به نظر من میر احمدلومانی از روی سبک سری و تحت تاثیر قرار گرفتن یک حلقه ای خاص این سخنان بی سر و ته را می زند.
99.99% هزاره ها مخالف تجزیه و تجزیه طلبی هستند. تجزیه افغانستان برای هزاره ها به معنی فاجعه است. موقعیت جغرافیایی هزاره ها به قسمی است که تجزیه برای شان حرج و مرج و بی سرنوشتی به دنبال دارد.
اگر دوستان تاجیک و حتی ازبک ها تجزیه طلبی کنند باید بگویم که این کار را از ری منافع خود می کنند و برای شان یا ارمان ملی مطرح است که همان ایجاد تاجیکستان بزرگ است. شاید ازبک ها هم بد شان نیایند که به ازبکستان محلق شوند و ازبکستان هم دوست دارد که به منابع نفت و گاز شمال دست یابد. تاجیکستان هم با تحریک تاجیک ها دوست دارد که بر منابع معدنی افغانستان دست یابد و با ادغام کردن ملیون تاجیک افغانی در یک تاجیکتان بزرگ، در اسیای میانه به یک موقیعت قویتر و یک خاک کلان تر دست یاد. روسیه هم بدش نمی اید که افغانستان تجزیه شود و بخش های تاجیک و ازبک نشین ان به جمهوری های اسیای میانه ملحق شوند.
پاکستان هم از تجزیه افغانستان طرفداری می کند و ان را رویای خود حساب می کند. اگر افغانستان تجزیه شود ، پاکستان به زودی بخش پشتون نشین را اشغال می کند و خود را از درد سر خط دیورند و مشکل پشتون های دو طرف خط خلاص می کند و از طرفی دیگر به یک عمق استراتژیک در مقابل هند دست می یابد و از طرف مرزهای شمالی و غربی خود کاملا خاطر جمع می شود و در اولین فرصت الحاق ازبک ها به ازبکستان و تاجیک ها به تاجیکستان را به رسمیت خواهد شناخت.
اما سرنوشت هزاره ها به کجا می رسد؟
به احتمال زیاد بخش های هزاره نشین را پاکستان اشغال خواهد کرد و بخش های شمالی ان را ازبکستان و تاجیکستان به خود ملحق خواهد کرد. به این ترتیب هزاره های به چندین پاره تقسیم خواهند شد مثل کردها و بلوچ ها و در کشورهای جدید با تعبیض های نژادی، مذهبی و زبانی رو به رو خواهند شد و در هر کشور به یک اقلیت بسیار ناچیز تبدیل خواهند شد.
گرچند ایران دوست دارد که هرات و هزاره جات را تصاحب کند اما ایران این چانس را اصلا ندارد. اکثریت هراتی ها سنی ها هستد و هزاره هم در مقابل ایران عقده ی هستند و از طرف دیگر، روسیه و مخصوصا پاکستان این فرصت را به ایران نخواهند داد. پاکستان یک قدرت اتمی است و دارای یکی از بزرگترین ارتش های. پاکستان قدرت مهار ایران را دارد و در مقابل ایران حمایت غرب و روسیه را هم با خود خواهد داشت.
مستقل شدن هزاره جات هم تقریبا ناممکن است. پس برای هزاره ها تجزیه ای افغانستان به معنی یک فاجعه ی عظیم انسانی، قومی و کشور خواهد بود. بنابر این اکثریت مطلق مطلق مطلق هزاره ها مخالف تجزیه افغانستان هستند و هی گاه ا ز تجزبه طلبان استقبال نخواهند کرد.
بنابر این، قربانی اصلی تجزیه ای افغانستان هزاره ها و پشتون ها خواهند بود و این دو قوم باد در مقابل توطیه تجزبه جدا استاد شوند. با تجزیه شدن افغانستان سرنوشت هزاره و پشتون به نابودی خواهد رفت و برای این دو قوم به جز نابودی و بدبختی چیزی به دست نخواهد امد.
فکر تجزیه افغانستان به شمال و جنوب یک فکر کودکانه و ساده ولوحانه است که حتی ملا نصرالدین هم ان را جدی نخواهد گرفت.
به نظر من میر احمدلومانی از روی سبک سری و تحت تاثیر قرار گرفتن یک حلقه ای خاص این سخنان بی سر و ته را می زند.
99.99% هزاره ها مخالف تجزیه و تجزیه طلبی هستند. تجزیه افغانستان برای هزاره ها به معنی فاجعه است. موقعیت جغرافیایی هزاره ها به قسمی است که تجزیه برای شان حرج و مرج و بی سرنوشتی به دنبال دارد.
اگر دوستان تاجیک و حتی ازبک ها تجزیه طلبی کنند باید بگویم که این کار را از ری منافع خود می کنند و برای شان یا ارمان ملی مطرح است که همان ایجاد تاجیکستان بزرگ است. شاید ازبک ها هم بد شان نیایند که به ازبکستان محلق شوند و ازبکستان هم دوست دارد که به منابع نفت و گاز شمال دست یابد. تاجیکستان هم با تحریک تاجیک ها دوست دارد که بر منابع معدنی افغانستان دست یابد و با ادغام کردن ملیون تاجیک افغانی در یک تاجیکتان بزرگ، در اسیای میانه به یک موقیعت قویتر و یک خاک کلان تر دست یاد. روسیه هم بدش نمی اید که افغانستان تجزیه شود و بخش های تاجیک و ازبک نشین ان به جمهوری های اسیای میانه ملحق شوند.
پاکستان هم از تجزیه افغانستان طرفداری می کند و ان را رویای خود حساب می کند. اگر افغانستان تجزیه شود ، پاکستان به زودی بخش پشتون نشین را اشغال می کند و خود را از درد سر خط دیورند و مشکل پشتون های دو طرف خط خلاص می کند و از طرفی دیگر به یک عمق استراتژیک در مقابل هند دست می یابد و از طرف مرزهای شمالی و غربی خود کاملا خاطر جمع می شود و در اولین فرصت الحاق ازبک ها به ازبکستان و تاجیک ها به تاجیکستان را به رسمیت خواهد شناخت.
اما سرنوشت هزاره ها به کجا می رسد؟
به احتمال زیاد بخش های هزاره نشین را پاکستان اشغال خواهد کرد و بخش های شمالی ان را ازبکستان و تاجیکستان به خود ملحق خواهد کرد. به این ترتیب هزاره های به چندین پاره تقسیم خواهند شد مثل کردها و بلوچ ها و در کشورهای جدید با تعبیض های نژادی، مذهبی و زبانی رو به رو خواهند شد و در هر کشور به یک اقلیت بسیار ناچیز تبدیل خواهند شد.
گرچند ایران دوست دارد که هرات و هزاره جات را تصاحب کند اما ایران این چانس را اصلا ندارد. اکثریت هراتی ها سنی ها هستد و هزاره هم در مقابل ایران عقده ی هستند و از طرف دیگر، روسیه و مخصوصا پاکستان این فرصت را به ایران نخواهند داد. پاکستان یک قدرت اتمی است و دارای یکی از بزرگترین ارتش های. پاکستان قدرت مهار ایران را دارد و در مقابل ایران حمایت غرب و روسیه را هم با خود خواهد داشت.
مستقل شدن هزاره جات هم تقریبا ناممکن است. پس برای هزاره ها تجزیه ای افغانستان به معنی یک فاجعه ی عظیم انسانی، قومی و کشور خواهد بود. بنابر این اکثریت مطلق مطلق مطلق هزاره ها مخالف تجزیه افغانستان هستند و هی گاه ا ز تجزبه طلبان استقبال نخواهند کرد.
بنابر این، قربانی اصلی تجزیه ای افغانستان هزاره ها و پشتون ها خواهند بود و این دو قوم باد در مقابل توطیه تجزبه جدا استاد شوند. با تجزیه شدن افغانستان سرنوشت هزاره و پشتون به نابودی خواهد رفت و برای این دو قوم به جز نابودی و بدبختی چیزی به دست نخواهد امد.
فکر تجزیه افغانستان به شمال و جنوب یک فکر کودکانه و ساده ولوحانه است که حتی ملا نصرالدین هم ان را جدی نخواهد گرفت.