از اختلاف هزاره و تاجیک فقط حکومت و گروه های تروریستی سود می برند!

به خاطره ای از یکی از هموطنان مان توجه کنید:
مروز از خانه طرف دفتر می آمدم و در مسیر راه هفت-هشت موتر که با عکس های مسعود پوشیده شده بودند دیدم. جوانان سوار برموتر جیغ و فریاد می کشیدند و بدون رعایت قوانین ترافیکی به بقیه عابرین سرک مزاحمت ایجاد می کردند. چند دقیقه بعد زمان که به دفتر رسیدم از خشونت این جوانان با مردم محل در پل سوخته باخبر شدم. با دیدن این کاروان پرسش های به ذهنم رسید که؛ آیا واقعا همه پیروان مسعود همین چند نفر ولگردان شهر
است؟ آیا در این شهر به جز وطنداران پنجشیری ما، کسانی دیگر هم از این روز که روز مرگ قهرمان ملی معرفی می شود، تجلیل می کنند؟ این جوانان با این رفتار شان در سالروز مرگ مسعود چه پیام و تفسیری از مسعود و منطق مسعود خواستند ارائه کنند؟ اصلا چرا این جوانان جای بدماشی های اوباشگرایانه ی شان را در این روز، غرب کابل انتخاب می کنند؟ چرا از احمد شاه مسعود و تاجیکان نماد فرهنگ مهربانی و همدلی و مدنیت به یادگار نمی گذارند که فرهنگ خشونت و بی بند و باری و هرج و مرج به یاد گار می گذارند که تا سالروز دیگر مسعود همه به او و به پیروانش لعنت می فرستند؟