بازگشت طالبان، کابوس یک هنرپیشه زن: مصاحبه اختصاصی با سحر پرنیان

سلام بر خانم سحر پرنیان استعداد شما قابل قدر است.
من گاهی خانم سحر را در تیلیویزیون دیده بودم و چهراش برایم آشنا بود. زمانی در دهلی در هوتل آشوقا اقامت گزین بودم. در جوار هوتل رستورانت لبنانی بود نا گهان در آنجا سرزدم. چشمم به بانوی افتاد که با یک مرد احتمالا افغان بود و به زبان فارسی صحبت میکردند، افتاد. من هم دی یک میزیکه نه چندان دور ازانها بود بشستم. در ابتدا چهرهء بانو را خوب بجا نیاوردم اما بعد از تآمل کمی فهمیدم که این همان سحر بانو است.
مرا نشناختند که افغان هستم چون با یک عرب به زبانی عربی صحبت داشتم.
ایشان گرم صحبت بودند کلمات همچون "ما افغانها بسیار دلیر و غیور هستیم از کسی نمی ترسیم تاریخ با شهامت داریم" و ازین قبیل سخنها. بنده باوجود بادوست خود مصروف صحبت بودم اما حواسم کاملا بسوی ایشان بود که دیگر چه میگویند. تاگهان یکی از دوستانم در سفارت برای تلیفون نمود بدون اینکه متوجه بانو سحر باشم جواب دادم و لحظه بادوستم صحبت نمودم. تاگهان هردو به من جشم دوختند و خیرخ شدند.
با پج پج کملاتی را باهم ردو بدل نموده فورا محل را ترک نمودند. علت اینکه چرا به مجرد اینکه مرا شناختند که افغانم محل را ترک نمودند ندانستم. بحر حال این سرگذ شت بنده بود خواستم با دوستان شریک سازم.
ایمل
از کابل