تمام رهبرانیکه زیر نام جهاد صاحب نام و نان شده اند ، مردمان بی نام و بی نشانی بوده اند که با امکانات مالی بیگانه گان صاحب نام و شهرت گردیده اند . اینان به هر قوم و قبیله اگر منسوب باشند ، وطنفروشان و خود فروشانِ وابسته و مورد نفرت و مایۀ ننگ برای آن قوم هستند . گذشتۀ تمام این رهبران از مزاری گرفته تا محقق و اکبری و انوری و محسنی و کاظمی و قوماندانان خورد و بزرگ شان از سفرۀ رژیم آخوندی ایران تمویل گردیده با پول و اسلحه مجهز شده و برای حفظ منافع ایران به افغانستان گسیل گردیده اند . یکنفر بفرماید و بگوید : محقق در جوانی چه کاره بود ؟ پول و ثروت امروزی اش را از که به میراث برده است ؟ که حرمسرا و یک درجن اولادش در دوبی زنده گی شاهانه و اشرافی دارند . کدام یک ازینان سرمایه دار ملی یا بزرگ فیودال بوده اند در منطقۀ شان ؟ محسنی یک ملای مسجد بود که امروز 25 میلیون دالر را یک مدرسه واقع سرک دارالامان ساخته است ، که طلبه دینی تربیت کند و خودش بزرگ مدرس آن باشد ؟ از او پرسیدند که این پول را از کجا درآوردی ؟ گفت : از پول باقی ماندۀ دوران جهاد . کاش میپرسیدند که پول تلویزیون شخصی ات را از کجا کردی ؟ از پول های رشوه ایران برای محسنی به اصطلاح از گاو غدود میرسید . این پول های باقی ماندۀ جهاد نزد جناب مزاری و محقق و اکبری و انوری و کاظمی به کجا رفت ؟ یک ملای مسجد بدخشی بنام شیطان الدین ربانی فعلاً یک کمپنی صادرات برنج دارد در پاکستان و در پنج قارۀ جهان برنج آهوبره صادر میکند . البته از پول دوران جهاد . صد ها کانتینر بانک نوت های که روس ها در دوران حکومتش چاپ کردند و بعد ربانی با این پول ها به تاجکستان رفت و آنرا به اسعار خارجی تبدیل نمود کسی آگاهی ندارد . سیاف از همین پول های بالا رفته دوران جهاد ، تمام کاریزمیر را از سردارولی خرید و زمین های مردم پغمان را به نام خود قباله کرد . باند وطنفروش و سنگ فروش مسعود و عبدالله و قانوی و فهیم و شرکا ، از کدام کشور نبود که پول نگرفته اند ؟ ضمن اینکه جبه خانه وزارت دفاع افغانستان را مانند کوه های سمت شما به بیگانه گان فروختند . کلمۀ جهاد یک بهانه بود که دهان ابوالهول گونۀ این شیاطین را برای بلعیدن ملت افغانستان باز کرد . اینان به هر قوم وقبیلۀ که مربوط باشند ، نه تنها سبب افتخار آن قوم نیستند بلکه نام آنان مایۀ ننگ ، سر افگنده گی و خجلت است برای آن قوم . چه آن قوم پشتون باشد یا ازبک ، هزاره باشد یا تاجک . انصاف حکم میکند که اول از همه نوکران و اجیران وابستۀ قوم خودمان را افشاء و نقد کنیم و بعد به دیگران بپردازیم . نه اینکه کور خود و بینای مردم باشیم .
اینان که برین مُلک کنون سرهنگ اند / خصم هنر و زنده گی و فرهنگ اند / فردا که ورق خورد کتاب تاریخ / مشتی نام اند و معنی هر ننگ اند /
تمام رهبرانیکه زیر نام جهاد صاحب نام و نان شده اند ، مردمان بی نام و بی نشانی بوده اند که با امکانات مالی بیگانه گان صاحب نام و شهرت گردیده اند . اینان به هر قوم و قبیله اگر منسوب باشند ، وطنفروشان و خود فروشانِ وابسته و مورد نفرت و مایۀ ننگ برای آن قوم هستند . گذشتۀ تمام این رهبران از مزاری گرفته تا محقق و اکبری و انوری و محسنی و کاظمی و قوماندانان خورد و بزرگ شان از سفرۀ رژیم آخوندی ایران تمویل گردیده با پول و اسلحه مجهز شده و برای حفظ منافع ایران به افغانستان گسیل گردیده اند . یکنفر بفرماید و بگوید : محقق در جوانی چه کاره بود ؟ پول و ثروت امروزی اش را از که به میراث برده است ؟ که حرمسرا و یک درجن اولادش در دوبی زنده گی شاهانه و اشرافی دارند . کدام یک ازینان سرمایه دار ملی یا بزرگ فیودال بوده اند در منطقۀ شان ؟ محسنی یک ملای مسجد بود که امروز 25 میلیون دالر را یک مدرسه واقع سرک دارالامان ساخته است ، که طلبه دینی تربیت کند و خودش بزرگ مدرس آن باشد ؟ از او پرسیدند که این پول را از کجا درآوردی ؟ گفت : از پول باقی ماندۀ دوران جهاد . کاش میپرسیدند که پول تلویزیون شخصی ات را از کجا کردی ؟ از پول های رشوه ایران برای محسنی به اصطلاح از گاو غدود میرسید . این پول های باقی ماندۀ جهاد نزد جناب مزاری و محقق و اکبری و انوری و کاظمی به کجا رفت ؟ یک ملای مسجد بدخشی بنام شیطان الدین ربانی فعلاً یک کمپنی صادرات برنج دارد در پاکستان و در پنج قارۀ جهان برنج آهوبره صادر میکند . البته از پول دوران جهاد . صد ها کانتینر بانک نوت های که روس ها در دوران حکومتش چاپ کردند و بعد ربانی با این پول ها به تاجکستان رفت و آنرا به اسعار خارجی تبدیل نمود کسی آگاهی ندارد . سیاف از همین پول های بالا رفته دوران جهاد ، تمام کاریزمیر را از سردارولی خرید و زمین های مردم پغمان را به نام خود قباله کرد . باند وطنفروش و سنگ فروش مسعود و عبدالله و قانوی و فهیم و شرکا ، از کدام کشور نبود که پول نگرفته اند ؟ ضمن اینکه جبه خانه وزارت دفاع افغانستان را مانند کوه های سمت شما به بیگانه گان فروختند . کلمۀ جهاد یک بهانه بود که دهان ابوالهول گونۀ این شیاطین را برای بلعیدن ملت افغانستان باز کرد . اینان به هر قوم وقبیلۀ که مربوط باشند ، نه تنها سبب افتخار آن قوم نیستند بلکه نام آنان مایۀ ننگ ، سر افگنده گی و خجلت است برای آن قوم . چه آن قوم پشتون باشد یا ازبک ، هزاره باشد یا تاجک . انصاف حکم میکند که اول از همه نوکران و اجیران وابستۀ قوم خودمان را افشاء و نقد کنیم و بعد به دیگران بپردازیم . نه اینکه کور خود و بینای مردم باشیم .
اینان که برین مُلک کنون سرهنگ اند / خصم هنر و زنده گی و فرهنگ اند / فردا که ورق خورد کتاب تاریخ / مشتی نام اند و معنی هر ننگ اند /