کا کا جعفرجان!
نزد من هرگز افرادی مانند اتمر، مهم نیستند ونخواهند بود، هدف از نام گرفتن وی، صرف آن بود که گره مشکل جناب عالی را که تا مغز استخوان " افغان" یعنی " خر" تشریف دارید باز کنم که حرکت مدنی واعتصاب دانشجویان، برخلاف قیاس طفلانهء جناب شما نه یک حرکت قومی بلکه یک حرکت فرا قومی وفرا ملیتی بود که پشتیبانی قاطبهء مردم را هم در داخل وهم درخارج درپی داشت. اینکه حنیف اتمر با چه اهداف وپلانهای دراز مدت وکوتاه مدت ازین حرکت حمایت کرد بخود او ارتباط میگیرد.
اما،برعکس حرکت خجالت آور ایل جلیل " اوغان" آنقدر بویناک بود که حتی بوی بد آن مشام برگزار کننده گان آنرا نیز درسایتهای اینترنتی آزار داد. حرکتی که عملا علیه دموکراسی وارزشهای دموکراتیک شعار داد، علیه نوشابهء پیپسی کولا هم شعار داد با خِشتک های بویناک پشاوری پنجابی وریشهای اشپش پٌر شان تمام رسانه های خبری اوغانی را مردار ومسخره ساختند.
واما دربارهء طرح جناب عالی دربارهء محو تعصبات قومی وزبانی:
خدمت آن سرور گرامی، عرض شود که اینگونه تعصبات دریک جوامع چند قومی وچند زبانی عقب مانده مانند افغانستان، زمانی میتواند ازبین برود که هرقوم مانند کشور سویس، هویت قومی وزبانی ومذهبی شان برسمیت شناخته شود وهیچ قومی خودش را اصلی ودیگران را مهاجران تازه وارد نداند یعنی اینکه هیچ قومی نباید به هیچ عنوانی در درون سرزمین آبایی شان مورد تبعیض قرار نگیرد.
تعصب، تعصب را تولید میکند ویا میزاید، کشور کنونی افغانستان بنیاد واساس آن براساس تعصب قومی وقبیلوی بنا یافته است، این تعصب نه تنها که ملیتهای غیر اوغان را دربرابر ملیت حاکم حساس ساخته وآنها را تحریک کرده بلکه تعصبات قبیلوی وبرتری جویی های قبیلوی میان خود اوغانها را نیز دامن زده وپشتونها را بنام های درانی وغلجایی و قندهاری وپکتیاوال ومشرقی وال تقسیم کرده است، برای ازبین بردن اینگونه تعصبات، من طرح خودم را بارها درین سایت کابل پرس? اعلام کرده ام.
تغیر نام افغانستان ، اولین گام درراه ازبین بردن تعصبات قومی وقبیلوی است. زیرا این نام، علاوه بر اینکه درزبان انگلیسی به سگ شکاری ، اطلاق شده است، از نظر تاریخی متاسفانه یکی ازسه نامهای یک قوم واحد است، یعنی ، افغان؛ پتان، پشتون یا پختون، هرسه این نامها به یک قوم خاص اطلاق میگردد. بقیهء ملیتهای این کشور هرگز نه افغان استند ونه هم با افغان کدام پیوند تاریخی وفرهنگی ویا نژادی دارند.
افغانها مطابق تیوری پدر ژورنالیزم اوغانی، محمود خان طرزی، زبان قومی خودشان را دارند، که زبان اوغانی یا پشتو می باشد. این زبان هم از نظرگرامر زبانی وهم ازنظر حروف ومخارج حروف به یکی ازشاخه های زبان سانسکریت تعلق دارد.
ازنظر تباری،افغانها یا پشتونها تعدادی ازقبایل هندی الاصل ملتانی بوده که سرزمینهای آبایی شان اطراف کوه سلیمان، خیبر پشتخوا و وپشین وژوب می باشد و این مناطق درتاریخ بنام افغانلند یاد شده است و دریاد داشتهای تاریخی بعضی ازنویسنده گان انگلیسی منجمله ( الفنستون) مولف کتاب افغانان نمایندهء انگلیس در دربار شاه شجاع نامهای تمام مناطق افغان نشین با تفصیل آن ذکر گردیده است.
طوریکه دربالاهم ذکر کردم : درقرن بیست ویک برای ازبین تعصبات قومی وقبیلوی، یگانه راه حل در افغانستان کنونی، تغیر نام قومی افغانستان است که اساس تعصب های قومی پنداشته میشود.
مسألهء دوم، ایجاد تغیرات ساختاری وبنیادی در بدنهء نظام می باشد . تا زمانیکه یک بخش یا چند بخش از مردم درخانه و وطن شان درساختار نظام سهم نداشته باشند و صاحب صلاحیت وحاکمیت مطلق نباشند وآزادی عمل نداشته باشند، هرگز تعلق خاطر به آن وطن نمیداشته باشند، چه خاصا که بخشی از اقوام ساکن این کشور، عمدا وقصدا ازطرف پادشاهان قومی و دولتهای قومی یک کشور به برده گی وغلامی کشانده شده باشد، و درقرن بیست ویک نیز با نسل امروزی این برده زاده گان با همان معیارها وهنجارهای زمان عبدالرحمن خانی برخورد شود، چنین برخوردی، هرگز به ازبین بردن تعصبات قومی کمک نکرده بلکه روز به روز، تنش های قومی را چاق تر وچاق تر می سازد، ومقدرات کشورهای پاکستان شرقی وغربی ، یوگوسلاویای سابق،و قبرص یونانی نشین وترک نشین، سودان جنوبی وشمالی نیز نصیب کشور کنونی ما وشما میشود.و دراندکترین زمانی نقشهء جغرافیوی این کشور شکل دیگری را بخود میگیرد.
با احترام
پرویز بهمن
کا کا جعفرجان!
نزد من هرگز افرادی مانند اتمر، مهم نیستند ونخواهند بود، هدف از نام گرفتن وی، صرف آن بود که گره مشکل جناب عالی را که تا مغز استخوان " افغان" یعنی " خر" تشریف دارید باز کنم که حرکت مدنی واعتصاب دانشجویان، برخلاف قیاس طفلانهء جناب شما نه یک حرکت قومی بلکه یک حرکت فرا قومی وفرا ملیتی بود که پشتیبانی قاطبهء مردم را هم در داخل وهم درخارج درپی داشت. اینکه حنیف اتمر با چه اهداف وپلانهای دراز مدت وکوتاه مدت ازین حرکت حمایت کرد بخود او ارتباط میگیرد.
اما،برعکس حرکت خجالت آور ایل جلیل " اوغان" آنقدر بویناک بود که حتی بوی بد آن مشام برگزار کننده گان آنرا نیز درسایتهای اینترنتی آزار داد. حرکتی که عملا علیه دموکراسی وارزشهای دموکراتیک شعار داد، علیه نوشابهء پیپسی کولا هم شعار داد با خِشتک های بویناک پشاوری پنجابی وریشهای اشپش پٌر شان تمام رسانه های خبری اوغانی را مردار ومسخره ساختند.
واما دربارهء طرح جناب عالی دربارهء محو تعصبات قومی وزبانی:
خدمت آن سرور گرامی، عرض شود که اینگونه تعصبات دریک جوامع چند قومی وچند زبانی عقب مانده مانند افغانستان، زمانی میتواند ازبین برود که هرقوم مانند کشور سویس، هویت قومی وزبانی ومذهبی شان برسمیت شناخته شود وهیچ قومی خودش را اصلی ودیگران را مهاجران تازه وارد نداند یعنی اینکه هیچ قومی نباید به هیچ عنوانی در درون سرزمین آبایی شان مورد تبعیض قرار نگیرد.
تعصب، تعصب را تولید میکند ویا میزاید، کشور کنونی افغانستان بنیاد واساس آن براساس تعصب قومی وقبیلوی بنا یافته است، این تعصب نه تنها که ملیتهای غیر اوغان را دربرابر ملیت حاکم حساس ساخته وآنها را تحریک کرده بلکه تعصبات قبیلوی وبرتری جویی های قبیلوی میان خود اوغانها را نیز دامن زده وپشتونها را بنام های درانی وغلجایی و قندهاری وپکتیاوال ومشرقی وال تقسیم کرده است، برای ازبین بردن اینگونه تعصبات، من طرح خودم را بارها درین سایت کابل پرس? اعلام کرده ام.
تغیر نام افغانستان ، اولین گام درراه ازبین بردن تعصبات قومی وقبیلوی است. زیرا این نام، علاوه بر اینکه درزبان انگلیسی به سگ شکاری ، اطلاق شده است، از نظر تاریخی متاسفانه یکی ازسه نامهای یک قوم واحد است، یعنی ، افغان؛ پتان، پشتون یا پختون، هرسه این نامها به یک قوم خاص اطلاق میگردد. بقیهء ملیتهای این کشور هرگز نه افغان استند ونه هم با افغان کدام پیوند تاریخی وفرهنگی ویا نژادی دارند.
افغانها مطابق تیوری پدر ژورنالیزم اوغانی، محمود خان طرزی، زبان قومی خودشان را دارند، که زبان اوغانی یا پشتو می باشد. این زبان هم از نظرگرامر زبانی وهم ازنظر حروف ومخارج حروف به یکی ازشاخه های زبان سانسکریت تعلق دارد.
ازنظر تباری،افغانها یا پشتونها تعدادی ازقبایل هندی الاصل ملتانی بوده که سرزمینهای آبایی شان اطراف کوه سلیمان، خیبر پشتخوا و وپشین وژوب می باشد و این مناطق درتاریخ بنام افغانلند یاد شده است و دریاد داشتهای تاریخی بعضی ازنویسنده گان انگلیسی منجمله ( الفنستون) مولف کتاب افغانان نمایندهء انگلیس در دربار شاه شجاع نامهای تمام مناطق افغان نشین با تفصیل آن ذکر گردیده است.
طوریکه دربالاهم ذکر کردم : درقرن بیست ویک برای ازبین تعصبات قومی وقبیلوی، یگانه راه حل در افغانستان کنونی، تغیر نام قومی افغانستان است که اساس تعصب های قومی پنداشته میشود.
مسألهء دوم، ایجاد تغیرات ساختاری وبنیادی در بدنهء نظام می باشد . تا زمانیکه یک بخش یا چند بخش از مردم درخانه و وطن شان درساختار نظام سهم نداشته باشند و صاحب صلاحیت وحاکمیت مطلق نباشند وآزادی عمل نداشته باشند، هرگز تعلق خاطر به آن وطن نمیداشته باشند، چه خاصا که بخشی از اقوام ساکن این کشور، عمدا وقصدا ازطرف پادشاهان قومی و دولتهای قومی یک کشور به برده گی وغلامی کشانده شده باشد، و درقرن بیست ویک نیز با نسل امروزی این برده زاده گان با همان معیارها وهنجارهای زمان عبدالرحمن خانی برخورد شود، چنین برخوردی، هرگز به ازبین بردن تعصبات قومی کمک نکرده بلکه روز به روز، تنش های قومی را چاق تر وچاق تر می سازد، ومقدرات کشورهای پاکستان شرقی وغربی ، یوگوسلاویای سابق،و قبرص یونانی نشین وترک نشین، سودان جنوبی وشمالی نیز نصیب کشور کنونی ما وشما میشود.و دراندکترین زمانی نقشهء جغرافیوی این کشور شکل دیگری را بخود میگیرد.
با احترام
پرویز بهمن