دوست عزیز و گرامی پرویز بهمن درودبر شما
من همین چند لحظه قبل سایت را باز کردم تا کامنت ها راببینم و متوجه شدم که کسی به نام من نوشتهء محترم ستایش علی درمورد شما را تأیید نموده است . لذا مسؤولیت خویش میدانم که در زمینه اعلان برائت نموده و از شما بابت این رویداد پوزش خواهی نمایم .
مگر این به آن معنی نیست که من استدلالهای بی پایهء شما را مورد تآیید قرار داده و از حرف خود منصرف شوم .آنچه را که من نوشته ام با اتکاء به واقعیتهای ملموس و غیر قابل انکاربوده وبه هیچ صورتی من درآوردی و عاطفی و احساساتی نیست وازهمینجاست که مورد تأیید دانشمندانی چون دوست گرامی مان ستایش علی و دیگران نیز قرار گرفته است واینکه من با آخرین کامنت ایشان( با تذکر این که من شک دارم که نوشتهء خود ایشان باشد وفکر میکنم که همان شخصی که به نام من نوشته شاید به نام او نیز نوشته باشد ) موافق نیستم هرگز به این معنی نیست که استدالهای منطقی و دانشمندانهء ایشان را که درکامنت قبلی خویش نوشته اند ، نادیده گرفته و موردتأیید قرار ندهم.
و اما درمورد استدلاهای بی پایهء شما باید عرض شود که اگر همه اش نه ، بخش أعظم آن عقده مندانه و عاطفی بوده و میتواند به خودی خود برای تأیید گفته های من و دوست گرامی مان ستایش علی به کار گرفته شود ، به این معنی که شما از موضع تأیید خصیصهء هویت سازبودن زبان به استدال پرداخته از من خواسته اید تا آنانی را که در تاریخ معاصر افغانستان در بستر ایده ها و تلاشهای برتری جویانهء نافرجام خویش خواسته اند تا زبان خودشان یعنی زبان پشتورا بالای دیگران تحمیل نمایند مورد نکوهش ودیگران را به عنوان مظلومان معصوم مورد دلجوی و نوازش قراردهم... چنانکه نوشته اید: « بالاخره ظالم ومظلوم درین نوشتهء علمی وفلسفی تان درافغانستان معلوم نشد » در این رابطه باید به عرض شما برسانم که شما یا اینکه مقاله را به دقت مطالعه نفرموده اید ویا اینکه نتوانسته اید از مسائل مطروحه در آن سردر بیاورید .. قصد من از نوشتن این مقاله آن نبوده است تا در مقام یک طرف دعوا به دفاع از خود وحمله بر غیر خود پرداخته به لجنزارتعصبات زبانی و لاطائلات زشت و جاهلانه و احمقانهء ناسیونالیستی فروبروم ، قصد من اصلاٌ این بوده است تا در جهت پایان بخشیدن به این پرخاشهای زهرآگین که بشریت را در مجموع وبه ویژه جامعهء بد بخت من و تورا به تباهی کشانیده وافراد و روشنفکران نا آگاه و ازخود بیگانهء آنرا به جان هم انداخته است ، گامی ولو کوتاه به پیش بگذاریم ... من خواسته ام تا همین « طعم شیرین زبان » را که شما آنرا گوارا میپندارید و من آنرا کشنده و زهرآگین ، إفشا نموده به همهء أطراف در گیر گوشزد نمایم که با همچوپندارهای پوچ و جاهلانه وداع گفته مسأله را بادیدی تازه ودانشمندانه و عاقلانه بسنجند. امید وارم توانسته باشم برخی از پرسشهای شماراپاسخ دهم .
إرادتمند شما
عزیز یاسین
دوست عزیز و گرامی پرویز بهمن درودبر شما
من همین چند لحظه قبل سایت را باز کردم تا کامنت ها راببینم و متوجه شدم که کسی به نام من نوشتهء محترم ستایش علی درمورد شما را تأیید نموده است . لذا مسؤولیت خویش میدانم که در زمینه اعلان برائت نموده و از شما بابت این رویداد پوزش خواهی نمایم .
مگر این به آن معنی نیست که من استدلالهای بی پایهء شما را مورد تآیید قرار داده و از حرف خود منصرف شوم .آنچه را که من نوشته ام با اتکاء به واقعیتهای ملموس و غیر قابل انکاربوده وبه هیچ صورتی من درآوردی و عاطفی و احساساتی نیست وازهمینجاست که مورد تأیید دانشمندانی چون دوست گرامی مان ستایش علی و دیگران نیز قرار گرفته است واینکه من با آخرین کامنت ایشان( با تذکر این که من شک دارم که نوشتهء خود ایشان باشد وفکر میکنم که همان شخصی که به نام من نوشته شاید به نام او نیز نوشته باشد ) موافق نیستم هرگز به این معنی نیست که استدالهای منطقی و دانشمندانهء ایشان را که درکامنت قبلی خویش نوشته اند ، نادیده گرفته و موردتأیید قرار ندهم.
و اما درمورد استدلاهای بی پایهء شما باید عرض شود که اگر همه اش نه ، بخش أعظم آن عقده مندانه و عاطفی بوده و میتواند به خودی خود برای تأیید گفته های من و دوست گرامی مان ستایش علی به کار گرفته شود ، به این معنی که شما از موضع تأیید خصیصهء هویت سازبودن زبان به استدال پرداخته از من خواسته اید تا آنانی را که در تاریخ معاصر افغانستان در بستر ایده ها و تلاشهای برتری جویانهء نافرجام خویش خواسته اند تا زبان خودشان یعنی زبان پشتورا بالای دیگران تحمیل نمایند مورد نکوهش ودیگران را به عنوان مظلومان معصوم مورد دلجوی و نوازش قراردهم... چنانکه نوشته اید: « بالاخره ظالم ومظلوم درین نوشتهء علمی وفلسفی تان درافغانستان معلوم نشد » در این رابطه باید به عرض شما برسانم که شما یا اینکه مقاله را به دقت مطالعه نفرموده اید ویا اینکه نتوانسته اید از مسائل مطروحه در آن سردر بیاورید .. قصد من از نوشتن این مقاله آن نبوده است تا در مقام یک طرف دعوا به دفاع از خود وحمله بر غیر خود پرداخته به لجنزارتعصبات زبانی و لاطائلات زشت و جاهلانه و احمقانهء ناسیونالیستی فروبروم ، قصد من اصلاٌ این بوده است تا در جهت پایان بخشیدن به این پرخاشهای زهرآگین که بشریت را در مجموع وبه ویژه جامعهء بد بخت من و تورا به تباهی کشانیده وافراد و روشنفکران نا آگاه و ازخود بیگانهء آنرا به جان هم انداخته است ، گامی ولو کوتاه به پیش بگذاریم ... من خواسته ام تا همین « طعم شیرین زبان » را که شما آنرا گوارا میپندارید و من آنرا کشنده و زهرآگین ، إفشا نموده به همهء أطراف در گیر گوشزد نمایم که با همچوپندارهای پوچ و جاهلانه وداع گفته مسأله را بادیدی تازه ودانشمندانه و عاقلانه بسنجند. امید وارم توانسته باشم برخی از پرسشهای شماراپاسخ دهم .
إرادتمند شما
عزیز یاسین