حضور همه دوستان سلام تقدیم است!
اسم من فرهاد است و من محصل سال دوم پوهنحی زمین شناسی در پوهنتون کابل میباشم و علاقه زیاد به مطالعۀ اخبار از طریق انترنت دارم در حین خواندن اخبار چشمم به مطلبی " از دین پروری تا دین فروشی" نوشته آقای عتیق الله مولوی زاده در سایت کابل پرس? افتاد که مرا بخود جلب کرد و به اصل مضمون مراجعه کردم وقتی مضمون را مطالعه کردم بسیار مأیوس شدم که چه افترأات بی بنیادی بر یک شخصیت ملی کشور و یک مبارز واقعی این سر زمین ما ناجوانمردانه زده شده است، من قبلاً کدام شناختی از علامه فیضانی نداشتم و در صدد دفاع از وی نیز نبرآمده ام ولی منحیث مسؤلیت ایمانی و وجدانی لازم دانستم تا سطور چندی را در این زمینه بنگارم.
سال گذشته در یکی از کنفرانس های علمی و تحقیقی که پیرامون مبارزات، افکار و آثار علامه فیضانی در تالار بین المللی مطبوعات افغانستان برگزار گردیده بود اشتراک نموده بودم و از ورای نظرات دانشمندان کشور چون آقای داکتر فضل الله مجددی، جناب پوهاند پنجشیری، آقای عبدالرحمن اوغلی، آقای مسعود ترشتوال، آقای هارون میر، جناب حبیب الله رفیع و محترم هلیه من عزنوی وغیره دانشمندان... بسیار مطالب تازه و جالب را شنیدم که واقعاً در خور ستایش بود و از آن به بعد به آثار علامه فیضانی علاقمند شدم و خوشبختانه با تماس با کانون علمی و فرهنگی علامه فیضانی در کابل توانستم بعضی از آثار شانرا بدست آرم. وقتی آثار جناب شانرا مطالعه کردم واقعاً برایم دید دیگری از اسلام و قرآن بخشید خصوصاً کلیات شش جام شان و بخصوص بحث خود شناسی خداشناسی، دید سطحی که از اسلام و دین بشکل رسم و عنعنه داشتم مرا به حقیقت دین متوجه ساخت و در پرتو فیض آثار گهر بارش که از چشمۀ زلال قرآن عظیم الشأن منشأ دارد، برایم دست داد. حالا به صراحت گفته میتوانم که من یک مسلمان علمی نه تقلیدی و سنتی استم و بر خود میبالم و خود را خوش چانس یافتم که با این مرد بزرگ خلف سید جمال الدین آشنایی و شناخت حاصل نمودم.
مشورۀ من به جناب مولوی زاده که خود را پسر مرحوم عبدالوهاب پنجشیری میداند، اینست تا یکبار از عینک حقیقی و بی غرضانه به آثار و افکار علامه فیضانی مراجعه کند و عینک غرض و مرض را یکسو گذاشته با عمق نظر آنرا مطالعه کند انشاالله اگر از پدر مرحوم اثری و فیضی داشته باشد "خدا کند" انشاالله حتماً چشمان غبار آلود اش باز شده و حقیقت را به چشم دل نظاره خواهد کرد... و دقیقاً نداستم چرا جناب شان در چنین برهۀ تاریخی که کشور ما چه نابسامانی ها و بی عدالتی ها را پشت سر میگذراند دست به همچو عمل بی بخردانه زده، نمی دانم کی را میخواهد با این مقال خود خوشحال سازد و چه مشکلی را با این نبشتۀ مضحک خود خواسته حل نماید، اگر خواسته ای تا کدام راز تاریخی را افشأ کنی چرا در زمان که مرحوم پنجنشیری (قبله گاه ات) حیات داشتند بان نپرداختی ؟ تا ایشان هم منحیث شاهد اصلی صحنه (که خود یکی از اجزای روش تحقیق است) به مضمون و مقاله ات صحه میگذاشت، معلوم است که توطئه ای پشت پرده در کار است که همچو یک بهتان و توطئه را علیه این شخصیت بزرگ روا داشته یی، بدان و آگاه باش که بقول عارفی:
با صاف دل مجادله با خویش دشمنیست هر که به آئینه خنجر کشد بخود کشد
و یا : گر خدا خواهد پردۀ کس درد میل اش اندر طعنۀ پاکان برد
با احترام
فرهاد پنجشیری
حضور همه دوستان سلام تقدیم است!
اسم من فرهاد است و من محصل سال دوم پوهنحی زمین شناسی در پوهنتون کابل میباشم و علاقه زیاد به مطالعۀ اخبار از طریق انترنت دارم در حین خواندن اخبار چشمم به مطلبی " از دین پروری تا دین فروشی" نوشته آقای عتیق الله مولوی زاده در سایت کابل پرس? افتاد که مرا بخود جلب کرد و به اصل مضمون مراجعه کردم وقتی مضمون را مطالعه کردم بسیار مأیوس شدم که چه افترأات بی بنیادی بر یک شخصیت ملی کشور و یک مبارز واقعی این سر زمین ما ناجوانمردانه زده شده است، من قبلاً کدام شناختی از علامه فیضانی نداشتم و در صدد دفاع از وی نیز نبرآمده ام ولی منحیث مسؤلیت ایمانی و وجدانی لازم دانستم تا سطور چندی را در این زمینه بنگارم.
سال گذشته در یکی از کنفرانس های علمی و تحقیقی که پیرامون مبارزات، افکار و آثار علامه فیضانی در تالار بین المللی مطبوعات افغانستان برگزار گردیده بود اشتراک نموده بودم و از ورای نظرات دانشمندان کشور چون آقای داکتر فضل الله مجددی، جناب پوهاند پنجشیری، آقای عبدالرحمن اوغلی، آقای مسعود ترشتوال، آقای هارون میر، جناب حبیب الله رفیع و محترم هلیه من عزنوی وغیره دانشمندان... بسیار مطالب تازه و جالب را شنیدم که واقعاً در خور ستایش بود و از آن به بعد به آثار علامه فیضانی علاقمند شدم و خوشبختانه با تماس با کانون علمی و فرهنگی علامه فیضانی در کابل توانستم بعضی از آثار شانرا بدست آرم. وقتی آثار جناب شانرا مطالعه کردم واقعاً برایم دید دیگری از اسلام و قرآن بخشید خصوصاً کلیات شش جام شان و بخصوص بحث خود شناسی خداشناسی، دید سطحی که از اسلام و دین بشکل رسم و عنعنه داشتم مرا به حقیقت دین متوجه ساخت و در پرتو فیض آثار گهر بارش که از چشمۀ زلال قرآن عظیم الشأن منشأ دارد، برایم دست داد. حالا به صراحت گفته میتوانم که من یک مسلمان علمی نه تقلیدی و سنتی استم و بر خود میبالم و خود را خوش چانس یافتم که با این مرد بزرگ خلف سید جمال الدین آشنایی و شناخت حاصل نمودم.
مشورۀ من به جناب مولوی زاده که خود را پسر مرحوم عبدالوهاب پنجشیری میداند، اینست تا یکبار از عینک حقیقی و بی غرضانه به آثار و افکار علامه فیضانی مراجعه کند و عینک غرض و مرض را یکسو گذاشته با عمق نظر آنرا مطالعه کند انشاالله اگر از پدر مرحوم اثری و فیضی داشته باشد "خدا کند" انشاالله حتماً چشمان غبار آلود اش باز شده و حقیقت را به چشم دل نظاره خواهد کرد... و دقیقاً نداستم چرا جناب شان در چنین برهۀ تاریخی که کشور ما چه نابسامانی ها و بی عدالتی ها را پشت سر میگذراند دست به همچو عمل بی بخردانه زده، نمی دانم کی را میخواهد با این مقال خود خوشحال سازد و چه مشکلی را با این نبشتۀ مضحک خود خواسته حل نماید، اگر خواسته ای تا کدام راز تاریخی را افشأ کنی چرا در زمان که مرحوم پنجنشیری (قبله گاه ات) حیات داشتند بان نپرداختی ؟ تا ایشان هم منحیث شاهد اصلی صحنه (که خود یکی از اجزای روش تحقیق است) به مضمون و مقاله ات صحه میگذاشت، معلوم است که توطئه ای پشت پرده در کار است که همچو یک بهتان و توطئه را علیه این شخصیت بزرگ روا داشته یی، بدان و آگاه باش که بقول عارفی:
با صاف دل مجادله با خویش دشمنیست هر که به آئینه خنجر کشد بخود کشد
و یا : گر خدا خواهد پردۀ کس درد میل اش اندر طعنۀ پاکان برد
با احترام
فرهاد پنجشیری