امضای موافقتنامهء امنیتی با ایالات متحده: خیانت یا خدمت؟

راستی ما مثل یک گروه نفر ها هستیم که کشتی ما در وقت سفر در طوفان چپه شده و در حال غرق است. در همین وقت یک کشتی نجات پیدا شده است که دست ما را گرفته و بالا کش میکند. در همین وقت یک نفر از دور صدا میکند که بالا نشوید . مگر ما چاره نداریم نجات حیات ما در بالا شدن در کشتی است. در غیر ان ما حتمی غرق خواهیم شد. یک قرار داد ده ساله امنیتی با امریکا ما را در وضعیت بهتری قرار میدهد.
ادم هایی مثل وحید مژده یا وحید مرده که در وقت طالب ها اب استنجای وزیر خارجه طالبان وکیل احمد متوکل را بعد از گرم کردن بدستش میداد امروز با دریافت پول ایرانی ها و پاکستانی ها تبلیغ میکند که همکاری با امریکا خیانت است. باید برای این ولد زنا گفت که تو خو یک نوکر پاکستانی هستی. نتیجه خدمت تو به پاکستان سبب بدبختی ما در گذشته گردیده بود و در اینده هم خواهد گردید. مثل سگ عو عو کن ما فایده و ضرر خود را خوب میفهمیم. امریکا نمیتواند که افغانستان را پشت کرده و با خود ببرد. افغانستان به جای خود میماند و امریکا هزاران کیلومتر دور است و پس به خانه خود میرود. مگر پاکستان در همسایه گی ما هست. اخر ما را زیر و رو میکند. پاکستان کشور ما را مستحق یک حکومت نوکر مثل طالبان میداند و بس. و به فکر جاسوسان ای اس ای پول افغانی نباید ارزش بیشتر از کلدار مردار داشته باشد و سرنوشت وطن بیچاره ما در اسلام اباد تعین گردد. و باز همان ریشکی های بیناموس و خاین و گرسنه که شلاق بدست بر فرق زن و مرد و پیر و جوان بکوبد و بگوید که بدو نماز شام را از سر بخوان.
نی نی برادر حالا وقت ان است تا وطندار های ما درس های ساینسی را خوانده و خود مردم ما داکتر و انجنیر و معلم و معدن شناس و سرک ساز باشند و نه اینکه برای تداوی ریزش باید مریض خود را به پشاور ببریم. یاد من نمیرود که روزانه بالای کابل هزاران فیر راکت میکردند و باز چلی ها نوکر همرای قمچین از یک سرک ما را به سرک دیگر میدواندند که چرا ریش خود را قیچی زده ایم. ای که همه ای ملت بر ریش هر چه مجاهد و طالب است جواب چای کند. زنده باد طیاره بی پیلوت و من ان دست هایی را ماچ میکنم که راکت بر فرق قاتلین ملت افغانستان میکوبد.
همین مجاهد های دزد و طالب های خاین بودند که اردوی ما را منهدم کردند. تانک های ما را اره و بالای پاکستانی ها به نرخ اهن کهنه فروختند. مگر همین امریکا و ناتو بود که باز اردوی ما را سر پا ایستاده کرد و هزاران نفر نظامی مسلکی را تربیه نمود و پاکستان و ایران را زهره ترق نمود. ما خود ما توان خرید چند تا تفنگ را هم نداشتیم. همین امریکا بود که برای اردوی قهرمان و رزمنده ما قرار گاه های عسکری ساخت و وسایل و تجهیزات عسکری بدست اش داد. شکر حالا اردوی ما و دستگاه امنیتی ما خار چشم پاکستان شده است و خایه های دالخور ها با دیدن اردوی رزمنده به لرزش افتاده و از بی غیرتی طالبب های دستپرورده خود هراسان شده است. و با پرداختن پول و جمع کردن یک مشت ابله و گرسنه و دالخوار های قدیمی تیشه بر ریشه ما میزند. زنده باد امریکا. زنده باد مخترع طیاره های بی پیلوت که اخ دل یتیم و بیوه را از کشیدی و دعا هایشان را در عمل پیاده کردی. وحید مرده پدر لعنت تو اول برو قرار داد امنیتی پادشاه عربستان با امریکا را فسخ کن. باز بیا و برای ما راه را نشان بده.