بنده پیشنهاد میکنم که در هنگام بازیابی خاستگاه کسان بزرگی مانند مولانا، باید کمی به گذشته برگردیم و دریابیم که آیا نام های کشور ها و جاهای که ایشان در آنها زاده شده اند و یا زیسته اند، در دوران ایشان نیز چنین بوده اند که امروز اند. و هم میتوانیم برای دریافت پاسخ، در گفته های خود آنها کاوش نماییم.
ما همه میدانیم که در دوران مولانای بزرگ، سرزمین افغانستان امروزی خراسان نام داشت، که نام خراسان از دوران یفتالیان آغاز و تا سده ی نزده ی ترسایی به کار برده میشد. کشور ایران امروزی به نام فارس ویا عراق عجم یاد میشد که در سال 1935 ترسایی نام این کشور را ایران گذاشتند. و ترکیه ی امروزی گاهی بخشی از فرمانروایی روم بود و گاهی هم از یونان.
برای گواهی، سخنی از خود مولانای بزرگ را نمونه میآورم که در باره کوچ کردن اش ار بلخ به قونیه میگوید:
ار خراسـانم کشـیدی تا بر یونانیان
تا برآمیزم بدیشان تا کنم خوشمذهبی
و یا:
نعره ی های و هوی من،
از در روم تا به بلخ
پس مولانا به گفته ی خودش از (شهر بلخ) خراسان است و از آنجا به (شهر قونیه) یونان یا روم آن روز کوچ کرده است، نه از افغانستان به ترکیه! و برای رسیدن به قونیه از سرزمینی به نام فارس یا عراق عجم گذشته است، نه ایران! بنا بر این مولانا نه افغانی است، نه ایرانی و نه ترکی!
به باور من ایران برای مولانا، همان ایران باستان فردوسی است که توسی بزرگ مرز های آن را در شاهنامه از سمرقند و بخارا تا بست و قندهار، و از بدخشان تا دور نیشاپور میرساند (ع.لعلزاد، بخش تاریخ تارنمای خراسان زمین www.khorasanzameen.net). گُرد های شاهنامه هم بیشتر از سرزمین های درون همین مرز ها برخاسته اند. مرز باختری ایران فردوسی، استان خاوری ایران امروزی است. بنا بر این اگر مولانا را از ایران فردوسی که پسانتر ها خراسان بزرگ نام گرفت، بدانیم، بیجا نگفته ایم؛ اگر او را از ایران 72 ساله ی امروزی بدانیم، به بیراهه رفته ایم.
در پایان میخواستم یادآور شوم که اگر کوشش شود، دری را میشود ناب یا نابتر نوشت. همان گونه که من در این جا کوشیدم.
دوستان درود بر شما،
بنده پیشنهاد میکنم که در هنگام بازیابی خاستگاه کسان بزرگی مانند مولانا، باید کمی به گذشته برگردیم و دریابیم که آیا نام های کشور ها و جاهای که ایشان در آنها زاده شده اند و یا زیسته اند، در دوران ایشان نیز چنین بوده اند که امروز اند. و هم میتوانیم برای دریافت پاسخ، در گفته های خود آنها کاوش نماییم.
ما همه میدانیم که در دوران مولانای بزرگ، سرزمین افغانستان امروزی خراسان نام داشت، که نام خراسان از دوران یفتالیان آغاز و تا سده ی نزده ی ترسایی به کار برده میشد. کشور ایران امروزی به نام فارس ویا عراق عجم یاد میشد که در سال 1935 ترسایی نام این کشور را ایران گذاشتند. و ترکیه ی امروزی گاهی بخشی از فرمانروایی روم بود و گاهی هم از یونان.
برای گواهی، سخنی از خود مولانای بزرگ را نمونه میآورم که در باره کوچ کردن اش ار بلخ به قونیه میگوید:
ار خراسـانم کشـیدی تا بر یونانیان
تا برآمیزم بدیشان تا کنم خوشمذهبی
و یا:
نعره ی های و هوی من،
از در روم تا به بلخ
پس مولانا به گفته ی خودش از (شهر بلخ) خراسان است و از آنجا به (شهر قونیه) یونان یا روم آن روز کوچ کرده است، نه از افغانستان به ترکیه! و برای رسیدن به قونیه از سرزمینی به نام فارس یا عراق عجم گذشته است، نه ایران! بنا بر این مولانا نه افغانی است، نه ایرانی و نه ترکی!
به باور من ایران برای مولانا، همان ایران باستان فردوسی است که توسی بزرگ مرز های آن را در شاهنامه از سمرقند و بخارا تا بست و قندهار، و از بدخشان تا دور نیشاپور میرساند (ع.لعلزاد، بخش تاریخ تارنمای خراسان زمین www.khorasanzameen.net). گُرد های شاهنامه هم بیشتر از سرزمین های درون همین مرز ها برخاسته اند. مرز باختری ایران فردوسی، استان خاوری ایران امروزی است. بنا بر این اگر مولانا را از ایران فردوسی که پسانتر ها خراسان بزرگ نام گرفت، بدانیم، بیجا نگفته ایم؛ اگر او را از ایران 72 ساله ی امروزی بدانیم، به بیراهه رفته ایم.
در پایان میخواستم یادآور شوم که اگر کوشش شود، دری را میشود ناب یا نابتر نوشت. همان گونه که من در این جا کوشیدم.
پیروز و شاداب باشید،