اندر باب شهادت داکتر و چند دیوانه سر

زنده باد حکیم فرحت!
اینست زبان سچه، رُفته، سفته و آراستة پارسی دری! بنویس هر چه می نویسی، حتی اگر بر ضد من هم بنویسی چنان شیرین می نویسی که من از دهان تو دشنام آرزو دارم! شنیده ام که کلام تو سخت شیرین است!
حکیم جان فرحت، همیشه بنویس، گرچه می دانم که نوشتن چنین نثر و ان هم در ارتباط موضوعات روز، نوعی شاعری است و باید از روح آدم برخیزد. ولی کوشش کن زیاد زیاد بنویسی تا دماغ ما را تازه کنی.
اگر آدرست را داشته باشم، می آیم و دستت را می بوسم و قلمی را که با آن می نویسی به یادگار می گیرم.