ربانی از گلاويزی كرسی رياست جمهوری تا تابلوی دانشگاه

سلام به همه
جای بس تاَسف است که کسانیکه پوهنتون کابل را سوختاندند و به تعبیری بادودش در هوا نوشتند" نصرالمن الله و الفتخ القریب" و تمام وسایل و مواد درسی آنرا به یغما بردند، اموروز بخشی از همان پوهنتون به نام آنها مسمی شود.
کرزی و امریکا از ابتدا به منظور تطبیق پلان های دراز مدت امریکا بر بی رحم ترین و جانی ترین عناصر منجمله برهان الدین ربانی تکیه کرد. ازین نظام هیچ بعید نیست که فردا پوهنتون پلی تخنیک را بنام مزاری و تاق ظفر پغمان را به نام تاق سیاف، وفردا هم پوهنتون ننگر هار را بنام گلبدین، و تخت رستم را بنام تخت دوستم ...نام گذاری کند. ولی قسمی که دیده میشود خواست برحق محصلان پوهنتون از پشتیبانی وسیع نیروهای عدالت خواه و دیموکرات بر خوردار نیست. این به معنی ناحق بودن خواست محصلین نیست، بلکه از بی تفاوتی عدالت خواهان است. در هیچ یک از سایت ها ورسانه ها قسمیکه لازم است بر حقانیت خواست محصلین پافشاری نشد.تلویزین های که از خارج نشرات دارند هم به دفاع از خواست محصلین کدام برنامه نداشتند. حتی خانم نا ترس و عدالت خواه سجیه کامرانی نیز در برنامه خود درهمان روزی که محصلین دروازه های پارلمان را بستند، فکر میکنم در همان روز یکی از به اصطلاح وکیلان رابه نام بکتاش تلفونی با خود داشت. از هرچیزی پرسید به جز خواست محصلین و بستن دروازه پارلمان توسط آنها.لازم بود از وی پرسیده میشد که بکتاش خان درهمین روز جناب شما در کجا تشریف داشتید و چه اجرائات کردیدو یا شما هم مانند فوزیه کوفی و خواصی امر حمله بر محصلین را دادید.
به نظر من محصلین نه باید تنها گذاشته شوند. تمام عدالت خواهان در خارح کمپاین وسیعی را در رسانه آغاز نمایند و در داخل در کنار محصلین قرار گیرند. تا باشد که محصلین هم خودرا تنها احساس نکنند و مستبدین هم بدانند که درین ملک ممکن نیست که هر چه دل تان خواست بکنید.
با عرض حرمت