آقای داکتر کریم حمزه،
مطلب خیلی جالبِ را مطرح کردید. من حرف های تانرا تائید میکنم.
مشکل ما مردم همین نداشتن هویت فردیست. ما نه خود بحیث فرد در اجتماع پذیرفته میشویم، نه حاضریم، کسی دیگر را به اساس شخصیت خودش بپذیریم. این خود یکی از مشخصات جامعه پدرسالاراست. هویت ما را در قدم اول پدر و پدرکلان های ما، بعد فامیل ما به همین درجه بندی قوم و قبیله ما میسازد. اگر همه ای این مشخصات را از فردِ بگیرید، دیگر هیچ چیزی برایش باقی نمی ماند. البته اتکأ به هویت فامیلی و قومی مزایای هم دارد، که همیشه در پناه آن میخزیم و خود را مسؤن تر از خطرات و مشکلات زندگی احساس میکنیم. اما در عین زمان مجبوریم، که مسؤلیت خطا ها و حتی جرم اعضای فامیل و قبیله را نیز به دوش بکشیم. از همین لحاظ حاضر نیستیم که جرم را فردی بنگریم، بلکه اگر قدرت داشته باشیم، تمام قوم وقبیله مجرم را از تیغ میکشیم/ که بارها کشیدیم. همچنان خوبی ها و شایستگی های فرد تنها به خودش نه، بلکه به تمام قوم وقبیله اش تعلق میگیرد.
خلاصه، تا زمانیکه مسؤلیت اعمال خوب وخراب خود را خود ما بدوش نگیریم (چیزیکه یک طقل اروپائی از سن سه سالگی میاموزد)، تا آنزمان هویت فردی ما رشد نخواهد کرد.
گرچه نیاکان خود را صد ها سال قبل دفن کرده ایم، اما نعش شانرا هنوز هم به پُشت خود حمل میکنیم.
آقای داکتر کریم حمزه،
مطلب خیلی جالبِ را مطرح کردید. من حرف های تانرا تائید میکنم.
مشکل ما مردم همین نداشتن هویت فردیست. ما نه خود بحیث فرد در اجتماع پذیرفته میشویم، نه حاضریم، کسی دیگر را به اساس شخصیت خودش بپذیریم. این خود یکی از مشخصات جامعه پدرسالاراست. هویت ما را در قدم اول پدر و پدرکلان های ما، بعد فامیل ما به همین درجه بندی قوم و قبیله ما میسازد. اگر همه ای این مشخصات را از فردِ بگیرید، دیگر هیچ چیزی برایش باقی نمی ماند. البته اتکأ به هویت فامیلی و قومی مزایای هم دارد، که همیشه در پناه آن میخزیم و خود را مسؤن تر از خطرات و مشکلات زندگی احساس میکنیم. اما در عین زمان مجبوریم، که مسؤلیت خطا ها و حتی جرم اعضای فامیل و قبیله را نیز به دوش بکشیم. از همین لحاظ حاضر نیستیم که جرم را فردی بنگریم، بلکه اگر قدرت داشته باشیم، تمام قوم وقبیله مجرم را از تیغ میکشیم/ که بارها کشیدیم. همچنان خوبی ها و شایستگی های فرد تنها به خودش نه، بلکه به تمام قوم وقبیله اش تعلق میگیرد.
خلاصه، تا زمانیکه مسؤلیت اعمال خوب وخراب خود را خود ما بدوش نگیریم (چیزیکه یک طقل اروپائی از سن سه سالگی میاموزد)، تا آنزمان هویت فردی ما رشد نخواهد کرد.
گرچه نیاکان خود را صد ها سال قبل دفن کرده ایم، اما نعش شانرا هنوز هم به پُشت خود حمل میکنیم.