با وجود هزار و يك مشكل اقتصادي و غيراقتصادي، از نان شب و روز خود مي زنند و براي درآوردن مجله و برپايي همايش جهت نكوداشت نام بزرگان فرهنگ و ادب خويش، عرق مي ريزند. در همايش نكوداشت استاد زرياب در ايران كه همه رسانه هاي دولتي و غير دولتي ايران و افغانستان در داخل ايران و افغانستان و اروپا آن را بازتاب دادند، همه ديدند كه چه كساني آمده بودند. محمود دولت آبادي، پير روشن ضمير داستان نويسي پارسي به احترام استاد آمد و سخن گفت. همه اهل قلم روشن فكري ايران آمدند. اگر زرياب، سرسپرده يا جاده صاف كن رژيم بود، كدام روشن فكري حيثيت خود را براي وي از بين مي برد؟ آن چه را نيز در رسانه هاي نوشتاري و الكترونيكي از استاد ديديد، به موضوع تخصصي ادبيات اختصاص داشت. روشن فكران ايران با مبارزه روشن فكر شدند. روشن فكر افغان هم تنها با مبارزه با واپس گرايي فرهنگي و سياسي روشن فكر خواهد ماند. مبارزه دامنه داري كه استاد زرياب و هواداران زبان پارسي و فرهنگ ناب كشورمان براي حفظ زبان مادري افغانستان در برابر كژانديشان بيگانه پرست آغاز كرده اند، با اتهام زدن خاموش نمي شود. بگذاريد زرياب ها و ما ايران نشينان را ايراني گك خطاب كنند، ولي خواهيد ديد كه زبان گهربار پارسي از لابه لاي آتش بازي زبان هاي بيگانه عربي، غربي، اردو و هندي برخواهد خاست. زمام داران انحصارطلب فرهنگي نيز با نشاندن داغ و درفش بر سينه فرهنگ بانان پير و جوان اين قوم، كاري از پيش نخواهند برد. باري، در كشور ما مزد گوركن از آزادي ما افزون تر است.
آنلاین : http://www.kelkin.net/blog/