ایرج میرزا شاعر مشهور و نامدار زبان فارسی در قرن گذشته اشعار زیبایی را از خود به میراث گذاشته است. از ان جمله اشعاری مثل مادر" گویند مرا چو زاد مادر+ پستان بدهن گرفتن اموخت" و یا گارگر " شنیدم کارفرمایی نظر کرد+ ز روی کبر و نخوت کارگر را " وغیره را ما در کتاب ادبیات فارسی دری خود ما در مکتب هم خوانده بودیم.حالا ببینیم که این شاعر در مورد تجلیل های احمقانه و قمه زنی و مسخره بازی های روز عاشورا چه نظری دارد. لطفا بخوانید
بیچاره چه می کشی خودت را + دیگر نشود حسین زنده
کشند و گذشت و رفت و شد خاک + خاکش علف و علف چرنده
من هم گویم یزید بد کرد + لعنت به یزید بد کننده
اما دیگر این کتل مثل چیست + وین دسته خنده آورنده
تخم چه کسی برید خواهی + با این قمه های نا برنده
آیا تو سکینه یی که گویی + سو ایستمبرم عمیم گلنده
کو شَمر و تو کیستی که گویی + گل قویما منی شمیر النده
تو زینب خواهر حسینی + ای نره خَر سبیل گنده
خجلت نکشی میان مردم + از این حرکات مثل جبده
در جنگ دو سال قبل دیدی + شد چند کرور نفس رنده
از این همه کشتگان نگردید + یک مو ز زهار چرخ کنده
در سیزده قرن پیش اگر شد + هفتادو دو سر ز تن فکنده
امروز چرا تو مکنی ریش + ای در خور صد هزار خنده
باور نکنی بیا ببندیم + یک شرط به صرفة برنده
صد روز دیگر برو چو امروز + بشکاف سر و بکوب دنده
هی بر سر و ریش خود بزن گِل + هی بر تن خود بمال سنده
هی با قمه زن به کلة خویش + کاری که تبر کند به کنده
هی بر سر خود بزن دو دستی + چون بال که میزند پرنده
هی گو که حسین کفن ندارد + هی پاره بکن قبای ژنده
گر زنده نشد، عنم به ریشت + گر شد عن تو به ریش بنده
ایرج میرزا شاعر مشهور و نامدار زبان فارسی در قرن گذشته اشعار زیبایی را از خود به میراث گذاشته است. از ان جمله اشعاری مثل مادر" گویند مرا چو زاد مادر+ پستان بدهن گرفتن اموخت" و یا گارگر " شنیدم کارفرمایی نظر کرد+ ز روی کبر و نخوت کارگر را " وغیره را ما در کتاب ادبیات فارسی دری خود ما در مکتب هم خوانده بودیم.حالا ببینیم که این شاعر در مورد تجلیل های احمقانه و قمه زنی و مسخره بازی های روز عاشورا چه نظری دارد. لطفا بخوانید
بیچاره چه می کشی خودت را + دیگر نشود حسین زنده
کشند و گذشت و رفت و شد خاک + خاکش علف و علف چرنده
من هم گویم یزید بد کرد + لعنت به یزید بد کننده
اما دیگر این کتل مثل چیست + وین دسته خنده آورنده
تخم چه کسی برید خواهی + با این قمه های نا برنده
آیا تو سکینه یی که گویی + سو ایستمبرم عمیم گلنده
کو شَمر و تو کیستی که گویی + گل قویما منی شمیر النده
تو زینب خواهر حسینی + ای نره خَر سبیل گنده
خجلت نکشی میان مردم + از این حرکات مثل جبده
در جنگ دو سال قبل دیدی + شد چند کرور نفس رنده
از این همه کشتگان نگردید + یک مو ز زهار چرخ کنده
در سیزده قرن پیش اگر شد + هفتادو دو سر ز تن فکنده
امروز چرا تو مکنی ریش + ای در خور صد هزار خنده
باور نکنی بیا ببندیم + یک شرط به صرفة برنده
صد روز دیگر برو چو امروز + بشکاف سر و بکوب دنده
هی بر سر و ریش خود بزن گِل + هی بر تن خود بمال سنده
هی با قمه زن به کلة خویش + کاری که تبر کند به کنده
هی بر سر خود بزن دو دستی + چون بال که میزند پرنده
هی گو که حسین کفن ندارد + هی پاره بکن قبای ژنده
گر زنده نشد، عنم به ریشت + گر شد عن تو به ریش بنده