لت و کوب دو شهروند توسط محافظان عارف رحمانی، «دروغ محض» و «شایعه» است

برای من واضح شده است که رحمانی حالابرای خیلی ها تحمل ناپذیرشده است. او بی باکانه ازحاکمیت انتقاد می کند.جسورانه بر ستم وبی عدالتی های سیاسی واجتماعی واقتصادی می تازد. به طوری که به زبان رسای عدالت خواهی مردم ما تبدیل شده است.این وضعیت و ظرفیت برای هیچ کس؛گروه وجریانی قابل تحمل نیست. ازاین رو دراستانه انتخابات برای تخریب وتضعیف اش برنامه گرفته اند.سوال من این است که چرا استانه تحمل عده ای این قدر محدود است که حتی بزرگان چون مدبر و خلیلی نیز سعی در تخریب وجهه یک فرد فعالی مانند استاد رحمانی می کنند؟