ربانی از گلاويزی كرسی رياست جمهوری تا تابلوی دانشگاه

مقاله عاری ازتعصب وکینه ومنطقی نوشته شده است ,اول اینکه دراین شرایط نا جور وناارام نباید نام گذاری هاراکه نه به درد بخوراند ونه ضروری روی دست گرفت ,دوم اینکه اگر نیاز خیلی مبرم به نام گذاری نهاد ونقطه ای احساس شد بگذارید ازاشخاص تاریخی ,فرهنگی ,وازآدم های گزینش شوند که درقضایای چنددهه اخیرنه مستقیم ونه غیرمستقیم دخالت نداشته اندد.درکشوریکه نه امنیت دارد,نه اقتصاددارد,نه دولت ونهادهای دولتی درست سروسامان یافته است ,اکثریت مطلق جمعیت فعال ان درگرداب بیکاری غرق اند ,مکاتب واموزشگاهای ان دردشت برهنه,زیرسایه یک درخت ,ویاکناریک دیوارنیمه ویران روی خاک ویاهم بوریای فرسوده وشاریده دایرمگردد,جای شرم است روی اینکه نام ونشان کی بردرودیوار این ویاان نهاد چسبانیده شود یخن هم رابیگریم.
وازسوی دیگر این برادران جهادی!!! تادیروز همه اقدامات وکنش های شان که فی سبیل الله !!!بودچه شد که امروز جنون زده به چوکی ومقام ,ساختن قصرها ومارکیت ها,قبضه نمودن زمین های مردم ودولت وهزاران اموردنیای فانی ونابکار!!! غرق شده اند؟؟؟
شاید روزی ملت بگوید (روزی که ملت بخودآید):شمابرادران جهادی !!! عجب فریب مان دادید!!!؟؟؟