مسایل خیلی ساده است. پیچیده اش نکنید:
1. خلقی ها می گفتند در هر قسم نظام سیاسی باید رهبری و حاکمیت به دست پشتونها باشد. می گفتند پشتونها برادر بزرگتر هستند. خلقی ها از مارکس می گفتند و با تکیه بر گفته های انگلس و مارکس تلاش می کردند که حاکمیت قبیلوی و پشتونوالی را توجیه کنند و برای پشتونوالی پشتوانه ای علمی درست کنند که البته مثل این است که کسی بخواهد از پوست شتر و بز ، جت های جنگی و رادار بسازد!
2. پرچمی ها می گفتند، نه، ما قرار است که یک نظام مدرن را پایه گذاری کنیم که با حاکمیت های قبیلوی فرق داشته باشد و ملی باشد و ملی بیاندیشد و عدالت را جدا از مسایل قومی اجرا کند و داستان برادر کوچکتر و برادر بزرگتر در اداره ای کشور یک داستان نادرست است و همه حق دارند که در برادر قانون حقوق و تکالیف مساوی داشته باشند.
این مادر اختلاف بود.
من طرفدار ایده ای پرچمی ها هستم و باور دارم که ببرک کارمل ضربه ای به منطق و پایه های قدرت قبیلوی زد که تا ابد قد راست کرده نخواهد توانست. البته این هم ناگفته پیدا است که کسانی مثل اقای ربانی، اقای مسعود، اقای دوستم، اقای مزاری و ... این ضربه ها را تکمیل کردند و امروز قبیله گراها مانده و یک دنیا حسرت و افسون و نفرت و ای اس ای و بمب بسته کردن در کمر زن و سگ و خر و اطفال.
البته همه ای این مردان بزرگ اشتباهاتی را هم مرتکب شدند و کارهای نادرست هم کردند. اما اصل کارشان که شکستاندن کمر انحصار قبیلوی و حاکمیت قبیلوی بود را کسی نمی تواند منکر شود و برای همین هم در تاریخ می مانند و از سوی بخش بزرگ از ملت از یاد نخواهند رفت.
مسایل خیلی ساده است. پیچیده اش نکنید:
1. خلقی ها می گفتند در هر قسم نظام سیاسی باید رهبری و حاکمیت به دست پشتونها باشد. می گفتند پشتونها برادر بزرگتر هستند. خلقی ها از مارکس می گفتند و با تکیه بر گفته های انگلس و مارکس تلاش می کردند که حاکمیت قبیلوی و پشتونوالی را توجیه کنند و برای پشتونوالی پشتوانه ای علمی درست کنند که البته مثل این است که کسی بخواهد از پوست شتر و بز ، جت های جنگی و رادار بسازد!
2. پرچمی ها می گفتند، نه، ما قرار است که یک نظام مدرن را پایه گذاری کنیم که با حاکمیت های قبیلوی فرق داشته باشد و ملی باشد و ملی بیاندیشد و عدالت را جدا از مسایل قومی اجرا کند و داستان برادر کوچکتر و برادر بزرگتر در اداره ای کشور یک داستان نادرست است و همه حق دارند که در برادر قانون حقوق و تکالیف مساوی داشته باشند.
این مادر اختلاف بود.
من طرفدار ایده ای پرچمی ها هستم و باور دارم که ببرک کارمل ضربه ای به منطق و پایه های قدرت قبیلوی زد که تا ابد قد راست کرده نخواهد توانست. البته این هم ناگفته پیدا است که کسانی مثل اقای ربانی، اقای مسعود، اقای دوستم، اقای مزاری و ... این ضربه ها را تکمیل کردند و امروز قبیله گراها مانده و یک دنیا حسرت و افسون و نفرت و ای اس ای و بمب بسته کردن در کمر زن و سگ و خر و اطفال.
البته همه ای این مردان بزرگ اشتباهاتی را هم مرتکب شدند و کارهای نادرست هم کردند. اما اصل کارشان که شکستاندن کمر انحصار قبیلوی و حاکمیت قبیلوی بود را کسی نمی تواند منکر شود و برای همین هم در تاریخ می مانند و از سوی بخش بزرگ از ملت از یاد نخواهند رفت.