به آقای باب!
دوست عزیز! من حرف شما را مبنی بر ارائه شواهد و اسناد، قبول دارم. یعنی چیزهایی- به قول شما فکت هایی- باید ارائه شود که دال بر صحت ادعا یا «افترا» باشد. به هر حال، من قبلاً در پاسخ به این سوال گفتم که بنا به دلائلی چند، از بردن اسم استادان و ارائه اسناد مستند، صرف نظر می گردد. هرگاه اگر نهادی خواستار اقامه دعوا در این مسأله شد و از بنده مدرک و شواهد خواست، آن زمان من به شما قول می دهم که از ویدیو تا صوت و عکس و شاهدین، از خود ارائه دهم. من در نوشته ام، فقط سعی کردم به وجود چنین پدیده ها در دانشگاه کابل به عنوان یکی از مهم ترین دانشگاه های کشور، اشاره کنم. از این گذشته، اینکه در افغانستان و در جزء جزء و وجب به وجب خاک آن چه می گذرد، هر شهروند افغانستانی آگاه است و می داند. موضوع وجود تعصب و تبعیض و برخوردهای عقده ایی و توهین آمیز برخی استادان در مقابل دانشجویان را هیچ کسی منکر شده نمی تواند. چرا؟ چون واقعیت مثل روز روشن است و نیازی حتا به تحقیق ندارد. در چند نظر اخیر شما، من به این نتیجه رسیدم که جنابعالی، با نوشته ام مشکل ندارید، انگار با خود من مشکل دارید. امیدوارم این تصور و تلقی درست نباشد به هر حال هرچه هست باشد و من اعترافاً هیچ ادعای بزرگی ندارم و از طرفداران نقد هستم و معتقدم هرچیز و همه چیز نقد پذیر است. زیرا در جایی که منطق گفتمان پیش کشیده می شود، نقد خود به خود وارد می شود و اعلام موجودیت می کند. اگر شما حرفهای من را افتراء می دانید، بدانید. هرچه دل تان خواست بدانید. اما واقعیت این است که از وجود تعصب و تبعیض و برخوردهای ناروای برخی استادن در مقابل دانشجویان در دانشگاه کابل، هیچ کسی سرباز زده نمی تواند و این واقعیت، از روز بهاری روشن تر است گرچه کره و زشت و ضد انسانی است اما واقعاً وجود دارد. اشاره کوتاه بکنم به موضع گیری شما؛ محترم! شما از موقف ضد تبعیض و تعصب تان صحبت می کنید در نظرات بالای تان، چه نوشته اید؟ در پای یکی- دو مقابله دیگر در همین رسانه، نظریات شما را دیدم که مستقیم به پشتون ها توهین کرده بودید. من واقعاً ماندم که چه بگویم. آیا دیگر زمان آن نرسیده که دست از شعار و دروغ به خود مان برداریم؟! نظرات تان موجود است و دوستان همه بیایند کمی شما را هم مورد قضاوت قرار دهند. خیر است و باکی ندارد اگر با نام مستعار هستید و کسی نمی فهمد این آقای باب گرانقدر چه کسی است، اما مطمئن ام شما نمی توانید خیلی راحت از کنار این موضوع عبور کنید. چون دروغ وجدان هر دروغ گویی را اگر نه زیاد، کمی شوک می دهد.
به آقای باب!
دوست عزیز! من حرف شما را مبنی بر ارائه شواهد و اسناد، قبول دارم. یعنی چیزهایی- به قول شما فکت هایی- باید ارائه شود که دال بر صحت ادعا یا «افترا» باشد. به هر حال، من قبلاً در پاسخ به این سوال گفتم که بنا به دلائلی چند، از بردن اسم استادان و ارائه اسناد مستند، صرف نظر می گردد. هرگاه اگر نهادی خواستار اقامه دعوا در این مسأله شد و از بنده مدرک و شواهد خواست، آن زمان من به شما قول می دهم که از ویدیو تا صوت و عکس و شاهدین، از خود ارائه دهم. من در نوشته ام، فقط سعی کردم به وجود چنین پدیده ها در دانشگاه کابل به عنوان یکی از مهم ترین دانشگاه های کشور، اشاره کنم. از این گذشته، اینکه در افغانستان و در جزء جزء و وجب به وجب خاک آن چه می گذرد، هر شهروند افغانستانی آگاه است و می داند. موضوع وجود تعصب و تبعیض و برخوردهای عقده ایی و توهین آمیز برخی استادان در مقابل دانشجویان را هیچ کسی منکر شده نمی تواند. چرا؟ چون واقعیت مثل روز روشن است و نیازی حتا به تحقیق ندارد. در چند نظر اخیر شما، من به این نتیجه رسیدم که جنابعالی، با نوشته ام مشکل ندارید، انگار با خود من مشکل دارید. امیدوارم این تصور و تلقی درست نباشد به هر حال هرچه هست باشد و من اعترافاً هیچ ادعای بزرگی ندارم و از طرفداران نقد هستم و معتقدم هرچیز و همه چیز نقد پذیر است. زیرا در جایی که منطق گفتمان پیش کشیده می شود، نقد خود به خود وارد می شود و اعلام موجودیت می کند. اگر شما حرفهای من را افتراء می دانید، بدانید. هرچه دل تان خواست بدانید. اما واقعیت این است که از وجود تعصب و تبعیض و برخوردهای ناروای برخی استادن در مقابل دانشجویان در دانشگاه کابل، هیچ کسی سرباز زده نمی تواند و این واقعیت، از روز بهاری روشن تر است گرچه کره و زشت و ضد انسانی است اما واقعاً وجود دارد. اشاره کوتاه بکنم به موضع گیری شما؛ محترم! شما از موقف ضد تبعیض و تعصب تان صحبت می کنید در نظرات بالای تان، چه نوشته اید؟ در پای یکی- دو مقابله دیگر در همین رسانه، نظریات شما را دیدم که مستقیم به پشتون ها توهین کرده بودید. من واقعاً ماندم که چه بگویم. آیا دیگر زمان آن نرسیده که دست از شعار و دروغ به خود مان برداریم؟! نظرات تان موجود است و دوستان همه بیایند کمی شما را هم مورد قضاوت قرار دهند. خیر است و باکی ندارد اگر با نام مستعار هستید و کسی نمی فهمد این آقای باب گرانقدر چه کسی است، اما مطمئن ام شما نمی توانید خیلی راحت از کنار این موضوع عبور کنید. چون دروغ وجدان هر دروغ گویی را اگر نه زیاد، کمی شوک می دهد.