عرض ادب و سلام
محض اطلاع؛ من هیچ لازم نمی بینم با نام مستعار نظر بدهم. اگر من اهل نام مستعار بودم، مطلب ام را در نقد از عمل آقای رحمانی، با نام مستعار می نوشتم. من در سراسر زندگی ام آدم یک رو و رک خواهم بود و برایم هیچ چیزی و هیچ کس هم مهم نیست. فقط تعجب می کنم دوستان آقای رحمانی، چطور با چنین بی خردی و چنین پاچه برزده، زبان به تهدید و انسان کشی دراز می کنند. گرچه موقع من را همه می داند و کسانی که من را از نزدیک می شناسند، حتماً یک قضاوت واقع بینانه تر نسبت به من دارند؛ اما بازهم اعلام می کنم، من هیچ کینه یا عداوت و یا حساب شخصی نه با رحمانی دارم و نه با خاندانش. درد من اعمال زور و فشار است و سوء استفاده از موقف سیاسی و مذهبی. بالاخره همه ی ما انسان هستیم و اگر خود را از درد انسانی خالی کنیم، که دیگر بی مسئولیت ایم. من این درد را در وجودم احساس می کنم و پر واضح است که نقد من بالای رحمانی، تنها به حمله به عزیز سیرت به عنوان یک هنرمند، خلاصه نمی شود. فقط یک نقد کوچک دیگر نیز دارم و آن، سوء استفاده ها از احساسات دینی و مذهبی مردم است. من یک عضو از پیکر جامعه ی خود هستم و هرگاه عضوی از این پیکر دردمند می شود، من دردمند می شوم. با این حال، امیدوارم- واقعاً امیدوارم- روزی مردم ما به یک حدی از آگاهی برسند و آن وقت خود، راه خود را انتخاب کنند و بدانند که خدا و اخلاق شان، هیچ ربطی به یک نماینده شیخ آصف قندهاری یا به ملاها و آیت هایی ایرانی ندارد. این آخرین نظر من است و دیگر نظری نخواهم نوشت.
عرض ادب و سلام
محض اطلاع؛ من هیچ لازم نمی بینم با نام مستعار نظر بدهم. اگر من اهل نام مستعار بودم، مطلب ام را در نقد از عمل آقای رحمانی، با نام مستعار می نوشتم. من در سراسر زندگی ام آدم یک رو و رک خواهم بود و برایم هیچ چیزی و هیچ کس هم مهم نیست. فقط تعجب می کنم دوستان آقای رحمانی، چطور با چنین بی خردی و چنین پاچه برزده، زبان به تهدید و انسان کشی دراز می کنند. گرچه موقع من را همه می داند و کسانی که من را از نزدیک می شناسند، حتماً یک قضاوت واقع بینانه تر نسبت به من دارند؛ اما بازهم اعلام می کنم، من هیچ کینه یا عداوت و یا حساب شخصی نه با رحمانی دارم و نه با خاندانش. درد من اعمال زور و فشار است و سوء استفاده از موقف سیاسی و مذهبی. بالاخره همه ی ما انسان هستیم و اگر خود را از درد انسانی خالی کنیم، که دیگر بی مسئولیت ایم. من این درد را در وجودم احساس می کنم و پر واضح است که نقد من بالای رحمانی، تنها به حمله به عزیز سیرت به عنوان یک هنرمند، خلاصه نمی شود. فقط یک نقد کوچک دیگر نیز دارم و آن، سوء استفاده ها از احساسات دینی و مذهبی مردم است. من یک عضو از پیکر جامعه ی خود هستم و هرگاه عضوی از این پیکر دردمند می شود، من دردمند می شوم. با این حال، امیدوارم- واقعاً امیدوارم- روزی مردم ما به یک حدی از آگاهی برسند و آن وقت خود، راه خود را انتخاب کنند و بدانند که خدا و اخلاق شان، هیچ ربطی به یک نماینده شیخ آصف قندهاری یا به ملاها و آیت هایی ایرانی ندارد. این آخرین نظر من است و دیگر نظری نخواهم نوشت.