دوست عزیز! تو در ایرانی و از نظر ات هم پیداست که سالها از افغانستان دور بوده ای و آنچه هم در باره افغانستان شنیده ای، از صفحات تلویزیون و رسانه های مختلف شنیده ای و اصلاً با واقعیت های موجود افغانستان آگاه نیستی. تو می گویی اگر حرف های آقای زرتشت درست است، بیایند استاد بد اخلاق یا متعصب را سبک دوش کنند. بگذار من به جای آقای زرتشت به شما بگویم. یکبار از بس که یکی از استادان فلسفه به نام نیک بین، دانشجویان را به تنگ رسانده بود، دانشجویان همه دسته جمعی علیه او شکایت منطقی و مستند ترتیب دادند. قضیه پیگری شد و جنجال های زیادی در سطح نه تنها دانشکده که در سطح دانشگاه کابل، به راه انداخت. در نتیجه پس از تلاش های زیاد دانشجویان، استاد نیک بین از وظیفه استادی سبکدوش شد. اما پس کمتر از دو ماه، استاد بی هیچ دلیلی به دانشگاه و دانشکده برگشت و البته با عقده دو چندان و اینکه می گفت دیگر پدر تان هم من را از دانشگاه اخراج کرده نمی تواند. گفته شد که استاد مذکور رفته بوده در جلسه شورای علمی انشگاه کابل و گریه کرده شورای علمی به خاطر مسأله ننگ کور افغانی ظاهراً و البته در حقیقت به خاطر اینکه نشود این شورش ها پایگاه تمام آن عده استادان فاسد و متعصب و بداخلاق را به خطر بیندازد، استاد را بدون هیچ دادگاه و تحقیق، به درس و دانشکده برگرداند. جناب! شما از این واقعیات چیزی نمی دانید و خبر ندارید. شما خبر ندارید که در افغانستان قانون بی معناست و اصلاً وجود ندارد. شما نمی دانید که از رئیس جمهور تا قضات و دادگاه و تا مجلس نمایندگان اش، فساد و قانون شکنی و بد اخلاقی و دزدی و چپاول می بارد. شما با این واقعیت ها آشنایی ندارید و آن را عملاً و عیناً ندیده اید. می آیید از کشور ایران شعار سر می دهید. من هم و مطمئن ام همه ی جوانان کشور، خواهان اتحاد و ساختن دوباره کشور ایم، اما واقعیت این است که من گفتم. کاش یکبار تشریف می آوردید افغانستان و چند روزی یا دم در دادگاه افغانستان می رفتید یا در دانشگاه درس می خواندید تا به این واقعیت ها پی می بردید.
دوست عزیز! تو در ایرانی و از نظر ات هم پیداست که سالها از افغانستان دور بوده ای و آنچه هم در باره افغانستان شنیده ای، از صفحات تلویزیون و رسانه های مختلف شنیده ای و اصلاً با واقعیت های موجود افغانستان آگاه نیستی. تو می گویی اگر حرف های آقای زرتشت درست است، بیایند استاد بد اخلاق یا متعصب را سبک دوش کنند. بگذار من به جای آقای زرتشت به شما بگویم. یکبار از بس که یکی از استادان فلسفه به نام نیک بین، دانشجویان را به تنگ رسانده بود، دانشجویان همه دسته جمعی علیه او شکایت منطقی و مستند ترتیب دادند. قضیه پیگری شد و جنجال های زیادی در سطح نه تنها دانشکده که در سطح دانشگاه کابل، به راه انداخت. در نتیجه پس از تلاش های زیاد دانشجویان، استاد نیک بین از وظیفه استادی سبکدوش شد. اما پس کمتر از دو ماه، استاد بی هیچ دلیلی به دانشگاه و دانشکده برگشت و البته با عقده دو چندان و اینکه می گفت دیگر پدر تان هم من را از دانشگاه اخراج کرده نمی تواند. گفته شد که استاد مذکور رفته بوده در جلسه شورای علمی انشگاه کابل و گریه کرده شورای علمی به خاطر مسأله ننگ کور افغانی ظاهراً و البته در حقیقت به خاطر اینکه نشود این شورش ها پایگاه تمام آن عده استادان فاسد و متعصب و بداخلاق را به خطر بیندازد، استاد را بدون هیچ دادگاه و تحقیق، به درس و دانشکده برگرداند. جناب! شما از این واقعیات چیزی نمی دانید و خبر ندارید. شما خبر ندارید که در افغانستان قانون بی معناست و اصلاً وجود ندارد. شما نمی دانید که از رئیس جمهور تا قضات و دادگاه و تا مجلس نمایندگان اش، فساد و قانون شکنی و بد اخلاقی و دزدی و چپاول می بارد. شما با این واقعیت ها آشنایی ندارید و آن را عملاً و عیناً ندیده اید. می آیید از کشور ایران شعار سر می دهید. من هم و مطمئن ام همه ی جوانان کشور، خواهان اتحاد و ساختن دوباره کشور ایم، اما واقعیت این است که من گفتم. کاش یکبار تشریف می آوردید افغانستان و چند روزی یا دم در دادگاه افغانستان می رفتید یا در دانشگاه درس می خواندید تا به این واقعیت ها پی می بردید.