خیلی مقالهء زیبا بود، عمرجناب میراحمد لومانی را هرچه درازتر وپربار ترمیخواهم!
خدمت جناب محترم کا کا جعفر ویا همان بایانی صاحب قدیم هم عرض ادب دارم که ازشدت بیکاری، درشهر اوپسالا دلش از نوشتن پیامها زیرنامهای رنگا رنگ تاکنون کنده نشده است ولی چند مطلب را ایشان باید مد نظر بگیرند و بدانند که :
حرکت مدنی دانشجویان ضد تبعیض، ولو اگر ازطرف دانشجویان هزاره تبار هم براه افتیده باشد، حرکت مدنی داد خواهانه بحساب میرود ومطابق تمام نورم های پذیرفته شدهء جهانی وحقوق بشری ازمشروعیت لازم برخور دار است، آن حرکت، برای اولین بار درتاریخ افغانستان، پشتیبانی بیش از دوصد تن نویسنده وشاعر وآوازخوان در داخل وخارج افغانستان را کسب کرد. آن حرکت تاریخی برای اولین بار، درتاریخ مبارزات دانشجویی افغانستان، نخستین حرکت مدنی موفق وپیروزمند بود که حمایت وپشبیبانی ، احزابی مانند ، حزب حق وعدالت برهبری وزیر داخلهء پشین حنیف اتمررا نیز کسب کرد .
حرکت دانشجویی معترض را میتوان یک حرکت مدنی سرفراز از آزمون زمان نامید که با اعتضاب غذایی هشت روزه، بنیان استبداد قومی نظام حاکم را به لرزه درآورد وارکان مافیایی نظام حاکم را درموسسات تحصیلات عالی، تاسطح سخن گوی رئیس جمهوری ( بچهء ننه فیضی صاحب) وادار به تناقض گویی نمود، نفس این اقدام، یک پیروزی بزرگ برای جنبش دانشجویی درآینده می باشد. وهمچنان آنطوریکه جناب میراحمد لومانی فرموده اند، مخالفان این حرکت مدنی که عمدتا طالب مشربان وگروه های مدافع ارزشهای قبیلوی اوغانی می باشند، درحقیقت خودشان را رسوای عام وخاص ساختند، آنها اعتراضات شانرا از شعار دادن برضد ارزشهای دموکراتیک آغاز کردند وبه شعار دادن علیه نوشابهء پیپسی کولا ختم نمودند که درحقیقت هم خود را وهم حامیان ارگ نشین شان را خجالت زده وسرافگنده ساختند.
بازهم به تائید گفته های ارزشمند جناب میراحمد لومانی، امروز هم در داخل افغانستان وهم درخارج از افغانستان بنیانهای استبداد قبیلوی اوغانی، درحال فروپاشی است، نظام دوصد سالهء اوغانی ، امروز حتی برای خود اوغانها هم کدام دست آورد مثبتی ببار نیاورده است، درخارج از افغانستان آنقدر که امروز جامعهء قبیلوی اوغانی ازهم فروپاشیده است، هیچ جامعهء دیگر به اندازهء جامعهء قبیلوی ازهم فرونه پاشیده است. زنده گی اوغانها درخارج از افغانستان، یک زنده گی نکبت بار ومملوء ازنفرتهای قبیلوی ومحلی وسمتی وحزبی است، امروز درزنده گی اجتماعی اوغانها نفرت ازیکدیگر و افتخارات جعلی را برخ یکدیگر کشیدن به یک امر عادی تبدیل شده است که حتی بسیاری از اوغانهای که با این نوع خودخواهی ها ی جاهلانه تعلقی نداشتند آنها را به سوی انزوا کشانده است.
درهرجاییکه یک انجمن فرهنگی اوغانی درکشورهای اروپایی وامریکا ایجاد شده است، درهمانجا شاهد مشاجرات لفظی وبرخوردهای فزیکی میان افراد متعلق به قبایل مختلف می باشیم. این مثالها بصورت واضح نشان میدهد، که حاکمیت دوصدسالهء قبیلوی اوغانها نه تنها سبب بدبختی اقوام غیر اوغان درین سرزمین گردیده است بلکه خود اوغانها را نیز به قبایل برتر وضعیف تر تقسیم کرده که حالا هریکی درجستجوی افتخارات وبرتریهای جاهلانهء قبیلوی شان افتیده اند. چراغ ظلم ظالم تا دم محشر نمی سوزد
اگرسوز شبی سوزد شب دیگر نمیسوزد.
اینکه یک بخش مردم با تمام ظلم وجفاهای تاریخی ملیت حاکم درحق دیگران وباوجود عقب مانده گی های فرهنگی ومزدور بودن قبایل حاکم، قبلا به استعمار انگلیس وحالا به نظامیان پاکستانی، خودشان را باشنده گان بومی بشمارند ولی بخش دیگر را بدون هیچگونه وسند و مدرکی، به کشورهای بیرونی وابسته بدانند واقعا چشم پاره میخواهد. ازکا کا جعفر در ستون دیگر سخنگاه درزمینهء ایران دوستی کاندید اکادمیسن سیستانی افغان غیر اصیل هم پرسشی را بعمل آورده بودم که متاسفانه ایشان هیچ جوابی ارائه نکردند.
با احترام
پرویز بهمن
خیلی مقالهء زیبا بود، عمرجناب میراحمد لومانی را هرچه درازتر وپربار ترمیخواهم!
خدمت جناب محترم کا کا جعفر ویا همان بایانی صاحب قدیم هم عرض ادب دارم که ازشدت بیکاری، درشهر اوپسالا دلش از نوشتن پیامها زیرنامهای رنگا رنگ تاکنون کنده نشده است ولی چند مطلب را ایشان باید مد نظر بگیرند و بدانند که :
حرکت مدنی دانشجویان ضد تبعیض، ولو اگر ازطرف دانشجویان هزاره تبار هم براه افتیده باشد، حرکت مدنی داد خواهانه بحساب میرود ومطابق تمام نورم های پذیرفته شدهء جهانی وحقوق بشری ازمشروعیت لازم برخور دار است، آن حرکت، برای اولین بار درتاریخ افغانستان، پشتیبانی بیش از دوصد تن نویسنده وشاعر وآوازخوان در داخل وخارج افغانستان را کسب کرد. آن حرکت تاریخی برای اولین بار، درتاریخ مبارزات دانشجویی افغانستان، نخستین حرکت مدنی موفق وپیروزمند بود که حمایت وپشبیبانی ، احزابی مانند ، حزب حق وعدالت برهبری وزیر داخلهء پشین حنیف اتمررا نیز کسب کرد .
حرکت دانشجویی معترض را میتوان یک حرکت مدنی سرفراز از آزمون زمان نامید که با اعتضاب غذایی هشت روزه، بنیان استبداد قومی نظام حاکم را به لرزه درآورد وارکان مافیایی نظام حاکم را درموسسات تحصیلات عالی، تاسطح سخن گوی رئیس جمهوری ( بچهء ننه فیضی صاحب) وادار به تناقض گویی نمود، نفس این اقدام، یک پیروزی بزرگ برای جنبش دانشجویی درآینده می باشد. وهمچنان آنطوریکه جناب میراحمد لومانی فرموده اند، مخالفان این حرکت مدنی که عمدتا طالب مشربان وگروه های مدافع ارزشهای قبیلوی اوغانی می باشند، درحقیقت خودشان را رسوای عام وخاص ساختند، آنها اعتراضات شانرا از شعار دادن برضد ارزشهای دموکراتیک آغاز کردند وبه شعار دادن علیه نوشابهء پیپسی کولا ختم نمودند که درحقیقت هم خود را وهم حامیان ارگ نشین شان را خجالت زده وسرافگنده ساختند.
بازهم به تائید گفته های ارزشمند جناب میراحمد لومانی، امروز هم در داخل افغانستان وهم درخارج از افغانستان بنیانهای استبداد قبیلوی اوغانی، درحال فروپاشی است، نظام دوصد سالهء اوغانی ، امروز حتی برای خود اوغانها هم کدام دست آورد مثبتی ببار نیاورده است، درخارج از افغانستان آنقدر که امروز جامعهء قبیلوی اوغانی ازهم فروپاشیده است، هیچ جامعهء دیگر به اندازهء جامعهء قبیلوی ازهم فرونه پاشیده است. زنده گی اوغانها درخارج از افغانستان، یک زنده گی نکبت بار ومملوء ازنفرتهای قبیلوی ومحلی وسمتی وحزبی است، امروز درزنده گی اجتماعی اوغانها نفرت ازیکدیگر و افتخارات جعلی را برخ یکدیگر کشیدن به یک امر عادی تبدیل شده است که حتی بسیاری از اوغانهای که با این نوع خودخواهی ها ی جاهلانه تعلقی نداشتند آنها را به سوی انزوا کشانده است.
درهرجاییکه یک انجمن فرهنگی اوغانی درکشورهای اروپایی وامریکا ایجاد شده است، درهمانجا شاهد مشاجرات لفظی وبرخوردهای فزیکی میان افراد متعلق به قبایل مختلف می باشیم. این مثالها بصورت واضح نشان میدهد، که حاکمیت دوصدسالهء قبیلوی اوغانها نه تنها سبب بدبختی اقوام غیر اوغان درین سرزمین گردیده است بلکه خود اوغانها را نیز به قبایل برتر وضعیف تر تقسیم کرده که حالا هریکی درجستجوی افتخارات وبرتریهای جاهلانهء قبیلوی شان افتیده اند.
چراغ ظلم ظالم تا دم محشر نمی سوزد
اگرسوز شبی سوزد شب دیگر نمیسوزد.
اینکه یک بخش مردم با تمام ظلم وجفاهای تاریخی ملیت حاکم درحق دیگران وباوجود عقب مانده گی های فرهنگی ومزدور بودن قبایل حاکم، قبلا به استعمار انگلیس وحالا به نظامیان پاکستانی، خودشان را باشنده گان بومی بشمارند ولی بخش دیگر را بدون هیچگونه وسند و مدرکی، به کشورهای بیرونی وابسته بدانند واقعا چشم پاره میخواهد. ازکا کا جعفر در ستون دیگر سخنگاه درزمینهء ایران دوستی کاندید اکادمیسن سیستانی افغان غیر اصیل هم پرسشی را بعمل آورده بودم که متاسفانه ایشان هیچ جوابی ارائه نکردند.
با احترام
پرویز بهمن