حکومتی که انتحاری را پاداش می‌‌دهد و نویسنده را به زندان می‌افگند

من پرتو نادری را از زمانیکه در پاکستان و در بی بی سی کار میکرد میشناسم. روزی دوستی برایم گفت دیروز در اسلام آباد پرتو نادری را دیدم که از سفارت ایران با لب پر خنده بیرون میشد و در پهلویش یک ایرانی هم بود . او که مرا نمیشناخت با این ایرانی چنان خوش صحبت میکرد که نپرس. بعد اینکه پرتو نادری به خاطر رفتار مشکوک اش از بی بی سی سبکدوش گردید.
بر علاوه چنانکه همه میدانند پرتو نادری در زمان کمونیست ها به خاطر حرکات اماتوری اش با جبهات مجاهدین و تعریف از ایرانی ها دستگیر و به محبس پلچرخی رفت. در آنجا هم به خاطر جاسوسی از هم اتاقی هایش و خدمت به کمونیست ها از زندان رها و در پست های دولت کمونیستی مقرر شد.
این آدمک آنقدر دروغگوی و بی حافظه است که بیشرمانه خودش را از هشت سالگی اش شاعر میداند. دوستی برایم گفت پرتو نادری را زمان محصل بودنش نه شعر میگفت و نه از ادبیات سرش باز میشد و حالا شعر های مینویسد که گویا قبل از دوران شمولیت اش به پوهنتون کابل بود و بعد زیر اشعار اش مینویسد زندان پلچرخی. اینها همه برای بزرگ جلوه دادن خود است. این شعر هایکه پرتو نادری به آنها افتخار میفروشد همه اش له له له است و مفهومی ندارد....