ادوارد هفتم پادشاه انگلیس را عادت بر آن بود که هفته یکبار با لباس کهنه و موتر قراضه به محلات شهر لندن گردش می کرده . یک روز در جنوب لندن با تظاهرات مردم مواجه شد که : نان ، لباس و سرپناه مطالبه میکردند . او در بازگشت با اراکین دربار جلسه ای برپا نموده گفت : اگر در فکر اراضی خارج انگلیس نباشیم به زودی درین جزیره غرق می شویم . برای گرفتن اراضی در شرق به دو چیز نیاز است . یکی وسیله و دیگری افزار . وسیله « رهبران دینی » اند که قدرت سمت و سو دادن مردم را دارند و افزار « پول » نام دارد . به رهبران دینی پول بدهید و خواست خویش را دیکته کنید . عزل و نصب شاهان و امیران در دست همین طایفه است . و نیز آنان با ایجاد تفرقه هر نوع هم بسته گی ملی را درهم می شکنند . و دیدیم و تا کنون نیز شاهدیم که انگلیس با همین تاکتیک و به کمک همین طایفه امپراطور جهان بوده و هست .
این گروه مفته خوار و سرباری جوامع ، جنبنده های زهردار اند و از زهر اینان ، پناه به خدا . تا که این طایفه وجود دارد ، از ترقی و مدرنیته خبری نیست که نیست . به قول معروف : وقتی آخوند بر خر سوار شد ، یا خر بمیرد و یا آخوند . پیاده شدنی نیست که نیست . امان از دست این طایفه .
پس مانده و بی درد ز افسانۀ شیخیم
نگذاشت که درد از دل ما شور برآرد .
نگارنده فقط سه نفر آخوند خوب را می شناسم .
یکی سید جمال الدین اسعد آبادی « افغان » که دشمن استعمار و استبداد بود و در همین راه جان باخت .
دوم شخصی لاغر اندامی بود به نام شیخ بهلول که از طرف شاه ایران به بغداد پناهنده شد و در آنجا از طریق رادیو بر علیه شاه ایران و استعمار بیانات آتشینی داشت و دو سه بار به افغانستان سفر نمود و نگارنده در دو سه محفل او را از نزدیک دیده بودم . غذایش فقط نان و ماست بود و خیلی کم خور بود و دریای از دانش بود و ساعتها برای بیداری مردم سخن می گفت .
سوم تا حدودی سید اسماعیل بلخی بود که بعد ها عمامه بدل کرد و دستار سفید بر سر نمود و گفت : من یک هزاره هستم ، به من سید خطاب نکنید و دستم را نبوسید که دست بوسی بت پرستی است و دست پیغمبر را کسی نبوسیده است . فقط همین سه نفر بودند که خدایشان بیامرزاد .
ادوارد هفتم پادشاه انگلیس را عادت بر آن بود که هفته یکبار با لباس کهنه و موتر قراضه به محلات شهر لندن گردش می کرده . یک روز در جنوب لندن با تظاهرات مردم مواجه شد که : نان ، لباس و سرپناه مطالبه میکردند . او در بازگشت با اراکین دربار جلسه ای برپا نموده گفت : اگر در فکر اراضی خارج انگلیس نباشیم به زودی درین جزیره غرق می شویم . برای گرفتن اراضی در شرق به دو چیز نیاز است . یکی وسیله و دیگری افزار . وسیله « رهبران دینی » اند که قدرت سمت و سو دادن مردم را دارند و افزار « پول » نام دارد . به رهبران دینی پول بدهید و خواست خویش را دیکته کنید . عزل و نصب شاهان و امیران در دست همین طایفه است . و نیز آنان با ایجاد تفرقه هر نوع هم بسته گی ملی را درهم می شکنند . و دیدیم و تا کنون نیز شاهدیم که انگلیس با همین تاکتیک و به کمک همین طایفه امپراطور جهان بوده و هست .
این گروه مفته خوار و سرباری جوامع ، جنبنده های زهردار اند و از زهر اینان ، پناه به خدا . تا که این طایفه وجود دارد ، از ترقی و مدرنیته خبری نیست که نیست . به قول معروف : وقتی آخوند بر خر سوار شد ، یا خر بمیرد و یا آخوند . پیاده شدنی نیست که نیست . امان از دست این طایفه .
پس مانده و بی درد ز افسانۀ شیخیم
نگذاشت که درد از دل ما شور برآرد .
نگارنده فقط سه نفر آخوند خوب را می شناسم .
یکی سید جمال الدین اسعد آبادی « افغان » که دشمن استعمار و استبداد بود و در همین راه جان باخت .
دوم شخصی لاغر اندامی بود به نام شیخ بهلول که از طرف شاه ایران به بغداد پناهنده شد و در آنجا از طریق رادیو بر علیه شاه ایران و استعمار بیانات آتشینی داشت و دو سه بار به افغانستان سفر نمود و نگارنده در دو سه محفل او را از نزدیک دیده بودم . غذایش فقط نان و ماست بود و خیلی کم خور بود و دریای از دانش بود و ساعتها برای بیداری مردم سخن می گفت .
سوم تا حدودی سید اسماعیل بلخی بود که بعد ها عمامه بدل کرد و دستار سفید بر سر نمود و گفت : من یک هزاره هستم ، به من سید خطاب نکنید و دستم را نبوسید که دست بوسی بت پرستی است و دست پیغمبر را کسی نبوسیده است . فقط همین سه نفر بودند که خدایشان بیامرزاد .