Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 212

چه کسی می خواهد کابل پرس ديگر نشر نشود؟

19 آپریل 2007, 09:33, توسط شبیر بیتاب

کسانی که درس «آرامش»، «نرم گویی»، «دیپلماسی» و ... غیره میدهند و میخواهند که در نوشته های مقابل دوست و دشمن فقط دسته های گل پیشکش کنیم، در واقع خود نامردی، جبن، سازشکاری، ترس، زردرویی و به نرخ روز نان خور بودن و در آخرین تحلیل ضد مردمی بودن خود را نشان میدهند و آفتابی میسازند که اصلا به فکر خیر و بهروزی مردم افغانستان نیستند و جان بی‌ارزش خود و منافع شخصی برایشان از همه گرانتر است.

مدتی قبل ملالی جویای نترس و بی‌باک (که برای همه‌ی مردم باوجدان و باشرافت باید نمونه‌ای از مردم دوستی و وطن دوستی باشد) در پاسخ به کسی که از وی خواسته بود کمی محتاط باشد و از نرمش کار گیرد و دپلماسی بخرج دهد که مبادا کشته شود گفته بود: در افغانستان فراوان خون های شریف به زمین ریخته شد، من هم 5 لیتر خون دارم و بخاطر منافع مردم پابرهنه و ستم‌دیده ام از این خون تیرم. اگر چند روز زنده بمانم میخواهم باشرافت و سرافراز زندگی کنم تا زندگی کردن در بی‌ننگی و قبول بردگی خاینانی که در کشور حاکم اند. دیگر لطف کرده به من این درسها را ندهید که قبلا از خاموشی و خنثی گویی و پابوسی تعدادی از روشنفکران افغانستان که داد از دموکراسی و آزادی میزنند رنج میکشم و از آن متنفرم.

به نظرم همین یک نمونه در کشور کافیست که به تمامی آنانی که شعور و شرافت و غیرت دارند درس بزرگی باشد و ترس و بزدلی را کنار گزارند.

جستجو در کابل پرس