درود به شما یاران حق جو ومبارز وآزادی خواه إ من این جا صرف عرض میکنم که خود کرده ....إ واما ؛شعر فردوسی بیادم آمد که :سخن هرچه گویم که همه گفته اند= که در باغ دانش همه رفته اند.بنابه محتوای این نوشته ونوشته های دیگر در رابطه به حاکمیت قبایل چه در درون کشور وچه در برون کشور در طی 250 سال در کشور نقد ونگارش ونوشته های زیادی صدور شده اند واما ،راه برون رفت را در قالب شعار محکوم نموده و موضوع بزرگ وطنی را صرف باید وناباید ترجیح داده وسرآنجام باعث راه گمی شده واست.هرچند این گفته ها چونان قطره آغازین طوفان را نوید میدهد ولی ابر وببر ها به هم پیوند گسستی نداشته و خشکی اندیشه و کم حاصلی باور ها در زمینه، شکست را در ذهن وعمل ها تداعی بخشیدإ وقتیکه خشکی باور وعدم اعتماد به خود سرمشق روزگار "تاریخ" باشد ،چه اتفاقی بوقوع میبا یست ؟ همانا بدون تفاوت وسرآنجام بردگی إ
اهل قلم ودانش ما شعار را متن وموضوع قرار داده واز پذیریش برنامه ایی که عنوان نوشته بالا است ، بنابه به ملحوظات ،موقف ،تبار ،منطقه وچالش های ایدالوژی گذشته با چشم پوشی وبی چشمی گذشت منمایند ودر لاجرم سیستم ومناسبت دون شرایط را به" پای "خویش امضا میکنند.درهمین راستا ،نقد جنایت ،آنطوریکه صورت گرفته جلوه داده شد واما ،کاروبار درونی که باعث شکست ومظلومیت را نقشه کشی نموده ،درکدامین حد رسیده است وبدون نقد درونی ،میتوان کاری پر ثمری را تحقق بخشید ؟ابدآ نه إ
درود به شما یاران حق جو ومبارز وآزادی خواه إ من این جا صرف عرض میکنم که خود کرده ....إ واما ؛شعر فردوسی بیادم آمد که :سخن هرچه گویم که همه گفته اند= که در باغ دانش همه رفته اند.بنابه محتوای این نوشته ونوشته های دیگر در رابطه به حاکمیت قبایل چه در درون کشور وچه در برون کشور در طی 250 سال در کشور نقد ونگارش ونوشته های زیادی صدور شده اند واما ،راه برون رفت را در قالب شعار محکوم نموده و موضوع بزرگ وطنی را صرف باید وناباید ترجیح داده وسرآنجام باعث راه گمی شده واست.هرچند این گفته ها چونان قطره آغازین طوفان را نوید میدهد ولی ابر وببر ها به هم پیوند گسستی نداشته و خشکی اندیشه و کم حاصلی باور ها در زمینه، شکست را در ذهن وعمل ها تداعی بخشیدإ وقتیکه خشکی باور وعدم اعتماد به خود سرمشق روزگار "تاریخ" باشد ،چه اتفاقی بوقوع میبا یست ؟ همانا بدون تفاوت وسرآنجام بردگی إ
اهل قلم ودانش ما شعار را متن وموضوع قرار داده واز پذیریش برنامه ایی که عنوان نوشته بالا است ، بنابه به ملحوظات ،موقف ،تبار ،منطقه وچالش های ایدالوژی گذشته با چشم پوشی وبی چشمی گذشت منمایند ودر لاجرم سیستم ومناسبت دون شرایط را به" پای "خویش امضا میکنند.درهمین راستا ،نقد جنایت ،آنطوریکه صورت گرفته جلوه داده شد واما ،کاروبار درونی که باعث شکست ومظلومیت را نقشه کشی نموده ،درکدامین حد رسیده است وبدون نقد درونی ،میتوان کاری پر ثمری را تحقق بخشید ؟ابدآ نه إ