سخنرانی اندیشهبرانگیز قسیم اخگر در جشنوارهی اعلام موجودیت حزب همبستگی افغانستان به تاریخ ۲۹ حمل ۱۳۸۳
اینك به مرحلهاى رسیدهایم كه از طرف صحبتهایی در مورد دموكراسى، اّزادى، پلورالیزم و ارزش هاى مدنى شنیده مىشود. امروز از دموكراسىای صحبت مىشود كه در واقعیت خود دموكراسی اعطایی، دموكراسی هوایی و دموكراسیایست كه از روی ارفاق و قسماً دلسوزی، بخاطر ایجابات استراتیژیك اربابان حاكم بر جهان، به ما داده شده است. صریحاً باید بگوییم كه این دموكراسیای نیست كه ما خواهانش بودیم. دموكراسی میراث شهدای ماست، ارثیهی خون هزار شهید است كه برعلیه استبداد، ستم، تروریزم و استعمار رزمیده اند. دموكراسی هدیهی واصف قندهاری است كه در پای توپ گفت: ترك جان و ترك مال و ترك سر در ره مشروطه اول منزل است. دموكراسی ارمغام خون پاك عبدالرحمن لودین معروف به كبریت است كه بدون محاكمه توسط اعلیحضرت غازی نادرشاه در پای درختی در قصر دلكشاه اعدام شد. دموكراسی میراث محمودی فقید و میراث زولانه های غبار است. و اعلام تولد حزب همبستگی افغانستان، از فرزندان آن بزرگواران، كه امروز شاهد آن هستیم میتواند برای ما مایه امید باشد برای اینكه اینان كسانی نیستند كه یكشبه پس از غرش بی ۵۲ دموكرات شده باشند. این ها از قماش فلان بنیادگرای قاتل مزدور اجنبی نیستند كه یكباره همه شعارهای قبلی خود را گذاشته و دموكرات شده باشند، بیآنكه بفهمند دموكراسی یعنی چه.
از پیروان خط امام و ولایت فقیه تا مریدان جنرال اختر عبدالرحمن و مزدوران آی اس آی و غیره، همه یكشبه دموكرات شده اند. طبیعی است كه دموكراسی اینها نیز از قماش اسلام شان است، طوریكه در زمان اشغال كشور ما توسط اتحاد شوروی، این ها از روس اسلحه میگرفتند و هم دیگر را میكشتند. امروز هم كه اینان میگویند ما دموكرات هستیم و دموكراسی با اسلام هیچ اختلاف ندارد، منظور شان واقعا ًاین نیست كه ما دموكراسی را قبول داریم منظور اساسی چیز دیگر است. در نظر آنان دموكراسی همان تعبیری از اسلام است كه به كمك ماموران آی اس آی كل پشاور را به پولیگون رشیدترین فرزندان آزادی خواه مردم افغانستان تبدیل كردند.
دموكراسی مرحلهای از بلوغ انسانی است. بلوغ را نمیشود گدایی كرد، آزادی و دموكراسی را هم نمیشود گدایی كرد. آنچه بعنوان گدایی بدست بیاید هرچه باشد آزادی دموكراسی نیست. دوستان! با پای همسایه با پای بیگانه به بهشت نمیشود رفت و اگر پای همسایه بتواند شما را به بهشت ببرد، بازهم بهشتی نمیشوید، بهشت محصول كار و مبارزه مردم ما است.
برگزاری این مجلس و این تقریب شكوهمند میتواند برای من این امیدواری را بدهد كه در دادگاه، ما جواب خواهیم داشت كه ما بودیم، هرچند در هیچ بلندگویی سخن های ما شنیده نشد، از دوره مشروطه خواهان، از دورهی واصف قندهاری، عبدالرحمن لودین معروف به كبریت، سرور جویا و غلام محمد غبار تا شهدای كه در پولیگون های "دموكراتیك رفقا" در پلچرخی و یا پولیگون های "اسلامی برادران " در پشاور خون پاك شان نشانهی داعیهی برحق آزادی بیان هست، بودیم و خواهیم بود.
سخنرانی اندیشهبرانگیز قسیم اخگر در جشنوارهی اعلام موجودیت حزب همبستگی افغانستان به تاریخ ۲۹ حمل ۱۳۸۳
اینك به مرحلهاى رسیدهایم كه از طرف صحبتهایی در مورد دموكراسى، اّزادى، پلورالیزم و ارزش هاى مدنى شنیده مىشود. امروز از دموكراسىای صحبت مىشود كه در واقعیت خود دموكراسی اعطایی، دموكراسی هوایی و دموكراسیایست كه از روی ارفاق و قسماً دلسوزی، بخاطر ایجابات استراتیژیك اربابان حاكم بر جهان، به ما داده شده است. صریحاً باید بگوییم كه این دموكراسیای نیست كه ما خواهانش بودیم. دموكراسی میراث شهدای ماست، ارثیهی خون هزار شهید است كه برعلیه استبداد، ستم، تروریزم و استعمار رزمیده اند. دموكراسی هدیهی واصف قندهاری است كه در پای توپ گفت: ترك جان و ترك مال و ترك سر در ره مشروطه اول منزل است. دموكراسی ارمغام خون پاك عبدالرحمن لودین معروف به كبریت است كه بدون محاكمه توسط اعلیحضرت غازی نادرشاه در پای درختی در قصر دلكشاه اعدام شد. دموكراسی میراث محمودی فقید و میراث زولانه های غبار است. و اعلام تولد حزب همبستگی افغانستان، از فرزندان آن بزرگواران، كه امروز شاهد آن هستیم میتواند برای ما مایه امید باشد برای اینكه اینان كسانی نیستند كه یكشبه پس از غرش بی ۵۲ دموكرات شده باشند. این ها از قماش فلان بنیادگرای قاتل مزدور اجنبی نیستند كه یكباره همه شعارهای قبلی خود را گذاشته و دموكرات شده باشند، بیآنكه بفهمند دموكراسی یعنی چه.
از پیروان خط امام و ولایت فقیه تا مریدان جنرال اختر عبدالرحمن و مزدوران آی اس آی و غیره، همه یكشبه دموكرات شده اند. طبیعی است كه دموكراسی اینها نیز از قماش اسلام شان است، طوریكه در زمان اشغال كشور ما توسط اتحاد شوروی، این ها از روس اسلحه میگرفتند و هم دیگر را میكشتند. امروز هم كه اینان میگویند ما دموكرات هستیم و دموكراسی با اسلام هیچ اختلاف ندارد، منظور شان واقعا ًاین نیست كه ما دموكراسی را قبول داریم منظور اساسی چیز دیگر است. در نظر آنان دموكراسی همان تعبیری از اسلام است كه به كمك ماموران آی اس آی كل پشاور را به پولیگون رشیدترین فرزندان آزادی خواه مردم افغانستان تبدیل كردند.
دموكراسی مرحلهای از بلوغ انسانی است. بلوغ را نمیشود گدایی كرد، آزادی و دموكراسی را هم نمیشود گدایی كرد. آنچه بعنوان گدایی بدست بیاید هرچه باشد آزادی دموكراسی نیست. دوستان! با پای همسایه با پای بیگانه به بهشت نمیشود رفت و اگر پای همسایه بتواند شما را به بهشت ببرد، بازهم بهشتی نمیشوید، بهشت محصول كار و مبارزه مردم ما است.
برگزاری این مجلس و این تقریب شكوهمند میتواند برای من این امیدواری را بدهد كه در دادگاه، ما جواب خواهیم داشت كه ما بودیم، هرچند در هیچ بلندگویی سخن های ما شنیده نشد، از دوره مشروطه خواهان، از دورهی واصف قندهاری، عبدالرحمن لودین معروف به كبریت، سرور جویا و غلام محمد غبار تا شهدای كه در پولیگون های "دموكراتیك رفقا" در پلچرخی و یا پولیگون های "اسلامی برادران " در پشاور خون پاك شان نشانهی داعیهی برحق آزادی بیان هست، بودیم و خواهیم بود.