جای تاسف است که قبیله پرستان در قرن ۲۱باز هم آرام نه نشسته بالای زخم های مردمان این سر زمین نمک پاشی می کنند. مانند اسلاف نا بکار خود چون نادر غدار و محمد گل مهمند خاین که نام های جا های تاریخی وفرهنگی مردمان بومی این سر زمین را که مبین تاریخ و هویت شان بود را تراشید وبه جای آن نام های پشتوی بدون پشتوانه وبدون سابقهء تاریخی قبیلهء خود را جا گزین نمودند. محمد گل مهمندخاین نام سبزوار را به شندند تغییر داد. نام فوشنگ را که زادگاهء طاهر فوشنگی اور مرد خراسان زمین بود را به پشتون زرغون تعییر نام داد. محمد گل مهمند خاین نام قریهء بهاء الد ین را که اسم پدر مولانا جلال الدین بلخی بود وبه افتخار وی نام گذاری شده بود را به شپوله تعییر نام داد. این خاینین نام بندر قزل قلعه در قندز را به شیر خان بندر که نام یک نایب ا لحکومهء پشتون در آن ولایت بود تغییر نام دادند. مردمان مسن و عام در قندز ومناطق شمال تاهمین اکنون آنجا را بنام قزل قلعه می شناسند نه شیر خان بندر. این چند مثال مشت نمونهء خروار بود که ذکر نمودم. این خاینین به صد ها نام جا های تاریخی وفرهنگی مردمان بومی واصلی این سر زمین را که مبین هویت وفرهنگ آن ها بود را به تاراج بردند. به این ترتیب این تاراج گران فرهنگ وهویت با ازبین بردن هویت وفرهنگ دیگران برای خود هویت وفرهنگ مجازی وساختگی تیار نموده اند. این ها نسبت فقر زبانی و فرهنگی که زبان وفرهنگ شان دارد از غنای فرهنگی که زبان بین الاقوامی فارسی دارد رنج برده وحسد می ورزند. به هر نحوهء ممکن که بتوانند می خواهند جلو گسترش وشگوفایی این زبان دومی جهان اسلام بعد از عربی را بگیرند. ورنه با کدام قاموس ادبیات ومنطق انسانی میتوان مصطلحات یک زبان محلی قبیلوی را که بغییر از خود افراد قبیله دیگران به آن تکلم کرده نه می توانند را به صفت مصطلحات به اصطلاح ملی در برابر زبان بین الاقوامی فارسی قبول کرد! در حالیکه همان مصطلحات هم ترجمهء مستقیم واٰژه های فارسی باشد.
جای تاسف است که قبیله پرستان در قرن ۲۱باز هم آرام نه نشسته بالای زخم های مردمان این سر زمین نمک پاشی می کنند. مانند اسلاف نا بکار خود چون نادر غدار و محمد گل مهمند خاین که نام های جا های تاریخی وفرهنگی مردمان بومی این سر زمین را که مبین تاریخ و هویت شان بود را تراشید وبه جای آن نام های پشتوی بدون پشتوانه وبدون سابقهء تاریخی قبیلهء خود را جا گزین نمودند. محمد گل مهمندخاین نام سبزوار را به شندند تغییر داد. نام فوشنگ را که زادگاهء طاهر فوشنگی اور مرد خراسان زمین بود را به پشتون زرغون تعییر نام داد. محمد گل مهمند خاین نام قریهء بهاء الد ین را که اسم پدر مولانا جلال الدین بلخی بود وبه افتخار وی نام گذاری شده بود را به شپوله تعییر نام داد. این خاینین نام بندر قزل قلعه در قندز را به شیر خان بندر که نام یک نایب ا لحکومهء پشتون در آن ولایت بود تغییر نام دادند. مردمان مسن و عام در قندز ومناطق شمال تاهمین اکنون آنجا را بنام قزل قلعه می شناسند نه شیر خان بندر. این چند مثال مشت نمونهء خروار بود که ذکر نمودم. این خاینین به صد ها نام جا های تاریخی وفرهنگی مردمان بومی واصلی این سر زمین را که مبین هویت وفرهنگ آن ها بود را به تاراج بردند. به این ترتیب این تاراج گران فرهنگ وهویت با ازبین بردن هویت وفرهنگ دیگران برای خود هویت وفرهنگ مجازی وساختگی تیار نموده اند. این ها نسبت فقر زبانی و فرهنگی که زبان وفرهنگ شان دارد از غنای فرهنگی که زبان بین الاقوامی فارسی دارد رنج برده وحسد می ورزند. به هر نحوهء ممکن که بتوانند می خواهند جلو گسترش وشگوفایی این زبان دومی جهان اسلام بعد از عربی را بگیرند. ورنه با کدام قاموس ادبیات ومنطق انسانی میتوان مصطلحات یک زبان محلی قبیلوی را که بغییر از خود افراد قبیله دیگران به آن تکلم کرده نه می توانند را به صفت مصطلحات به اصطلاح ملی در برابر زبان بین الاقوامی فارسی قبول کرد! در حالیکه همان مصطلحات هم ترجمهء مستقیم واٰژه های فارسی باشد.
آنلاین : http://محمد