Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 29435

اردوی چرسی افغانستان

2 جون 2009, 08:36, توسط يك زن افغان

كسيكه نه به تاريخ وطن خود، نه به نام وطن خود، نه به اردوي ملي وطن خود، نه به زبانهاي وطن خود و
بلاخره نه به گذشته وطن خود افتخار نكند، دچار بحران هويت ملي ميشود.
چون هويت ملي يك گوشهء از هويت فردي انسانها را ميسازد، فلهذا اين شخص بلاخره دچار بحران فردي
(بحران شخصيتي) نيز ميشود.

نمونهء اين بحران هويت را ميتوان در نسل بعد از جنگ جهاني دوم در آلمان بخوبي مطالعه كرد.
اين نسل بعد از جنگ چون از گذشته فاشيستي پدران شان خجالت ميكشيدند، لهذا ازآ لماني بودن خود نيز
خجل بودند. جنبش هاي محصلي سال هاي اواخر 1960 و اوايل 1970 از همين احساس حقارت مقابل ديگر
مليت هاي جهان سرچشمه ميگرفت (البته انگيزه هاي ديگري مانند جنگ ويتنام و فساد در دولت نيز بود)،
كه بلاخره سرنوشت تعداد زياد جنبش محصلين آلمان به تروريزم و كشتار مردم غيرنظامي و در آخر امر به زندان
و خودكشي هاي دستجمعي در زندان كشيد.

انتقاد از كاستي هاي جامعه يك عمل درست و مهم است، اگر جهت اصلاح جامعه صورت گيرد، يعني سازنده، نه تخريب كننده باشد. اما با همه انتقادات يك چيز را نبايد فراموش كنيم، كه ما فقط همين يك وطن را داريم، اگر خوب
است يا خراب. اگر در غربت يك عمر هم سپري كنيد، باز هم يك خارجي يعني بيگانه مي مانيد.

احترام

جستجو در کابل پرس