سخنی با ستاره های انتخاباتی افغانستان:
اگر کدام یکی از شما واقعا اراده می داشت تا تیم حکومت را چلینج دهد باید در آن زمانی که:
1. آقای کرزی قانون انتخابات را مطابق به مزاج خودش دیزاین نمود و
2. در آن روزی که کمیسیون انتخابات را بر گزید و
3. در آن شبی که کمیسیون شکایات انتخاباتی را خود تعیین نمود و
4. در آن زمانی که وزارت داخله را به شخص مورد اعتماد خودش سپرد (شخصی که قرار بود کاندید تیم او برای انتخابات پیشرو باشد) تا تمامی واحد های اداری سراسر کشور را برای یک تقلب گسترده بسیج نماید و
5. در آن زمانی که پستهای پولیس را به افراد مربوط به همین تیم سپرد
باید در آن شب و روز ها فریاد می کشیدید و مردم را به خیابانها می کشانیدید و دست به یک دپلوماسی در سطح منطقه و جهان می زدید و مردم را از عواقب آن آگاه می نمودید و بر سر اصول و پرنسیپها مردم را جمع می نمودید.
حال که خان صاحب کاندیداهای خودش را بصورت خیلی سنجیده با هر شکل و قیافه ای برگزیده و معاونان برخی دیگر را در چنگ داشته و کسانی را که می توانستند اراده او را بصورت بالقوه چلینج دهند تا سطح افراد تجزیه نموده است، سهمگیری در چنین پارچهء تمثیلی و عرق ریزی و دویدن چیزی جز ضیاع وقت و امکانات و اعتبار نخواهد بود. من هیچ ضمانتی را برای اجرای یک انتخابات کمی عادلانه تر هم نمی بینم. این مهم نیست که چند ملیون انسان به شما رأی خواهد داد ولی این مهم است که در کشوری چون افغانستان چه کسی مسئول بازکردن و بسته کردن صندوق های رأی و شمردن آرای مردم است. با وجود همه آنچه گفتیم آیا باز هم دوستانی رسالت خویش می دانند تا این بازار مکاره را گرم نموده و نقش دیکور را در این لوحه مسخره بازی نمایند؟ درک آنچه گفتم برای کاندیداها دشوار نیست ولی پرسشی که مطرح می شود باز هم چرا آنها وارد چنین بازی می شوند؟
دلم به حال دوستانی می سوزد که تصور می کنند راستی هم نقشی در انتخاب حکومت شان خواهند داشت و آنها نمی دانند که چقدر اوقات گرانبها و جهود شان تا پایان این درامه به هدر خواهد رفت.
سخنی با ستاره های انتخاباتی افغانستان:
اگر کدام یکی از شما واقعا اراده می داشت تا تیم حکومت را چلینج دهد باید در آن زمانی که:
1. آقای کرزی قانون انتخابات را مطابق به مزاج خودش دیزاین نمود و
2. در آن روزی که کمیسیون انتخابات را بر گزید و
3. در آن شبی که کمیسیون شکایات انتخاباتی را خود تعیین نمود و
4. در آن زمانی که وزارت داخله را به شخص مورد اعتماد خودش سپرد (شخصی که قرار بود کاندید تیم او برای انتخابات پیشرو باشد) تا تمامی واحد های اداری سراسر کشور را برای یک تقلب گسترده بسیج نماید و
5. در آن زمانی که پستهای پولیس را به افراد مربوط به همین تیم سپرد
باید در آن شب و روز ها فریاد می کشیدید و مردم را به خیابانها می کشانیدید و دست به یک دپلوماسی در سطح منطقه و جهان می زدید و مردم را از عواقب آن آگاه می نمودید و بر سر اصول و پرنسیپها مردم را جمع می نمودید.
حال که خان صاحب کاندیداهای خودش را بصورت خیلی سنجیده با هر شکل و قیافه ای برگزیده و معاونان برخی دیگر را در چنگ داشته و کسانی را که می توانستند اراده او را بصورت بالقوه چلینج دهند تا سطح افراد تجزیه نموده است، سهمگیری در چنین پارچهء تمثیلی و عرق ریزی و دویدن چیزی جز ضیاع وقت و امکانات و اعتبار نخواهد بود. من هیچ ضمانتی را برای اجرای یک انتخابات کمی عادلانه تر هم نمی بینم. این مهم نیست که چند ملیون انسان به شما رأی خواهد داد ولی این مهم است که در کشوری چون افغانستان چه کسی مسئول بازکردن و بسته کردن صندوق های رأی و شمردن آرای مردم است. با وجود همه آنچه گفتیم آیا باز هم دوستانی رسالت خویش می دانند تا این بازار مکاره را گرم نموده و نقش دیکور را در این لوحه مسخره بازی نمایند؟ درک آنچه گفتم برای کاندیداها دشوار نیست ولی پرسشی که مطرح می شود باز هم چرا آنها وارد چنین بازی می شوند؟
دلم به حال دوستانی می سوزد که تصور می کنند راستی هم نقشی در انتخاب حکومت شان خواهند داشت و آنها نمی دانند که چقدر اوقات گرانبها و جهود شان تا پایان این درامه به هدر خواهد رفت.