سلام بر همه
عفت کلام از دست برخی می رود و سطح نقد را بسیار سقوط می دهند.
متاسم از ابراز نظرهای رحیم الله کابلی. شما اینقدر در نقد نباید سقوط کنید، نوشته را نقد کنید برادر به خود شخص و به ذات و ریشه صاحب نوشته نچسبید. نقد یعنی امر به معروف و نهی از منکر.
امر به معروف و نهی از منکر نقد نتجیزی است دوستان، در امر به معروف آدمی باید به عمل که حالا نوشته است، توجه شود و عمل نقد گردد نه اینکه ذات وزریه طرف را به نقد بگیریم.
ما باید بتوانیم عمل را از ذات طرف جدا کنیم، در این صورت است دانسته می شود ما طرفی را که نقد می کنیم می پذیریم ولی رفتار او را نمی پسندیم والبته نه همه رفتارهایش را بلکه یک رفتار یا دو رفتار او را.
نه همه باورهایش را بلکه برخی باورهایش را به نقد می گیریم.
رحیم الله جان، اصلا کارت درست نبود.
کمتر از حدیث و آیت شاهد مثال بیاورید، زیرا تا زمانی که آدمی 5 تفسیر را درباره یک حدیث یاآیت نبیند نمی تواند این کلمات نورانی را به هرجایی بکشد و هدف خودش را به وسیله این امور تثبیت نماید
اگر بنا باشد که آدمی دین را مایه دست یابی به اعتبار اجتماعی و یا کوبیدن خصم کند، دقیقا دین می شود یک ابزار پست، ابزار خنثی و بی خاصیت. دین آیینه است که بوسیله آن آدمی باید خود و جامعه اش را ببینید و نقد کند
و جادلهم باالتی هی احس را نیز از یاد نبرد.
سلام بر همه
عفت کلام از دست برخی می رود و سطح نقد را بسیار سقوط می دهند.
متاسم از ابراز نظرهای رحیم الله کابلی. شما اینقدر در نقد نباید سقوط کنید، نوشته را نقد کنید برادر به خود شخص و به ذات و ریشه صاحب نوشته نچسبید. نقد یعنی امر به معروف و نهی از منکر.
امر به معروف و نهی از منکر نقد نتجیزی است دوستان، در امر به معروف آدمی باید به عمل که حالا نوشته است، توجه شود و عمل نقد گردد نه اینکه ذات وزریه طرف را به نقد بگیریم.
ما باید بتوانیم عمل را از ذات طرف جدا کنیم، در این صورت است دانسته می شود ما طرفی را که نقد می کنیم می پذیریم ولی رفتار او را نمی پسندیم والبته نه همه رفتارهایش را بلکه یک رفتار یا دو رفتار او را.
نه همه باورهایش را بلکه برخی باورهایش را به نقد می گیریم.
رحیم الله جان، اصلا کارت درست نبود.
کمتر از حدیث و آیت شاهد مثال بیاورید، زیرا تا زمانی که آدمی 5 تفسیر را درباره یک حدیث یاآیت نبیند نمی تواند این کلمات نورانی را به هرجایی بکشد و هدف خودش را به وسیله این امور تثبیت نماید
اگر بنا باشد که آدمی دین را مایه دست یابی به اعتبار اجتماعی و یا کوبیدن خصم کند، دقیقا دین می شود یک ابزار پست، ابزار خنثی و بی خاصیت. دین آیینه است که بوسیله آن آدمی باید خود و جامعه اش را ببینید و نقد کند
و جادلهم باالتی هی احس را نیز از یاد نبرد.