از غرغر ديورند تا به طومار تضرع برای ميا نوازشريف صدراعظم منتخب مردم پاکستان!

گپ های باصطلاح افغان های ملی علیه وحدت ملی و تجزیه افغانستان بر اساس تعلقات قومی کشال است. ما باید فریب لفاظی ها را نخوریم. مقاله جناب کاتوزیان را می توان در یک اصول انکار ناپذیر خلاصه کرد و آن اینکه: "يکی از شيوه های غلط استدلال در علم منطق آنست که، برای رسيدن به مقاصد غرض آلود، از کلمات برحق ودلايل موجه، استفاده نمود."
در اینجا یک اصول مطرح است. امروز کشور های متمدن که خود را به مریخ رساندند بخاطر پیروی از یک اصول منطقی و مدنی بر اساس پیروی از قانون پذیرفته شده جهانی بود ولی هر تلاش باصطلاح افغان های ملی این است که خود را به ایدیال افغانی شان از طریق پامال کردن کلیه اصول مدنی و انسانی برسانند که یک کار ناممکن است. امروز یک افغان ملی حاضر است با چشم پوشی از هر اصول جهانی بخاطر تامین منافع ملی افغان دست یابد که ممکن نیست. خط دیورند یک اصول پذیرفته شده بین المللی است ولی یک افغان برهبری کرزی با نادیده گرفتن منطق جهانی بر منطق افغانی خویش با سرتنبگی تاکید دارد! چطور ممکن است که ما منطق قبول شده جهانی را بخاطر تامین منافع ملی افغانی قربان سازیم؟ ای کاش این کار ممکن می بود!
این یک واقعیت است که خط دیورند پشتون ها را از هم جدا ساخت ولی همزمان معاهدات مشابه تاجیک ها، ازبیک ها ... را از همدیگر جدا ساختند. خوب یا خراب، این یک واقعیت است که بر اساس آن افغانستان امروزی بمیان آمد. افغان ها از قماش جناب کرزی از یک طرف لاف و پوف افغانستان دوستی دارند ولی همزمان اصولی را که به افغانستان هویت و شکل داد بخاطر تعلقات قومی شان قبول ندارند. وقتی کرزی و شرکایش خط مرزی دیورند را قبول ندارند در واقعیت امر آن ها علیه استقلال و تمامیت ارضی افغانستان قرار دارند! چطور ممکن است که در گپ خواستار افغانستان باشیم ولی موجودیت افغانستان را که از طریق قراردادهای بین المللی دیورند و قراردادهای مشابه آن نپذیریم؟
رد خط مرزی دیورند بمعنی اعلام جنگ با پاکستان است. چطور شده می تواند که ما علیه پاکستان اعلام جنگ کنیم ولی همزمان از طریق مکارگی و حیله گری های افغانی خویش از رهبر پاکستان بخواهیم که جلو جنگ را بگیرد؟ کرزی از یک طرف از طریق توطئه چینی علیه پاکستان با سفرهای سبک سرانه خویش به هند تمامیت ارضی پاکستان را تهدید می کند ولی از طریق التماس و عذر و زاری از رهبر پاکستان تقاضا می کند که برای استقرار صلح در افغانستان کار نماید؟ این یک منافقت و رذالت افغانیست که هیچوقت عملی شده نمی تواند.
کرزی و هواخواهانش نقش امیر معاویه را در جنگ صفین علیه عبدرزاده اش حضرت علی بن ابی طالب ایفا می کند. وقتی معاویه به شکست خویش متیقین می شد، به عساکر خویش دستور می داد که اوراق قرآن را سر نیزه ها بلند نمایند و از علی عاجزانه تقاضا نمایند که بخاطر رضای خدا و قرآن و برای خوشی اعراب از جنگ دست بردارند ولی وقتی زور داشت تمام آیات قرآن و اسلام را قربان امیال شوم شیطانیش می ساخت. کرزی و تیم هواخواهش از سیاست های نادر غدار پیروی می کند. نادر غدار تعهد بالای قرآن نوشت که بخاطر تامین صلح و آرامی در افغانستان حاضر است از امیر حبیب الله کلکانی پذیرائی نموده و او را عزت کند. ولی وقتی امیر حبیب الله کلکانی خواست در این راه نادر را کمک کند نادر بالای وجدان عزت و شرفش پا گذاشت و امیر تاجیک را بخاطر ایدیال افغان و افغانستان اعدام کرد! کرزی و هواخواهانش از گلبدین و سیاف پیروی می کنند. گلبدین و سیاف افغان در مکه بالای قرآن سوگند یاد می کردند که به جنگ در افغانستان خاتمه دهد ولی بمجرد رسیدن به افغانستان بالای تمام تعهداتش پا می گذاشتند و خواهشات و امیال افغانی شان را مقدمتر از هر چیز قلمداد می کردند!
امروز برای یک افغان بی وجدان، پاکستانی های پشتون تبار افغانتر از هر تاجیک، ازبک، هزاره ... می باشد. بهمین علت است که این افغان ها بهر قیمتی شده افغانستان پرست ترین تاجیک، ازبک، هزاره ... را قربانی یک کوچی وحشی طالبی پاکستانی افغان سازد! ای تاجیک ها، ازبیک ها، هزاره های غافل و بخواب رفته تا بکی باین ذلت تن در می دهید و تا بکی بامید یافتن استخوان در ک......ر می باشید؟