ربانی از گلاويزی كرسی رياست جمهوری تا تابلوی دانشگاه

من با نظر هموطن عزیزم محترم بشرمل جداٌ موافقم ، این بی تفاوتی ها و سطحی نگری ها و خموشی ها در قبال چنین اعمال قصدی و عمدی و شرارت بر انگیز شخص اول مملکت گناه نا بخشودنی است و باعث ترویج یک رسم ناروا میگردد، محصلین بپا بر خاسته و قیام کننده در برابر بلند نمودن صدای حق و مشروع شان باید از پشتیبانی سرتاسری مخصوصاٌ وسایل اطلاعاتی برخوردار باشند تا این رسم منحوس درهم شکسته و رئیس جمهور مطابق میل و خواست خود به افتخارات ملی با همچو نام گذاری های نا عاقبت اندیشانه چنین بی باکانه بازی نکند.
چنین مؤسسۀ عالی علمی را بنام برهان الدین ربانی مسمی ساختن خطا نی، گناه نی، جفا نی، بلکه جنایت است، ننگ تأریخ است. و برای من و اکثریت دیگر دلیل این کار روشن نیست، لطفاٌ بمن بگویید که مرحومی در طول حیات خود برای منافع ملی افغانستان و مردمش چه خدمت بزرگ کرده اند که سزاوار چنین تقدیس و تکریم اند، اینکه ربانی تاجک است پشتون است هزاره و یا ازبک بنام خدا که مطرح نیست لعنت به کسی که قلم بردارد و روی منافع ملی کشورش بنویسد ولی در دل و دماغ تعصبات قومی جا دهد، نی خدایم آگاه است که چنین نیست. در صباوت برهان الدین ربانی شخص مجهول الهویه بوده ولی از زمان ریاست تنظیمیه که نامش تُتُق کرد تا ریاست جمهوری برای وحدت ملی افغانستان چه کرد؟ او یک ستمی قوم گرای تاجک پرست بوده با دیگر اقوام در خصومت قرار داشته و مخصوصاٌ بروی اسناد، شواهد و قرائن دشمن علنی پشتون ها بود. در ریاست جمهوری امر کرد که سپاهش از وجود پشتون پاک شود و مسافرین پشتون که از بی امنیتی کابل مثل دیگران به شمال فرار میکردند از موتر پائین انداخته می شدند و تحمل شنیدن یک حرف پشتو را نداشت و تا توانست هزاره کشی کرد، در پس درب های بسته با روسها طرح تجزیۀ وطن ریخت و به احمد شاه مسعود گفت این موقفی است که چانس یاری کرده تاجک رئیس جمهور و تاجک وزیر دفاع نباید دیگران را درین قلمرو راه باشد، اولاد وطن کدام تعلیم و تربیه را از این پروفیسور بیاموزند چگونه نام پوهنتون تعلیم و تربیه بنام چنین شخصی می گذارید. لطفاٌ نقش و دست آورد استاد را در صلح جویی و صلح خواهی در ریاست شورای عالی صلح برایم توضیح بدهید. پس دلیل چیست؟ تنها شهادتش توسط توطئه دوستانش و گماشتۀ طالبان چنین امتیازی را برای جناب شان اعطا فرموده، در جالیکه در ولایات قندهار، ارزگان، خوست، پکتیا، پکتیکا، کنر، نورستان، لغمان و ننگرهار به هزاران عالم، دانشمند، ملا، مولوی و کلان شوندگان صاحب رسوخ قومی بدست طالبان نابکار و مزدور کشته شده اند و کرزی صاحب کدام مسجد و یا مکتب را بنام شان مسمی ساخته.
کار های کرزی صاحب را دانستن و به کنه آن پی بردن دانش خاص می خواهد و راستی کار ساده نیست مخصوصاٌ که از پسر مرحومی خواهش نمود که با محصلین معترض صحبت کند و راه حل را سراغ فرمایند، این خود نشانۀ فراست و درایت زمامدار مدبر است، شمارا بسر هر که دوست دارید قسم که کدام عقل و منطق حکم می کند که یک خلف صالح حاضر به فسخ افتخار بزرگ جد مبارک خود است، این نوع تدابیر حتی در کتب دارالحکمۀ بغداد هم تذکر نرفته.
خموشی و بی تفاوتی نه تنها صواب نیست بلکه جرم است، صدا ها را قوی و رسا بلند کنید.
صدای ما و شما دور افتادگان بی اثر نیست