آیا در طول تاریخ کشوری به نام سودان جنوبی و یا امارات متحده عربی و یا کویت و یا کزوو و یا افغانستان وجود داشته است؟ نه.
دوست عزیز، هر وقتی مردمان ساکن یک سرزمین تصمیم گرفتند که مستقل باشند و حاضر شدند که برای این استقلال قربانی بدهند ان وقت کشور درست می شود. اکثریت کشور های جهان در تاریخ وجود نداشته اند به شمول افغانستان. تاجیکستان هم قبلا وجود نداشت اما تاجیک ها وقتی تصمیم گرفتند توانستند کشور خود را بسازند. همچنان ازبکستان و ترکمنستان و پاکستان.
در مورد کمک های دولت، خدمت عرض کنم که تمام هزاره جات سال گذشته فقط دو درصد از بودجه ای دولت را به خود اختصاص داده بود. حالا شما فکر کنید که با کل بودجه ای ناچیز افغانستان این دو درصد چه مقدار پول است؟ چرا هزاره ها در صورت استقلال نمی توانند از کشورهای خارجی بیست برابر این مقدار را گدایی کنند؟ مگر دولت افغانستان منبعی به غیر از گدایی برای بودجه ای خود دارد؟ دولت افغانستان یکی از وامانده ترین دولت های جهان است که حتی معاش پولیس خود را داده نمی تواند و حتی پارلمان و رییس جمهور اش از پول خیرات حقوق می گیرند.
در مورد حقوق بیرق درست کردن، خدمت عرض کنم که عصر جدید امکانات خاص خودش را دارد و برای دولت افغانستان که تقریبا ناممکن است که کسی را به خاطر بیرق درست کردن و بیرق بالا کردن تحت تعقیب قرار بدهد. طالبان هر روز عساکر اردو را علنی و بدون ترس اعدام می کنند اما تنها واکنش دولت همین است که امریکایی ها نباید از قوای هوایی بر علیه طالبان استفاده کند و از هواپیماهای بدون سر نشین هم نباید استفاده کند در خاک پاکستان بر علیه طالبان.
همچنان می خواهم خدمت عرض کنم که دولت ها و کشورهای فعلی در سنگ نوشته و حک نشده است. کشورهای موجود جهان حاصل دگرگونی های قرن هجده و نزده و بیست هستند و قبل از آن جهان یک نظم کاملا متفاوت داشت و هزاره جات در این جهان متفاوت همیشه خود مختار و حتی مستقل بود به مانند بدخشان و نورستان و ترکستان .
با این همه، من مخالف تجزیه طلبی هستم و حتی خود مختاری خواهی را کار بی حاصل و نادرست می دانم. اما اگر دولت افغانستان می خواهد که فکر جدایی طلبی و خود مختاری خواهی و فدرالیسم و این چیزها بر سر مردم نزند باید واقعیت های افغانستان را در نظر بگیرد و به درد و غم مردم رسیدگی کند. یکی از این درد و غم ها همین برتر و زیاده خواهی پشتونها است. امار و احصاییه نشان می دهد که در دوازده سال گذشته اکثر مطلق کمک های بین المللی در مناطق جنوب و شرق مصرف شده است و در مناطق مثل شمالشرق، مرکز و شمالغرب کمترین کار صورت گرفته است. مثلا در بدخشان که بیش از یک ملیون نفر دارد یک شفاخانه وجود دارد و اکثریت مطلق زنان در خانه وضع حمل می نمایند. یا مثلا در ولایت دایکندی حتی یک متر سرک پخته و یا یک دانه ساختمام اساسی که برای اراکین دولتی باشد وجود ندارد و والی و شهروال تا یک سال پیش در خانه های کرایی قرار داشتند. و یا در تمام هزاره جات نه تنها برق وجوئد ندارد بلکه حتی دولت فکری به حال برق دادن به این مردم را نکرده است.
اگر دولت افغانستان به مانند سالهای حکومت های خاندانی همچنان به برتری قومی و چور و چپاول یک قوم میدان بدهد بدانید که هزاره ها اخرین مردمی خواهند بود که به استقلال خواهی و خود مختاری خواهند پرداخت. استقلال خواهی و خود مختاری از جاهای نزدیکتر به ازگ شروع خواهد شد. از کابل جان. از شمالی. از مزار شریف. از هرات.
فکر می کنید مردم این مناطق منتظر می نشینند که فرزندان فلان زی و بهمان زی چه وقت برای شان یک متر سرک اجازه می دهند و یا چه وقت اجازه ساخت یک مکتب را می دهند؟ در حالیکه در قندهار شهرک سازی می کنند و در جلال اباد سرک های دو طرفه و ساختمانهای اخرین سیستم برای مقام ولایت و .... ساخته می شود؟
اما من از هزاره ها یک خواهش دارم و ان این است که باید به خراسان هم فکر بکنند. بدیل افغانستان باید خراسان باشد. اگر چه معلوم است که خراسان درست کردن مشکل است چون که مردم تاجیک تاجیکستان را دارند و ازبک ها هم ازبکستان را دارند پس هزاره جات و یا هزارستان می ماند و هزاره ها.
اگر دولت افغانستان عدالت و برابری را در نظر نگیرد باور کنید که تجزیه و بر بادی افغانستان خیلی طول نخواهد کشید. حتما به زودی اتفاق خواد افتاد.
آقای نویسنده
آیا در طول تاریخ کشوری به نام سودان جنوبی و یا امارات متحده عربی و یا کویت و یا کزوو و یا افغانستان وجود داشته است؟ نه.
دوست عزیز، هر وقتی مردمان ساکن یک سرزمین تصمیم گرفتند که مستقل باشند و حاضر شدند که برای این استقلال قربانی بدهند ان وقت کشور درست می شود. اکثریت کشور های جهان در تاریخ وجود نداشته اند به شمول افغانستان. تاجیکستان هم قبلا وجود نداشت اما تاجیک ها وقتی تصمیم گرفتند توانستند کشور خود را بسازند. همچنان ازبکستان و ترکمنستان و پاکستان.
در مورد کمک های دولت، خدمت عرض کنم که تمام هزاره جات سال گذشته فقط دو درصد از بودجه ای دولت را به خود اختصاص داده بود. حالا شما فکر کنید که با کل بودجه ای ناچیز افغانستان این دو درصد چه مقدار پول است؟ چرا هزاره ها در صورت استقلال نمی توانند از کشورهای خارجی بیست برابر این مقدار را گدایی کنند؟ مگر دولت افغانستان منبعی به غیر از گدایی برای بودجه ای خود دارد؟ دولت افغانستان یکی از وامانده ترین دولت های جهان است که حتی معاش پولیس خود را داده نمی تواند و حتی پارلمان و رییس جمهور اش از پول خیرات حقوق می گیرند.
در مورد حقوق بیرق درست کردن، خدمت عرض کنم که عصر جدید امکانات خاص خودش را دارد و برای دولت افغانستان که تقریبا ناممکن است که کسی را به خاطر بیرق درست کردن و بیرق بالا کردن تحت تعقیب قرار بدهد. طالبان هر روز عساکر اردو را علنی و بدون ترس اعدام می کنند اما تنها واکنش دولت همین است که امریکایی ها نباید از قوای هوایی بر علیه طالبان استفاده کند و از هواپیماهای بدون سر نشین هم نباید استفاده کند در خاک پاکستان بر علیه طالبان.
همچنان می خواهم خدمت عرض کنم که دولت ها و کشورهای فعلی در سنگ نوشته و حک نشده است. کشورهای موجود جهان حاصل دگرگونی های قرن هجده و نزده و بیست هستند و قبل از آن جهان یک نظم کاملا متفاوت داشت و هزاره جات در این جهان متفاوت همیشه خود مختار و حتی مستقل بود به مانند بدخشان و نورستان و ترکستان .
با این همه، من مخالف تجزیه طلبی هستم و حتی خود مختاری خواهی را کار بی حاصل و نادرست می دانم. اما اگر دولت افغانستان می خواهد که فکر جدایی طلبی و خود مختاری خواهی و فدرالیسم و این چیزها بر سر مردم نزند باید واقعیت های افغانستان را در نظر بگیرد و به درد و غم مردم رسیدگی کند. یکی از این درد و غم ها همین برتر و زیاده خواهی پشتونها است. امار و احصاییه نشان می دهد که در دوازده سال گذشته اکثر مطلق کمک های بین المللی در مناطق جنوب و شرق مصرف شده است و در مناطق مثل شمالشرق، مرکز و شمالغرب کمترین کار صورت گرفته است. مثلا در بدخشان که بیش از یک ملیون نفر دارد یک شفاخانه وجود دارد و اکثریت مطلق زنان در خانه وضع حمل می نمایند. یا مثلا در ولایت دایکندی حتی یک متر سرک پخته و یا یک دانه ساختمام اساسی که برای اراکین دولتی باشد وجود ندارد و والی و شهروال تا یک سال پیش در خانه های کرایی قرار داشتند. و یا در تمام هزاره جات نه تنها برق وجوئد ندارد بلکه حتی دولت فکری به حال برق دادن به این مردم را نکرده است.
اگر دولت افغانستان به مانند سالهای حکومت های خاندانی همچنان به برتری قومی و چور و چپاول یک قوم میدان بدهد بدانید که هزاره ها اخرین مردمی خواهند بود که به استقلال خواهی و خود مختاری خواهند پرداخت. استقلال خواهی و خود مختاری از جاهای نزدیکتر به ازگ شروع خواهد شد. از کابل جان. از شمالی. از مزار شریف. از هرات.
فکر می کنید مردم این مناطق منتظر می نشینند که فرزندان فلان زی و بهمان زی چه وقت برای شان یک متر سرک اجازه می دهند و یا چه وقت اجازه ساخت یک مکتب را می دهند؟ در حالیکه در قندهار شهرک سازی می کنند و در جلال اباد سرک های دو طرفه و ساختمانهای اخرین سیستم برای مقام ولایت و .... ساخته می شود؟
اما من از هزاره ها یک خواهش دارم و ان این است که باید به خراسان هم فکر بکنند. بدیل افغانستان باید خراسان باشد. اگر چه معلوم است که خراسان درست کردن مشکل است چون که مردم تاجیک تاجیکستان را دارند و ازبک ها هم ازبکستان را دارند پس هزاره جات و یا هزارستان می ماند و هزاره ها.
اگر دولت افغانستان عدالت و برابری را در نظر نگیرد باور کنید که تجزیه و بر بادی افغانستان خیلی طول نخواهد کشید. حتما به زودی اتفاق خواد افتاد.