آقای لومانی مینویسند:
" استبداد جبر است، و جبری بدون قدرت هرگز نمیتواند پایدار باشد.
استبداد در افغانستان یک امر مجرد نه بوده، بلکه دارای پشتوانه عظیم و قدرت مند اجرائی رادارا میباشد".
بلی، من نیز همنظر شما استم. من نیز قوه اجرائی این استبداد رادر حال حاضر دروجود این حکومت فاسد میبینم.
اما اگر واقعاّ صادقانه و فراتر از چوکات قومگرائی در جستجوی ریشه یابی (عمیق) این استبداد هستیم، اگر دور نرویم و فقط دراین 11 سالیکه گذشت، ریشه یابی کنیم، باید به سوال های ذیل پاسخ دهیم:
این حکومت مملو از جنایتکاران جنگی و مافیای مواد مخدر (به گفته شما، پشتوانه عظیم و قدرت مند اجرائی) را کدام قدرت ها در نشست بُن اول بالای مردم افغنستان تحمیل کرد؟
اگر به باور بعضی ها، قدرت های ذیدخل در نشست بُن اول در انتخاب شان اشتباه کردند، یا از روی جبر این افراد را بر ما تحمیل کردند، پس باید بپرسیم که
چرا با وجودیکه 99 در صد مردم افغانستان ازین "قوه اجرائی" بیزار اند، اما با آنهم در طول 11 سال با هزینه ملیارد ها دالر این حکومت فاسد در قدرت نگهداشته میشود؟
چرا در انتخابات دوم رئیس جمهوری با تقلبات بیشمار بار دیگر "اشتباه بُن اول" را تکرار کردند؟
(اگر رای های تقلبی کرزی و عبدالله را بیرون میرختیم، مردم افغانستان آقای بشردوست را بحیث رئیس جمهور خود انتخاب کرده بودند.)
این کی ها اند و برای کدام هدف این حکومت مملو از جنایتکاران جنگی و مافیای مواد مخدر و برادران کوچک شانرا زنده نگهمیدارند، و نامش را میگذارند "اشتباه"؟
به نطر من، تا زمانیکه عاملان اصلی این فاجعه را شناسائی نکنیم، مبارزه علیه دولت دستنشانده و نوکران ثمری به بار نخواهد آورد. زیرا نوکرها همیشه قابل تبادله اند، و جای شان را نوکران وفادار تری میگیرند.
آقای لومانی مینویسند:
" استبداد جبر است، و جبری بدون قدرت هرگز نمیتواند پایدار باشد.
استبداد در افغانستان یک امر مجرد نه بوده، بلکه دارای پشتوانه عظیم و قدرت مند اجرائی رادارا میباشد".
بلی، من نیز همنظر شما استم. من نیز قوه اجرائی این استبداد رادر حال حاضر دروجود این حکومت فاسد میبینم.
اما اگر واقعاّ صادقانه و فراتر از چوکات قومگرائی در جستجوی ریشه یابی (عمیق) این استبداد هستیم، اگر دور نرویم و فقط دراین 11 سالیکه گذشت، ریشه یابی کنیم، باید به سوال های ذیل پاسخ دهیم:
اگر به باور بعضی ها، قدرت های ذیدخل در نشست بُن اول در انتخاب شان اشتباه کردند، یا از روی جبر این افراد را بر ما تحمیل کردند، پس باید بپرسیم که
(اگر رای های تقلبی کرزی و عبدالله را بیرون میرختیم، مردم افغانستان آقای بشردوست را بحیث رئیس جمهور خود انتخاب کرده بودند.)
به نطر من، تا زمانیکه عاملان اصلی این فاجعه را شناسائی نکنیم، مبارزه علیه دولت دستنشانده و نوکران ثمری به بار نخواهد آورد. زیرا نوکرها همیشه قابل تبادله اند، و جای شان را نوکران وفادار تری میگیرند.