عصمت قانع ، ماکسیم گورکی اوغانها یا استخبارات چی موقع شناس

جناب بی وطن صاحب.
عکس عجیبی را پیدا کرده , ندانسته با این کار اش اوغان را شاد کرده است , میگویند ادمی, طوطی نهایت زیبا , خوشت گفتار ,خوش منقار را با زاغ سیه , بد جنس , بد ذات و بد هیکل درون قفس طلایی با اب و دانه فراوان و شیرین انداخته بود , زاغ سیه دل خود را به در و دیوار قفس میزد خود را در این کنج و ان کنج قفس گویی طوطی شکر زبان جزامی یست دور نگه میداشت ناله ها میکرد که تقدیر بد مرا ببین که با چه بد شکل و زشت خو و زشت زبان در یک قفس زندانی شده ام , ای مینالید که ای کاش من بودم و شاخ برهنه درختان یا سر دیوار ویرانه ای گلی و گله ای از زاغان خوش نمایی!!
این اوغان ها را نشناخته یی با دیدن این عکس دلهای این سیه دلان باغ باغ میشود بار بار در دل از شما شکریا شکریا میگویند, مگر داستان درخت سبز کردن در ... شانرا فراموش کرده اید .