از تریبون بخش فارسی بی بی سی برای هویت سازی های جعلی سوء استفاده می شود
28 دسامبر 2012, 00:17, توسط منصور
اقبال لاهوری هم به زبان فارسی شعر گفته است ایا او هم پاکستانی نیست؟ بیدل هم به زبان فارسی شعر گفته است ایا او هم هندی نیست؟
زبان فارسی مربوط یک قوم نیست. سلطان محمود غزنوی هم ترک بود اما بیشترین انکشاف زبان فارسی در زمان او صورت گرفت. حاکمان مغولی هند، زبان فارسی را در هند انقدر گسترش دادند که به زبان رسمی در هند تبدیل شد.
من فکر می کنم که رویکرد خونی و نژادی و قومی تعدادی از فارسی زبانها به ضرر زبان فارسی است و این زبان را در نهایت به یکی دو قوم محدود خواهد کرد.
از طرف دیگر، مولا از ترکیه بزرگ شد و در انجا زندگی کرد و فوت شد. اگر با هر منطق نگاه کنیم او یک ترک است و اهل ترکیه.
اگر زبان فارسی کسی را ایرانی می کند پس بیدل هم باید ایرانی باشد و همچنان هیچ کسی که فارسی بلند نیست نباید ایرانی باشد.
در خانقاههای پاکستان و هند هنوز با زبان فارسی سرود و شعر می خوانند. ایا همه ای این صوفی ها ایرانی هستند؟ نه خیر. زبان فارسی یک زبان فرا قومی بود و لذا اقوام مختلف می توانند فارسی زبان باشند. پس دلیل نمی شود که فارسی زبان بودن مولانا را دلیل بر ایرانی بودن او بگیریم.
اسم ابو علی سینا هم عربی است. اکثریت مطلق نوشته هایش هم به زبان عربی است. ایا ابوعلی سینا یک عرب است؟ هم چنان اکثریت شخصیت های علمی اسیای میانه، ایران و افغانستان در گذشته به زبان عربی می نوشتند ایا اینها همه عرب هستند؟
از طرف دیگر، مولوی را ما نباید از حدش بیشتر بزرگ کنیم. او یک شاعر و صوفی بود و بس. افکارش هم بسیار پیچیده نبود. او در شعرهایش به مدارا و گذشت تاکید دارد و در پی شریعیت دین نیست بلکه در پی حقیقت است که از نظر او در اموزه های ادیان مختلف چون مسیحیت و اسلام و یهودیت می توان یافت شان. این افکار خیلی هم پیچیده نیستند و اصلا نمی شود مثلا از نگاه ارزش ان ان را با افکار نیوتن مقایسه کرد.
لذا، مولوی هم یک انسان عادی بود که طبع خوبی برای شعر داشت. از قضا چون جهان غرب محور است و اشعار مولوی به خاطر تعریفاتش از عیسی مسیح مورد پسند امریکایی های مذهبی قرار می گیرد لذا این طور ما را اشفته کرده است. مدال یونسکو هم یک چیز بسیار غیر عادی نیست. در یونسکو برای شخصیت های بسیار مدال وجود دارد. ما گاو دیگران را نمی بنیم اما گوساله ای خود را گاو فکر می کنیم.
بیش از صد سال بود که هموطنان ما اریا و اریایی گفته گلو پاره می کردند. اما حالا که ثابت شده که ایده ای اریایی و اریا اصلا یک ایده استعماری بوده است و مخصوصا دانشمندان علم ژنیتیک هند ان ایده را کاملا از اعتبار انداختند، تعدادی از ما هنوز اریایی مانده ایم و به فکر نژاد نجیب هستیم. حتی اسم کشورهای خود را بر اساس یک ایده ای استعماری درست کردیم مثلا ایران و اریانا. و حالا که ما اریایی اریایی می کنیم همان غربی که این ایده را ایجاد کرد به ریش ما و به حماقت ما می خندند.
اقبال لاهوری هم به زبان فارسی شعر گفته است ایا او هم پاکستانی نیست؟ بیدل هم به زبان فارسی شعر گفته است ایا او هم هندی نیست؟
زبان فارسی مربوط یک قوم نیست. سلطان محمود غزنوی هم ترک بود اما بیشترین انکشاف زبان فارسی در زمان او صورت گرفت. حاکمان مغولی هند، زبان فارسی را در هند انقدر گسترش دادند که به زبان رسمی در هند تبدیل شد.
من فکر می کنم که رویکرد خونی و نژادی و قومی تعدادی از فارسی زبانها به ضرر زبان فارسی است و این زبان را در نهایت به یکی دو قوم محدود خواهد کرد.
از طرف دیگر، مولا از ترکیه بزرگ شد و در انجا زندگی کرد و فوت شد. اگر با هر منطق نگاه کنیم او یک ترک است و اهل ترکیه.
اگر زبان فارسی کسی را ایرانی می کند پس بیدل هم باید ایرانی باشد و همچنان هیچ کسی که فارسی بلند نیست نباید ایرانی باشد.
در خانقاههای پاکستان و هند هنوز با زبان فارسی سرود و شعر می خوانند. ایا همه ای این صوفی ها ایرانی هستند؟ نه خیر. زبان فارسی یک زبان فرا قومی بود و لذا اقوام مختلف می توانند فارسی زبان باشند. پس دلیل نمی شود که فارسی زبان بودن مولانا را دلیل بر ایرانی بودن او بگیریم.
اسم ابو علی سینا هم عربی است. اکثریت مطلق نوشته هایش هم به زبان عربی است. ایا ابوعلی سینا یک عرب است؟ هم چنان اکثریت شخصیت های علمی اسیای میانه، ایران و افغانستان در گذشته به زبان عربی می نوشتند ایا اینها همه عرب هستند؟
از طرف دیگر، مولوی را ما نباید از حدش بیشتر بزرگ کنیم. او یک شاعر و صوفی بود و بس. افکارش هم بسیار پیچیده نبود. او در شعرهایش به مدارا و گذشت تاکید دارد و در پی شریعیت دین نیست بلکه در پی حقیقت است که از نظر او در اموزه های ادیان مختلف چون مسیحیت و اسلام و یهودیت می توان یافت شان. این افکار خیلی هم پیچیده نیستند و اصلا نمی شود مثلا از نگاه ارزش ان ان را با افکار نیوتن مقایسه کرد.
لذا، مولوی هم یک انسان عادی بود که طبع خوبی برای شعر داشت. از قضا چون جهان غرب محور است و اشعار مولوی به خاطر تعریفاتش از عیسی مسیح مورد پسند امریکایی های مذهبی قرار می گیرد لذا این طور ما را اشفته کرده است. مدال یونسکو هم یک چیز بسیار غیر عادی نیست. در یونسکو برای شخصیت های بسیار مدال وجود دارد. ما گاو دیگران را نمی بنیم اما گوساله ای خود را گاو فکر می کنیم.
بیش از صد سال بود که هموطنان ما اریا و اریایی گفته گلو پاره می کردند. اما حالا که ثابت شده که ایده ای اریایی و اریا اصلا یک ایده استعماری بوده است و مخصوصا دانشمندان علم ژنیتیک هند ان ایده را کاملا از اعتبار انداختند، تعدادی از ما هنوز اریایی مانده ایم و به فکر نژاد نجیب هستیم. حتی اسم کشورهای خود را بر اساس یک ایده ای استعماری درست کردیم مثلا ایران و اریانا. و حالا که ما اریایی اریایی می کنیم همان غربی که این ایده را ایجاد کرد به ریش ما و به حماقت ما می خندند.